Εκβιασμοί...

του Στέφανου Κωνσταντινίδη
Δεν χρειάζεται ξεχωριστή πολιτική οξυδέρκεια για να αντιληφθεί κανείς ότι με την έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν επαναφέρεται ένα κλίμα που θυμίζει τους εκβιασμούς του 2004. Πίσω βέβαια από τους εκβιασμούς αυτούς βρίσκεται για άλλη μια φορά ο αγλλοαμερικανικός παράγοντας και πιο συγκεκριμένα ακόμη, το Λονδίνο.
Είναι κοινή διαπίστωση πως ο σημερινός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών είναι η πιο αδύναμη και άχρωμη πολιτική προσωπικότητα που κατέχει τη θέση αυτή από την εποχή της ιδρύσεως του Οργανισμού. Πίσω επομένως από την έκθεσή του, για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα γύρω από το Κυπριακό, βρίσκονται ο Αλεξάντερ Ντάουνερ και ο Λιν Πάσκο (Βοηθός Γ.Γ. Ο.Η.Ε), δύο Αγγλοσάξονες, που διαμορφώνουν την πολιτική που επίσημα εκφράζεται από τον Μπαν Κι Μουν. Ο Γενικός Γραμματέας όμως ενεργεί βάσει των εντολών του Συμβουλίου Ασφαλείας και όχι στη βάση όσων του υπαγορεύουν ο Ντάουνερ και ο Πάσκο. Η κυπριακή κυβέρνηση έχει υποχρέωση να οικοδομήσει τις αναγκαίες συμμαχίες μέσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να αποκρουσθούν τα αγγλοσαξονικά σχέδια που μόνο στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν την Άγκυρα. Δεν μπορεί ο Γενικός Γραμματέας να απειλεί και να εκβιάζει για απόσυρση των δυνάμεων της Ειρηνευτικής Δύναμης ούτε να απειλεί και να εκβιάζει ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα αποχωρήσουν από τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Τα θέματα αυτά αποφασίζονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Ούτε και έχει κανένα δικαίωμα ο Γενικός Γραμματέας να επαναλαμβάνει στην έκθεσή του όσα από καιρό λέει ο Ντάουνερ και τα οποία διέρρευσαν μέσα από τα γνωστά έγγραφά του για την εσωτερική πολιτική ζωή της Κύπρου, για τη στάση των Κυπρίων δημοσιογράφων και των Κυπρίων πολιτών γενικότερα, στο θέμα της λύσης του Κυπριακού. Οι όποιες αντιθέσεις υπάρχουν για την επίλυση του Κυπριακού αφορούν τους Κυπρίους και είναι συζητήσεις που διεξάγονται μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής ζωής του τόπου και δεν αφορούν τον κ. Ντάουνερ του οποίου άλλη είναι η αποστολή. Αλλά βεβαίως αν ο κ. Ντάουνερ συμπεριφέρεται ως Ρωμαίος ανθύπατος είναι γιατί η κυπριακή κυβέρνηση που έπρεπε να είχε ζητήσει ήδη την ανάκλησή του, εξακολουθεί να τον ανέχεται. Διότι ανεξαρτήτως του ότι η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα, διαθέτει δυνατότητες στη διεθνή σκηνή και ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο τις οποίες αφήνει ανεκμετάλλευτες. Το διαπιστώνουν πρώτοι οι Τούρκοι πολιτικοί αναλυτές και διπλωμάτες, όταν η Λευκωσία αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει. Μόνο στη Λευκωσία δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το ρόλο της Βρετανίας στο Κυπριακό και να τρέφουν πάντα ψευδαισθήσεις. Από τη στιγμή που η βρετανική διπλωματία συνεχίζει ακάθεκτη τις μεθοδεύσεις της σε βάρος της Κύπρου, δεν έχει κανένα νόημα η Λευκωσία να φοβάται να ανακινήσει το θέμα των βάσεων και να το μεταθέτει στα εγγόνια και τα δισέγγονα των σημερινών Κυπρίων. Διότι επιτέλους τι περισσότερο κακό θα κάνουν οι Βρετανοί στην Κύπρο από ό,τι έχουν ήδη κάνει και από ό,τι καθημερινά μεθοδεύουν; Για να θυμηθούμε και τη γνωστή ρήση του Μάο η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Δεν είναι δυνατόν η Κύπρος να δέχεται παθητικά τους εκβιασμούς και τις πιέσεις χωρίς αντίδραση. Και δεν ανοίγει η Κύπρος τα μέτωπα, όπως ισχυρίζονται καθημερινά οι νοσταλγοί του σχεδίου Ανάν. Τα μέτωπα είναι ήδη ανοιχτά από τους άλλους και η Λευκωσία ή θα πρέπει να αντιδράσει με όλα τα μέσα που διαθέτει, με σωφροσύνη βεβαίως, ή θα πρέπει να υποκύψει στις μεταποικιακές μεθοδεύσεις του Λονδίνου. Για να μην υποκύψει όμως στις αγγλικές μεθοδεύσεις, το πρώτο βήμα δεν είναι άλλο από την επανατοποθέτηση του Κυπριακού στις σωστές του βάσεις.
Υ.Γ.:
Σε μια στιγμή που διαρρέουν χιλιάδες έγγραφα από τον ιστότοπο Wikileaks και που αφορούν τη διπλωματική υπηρεσία της υπερδύναμης, γίνεται προσπάθεια να εμποδισθεί η Κυπριακή Βουλή, με συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥκαι με διάφορα νομικοφανή επιχειρήματα, από του να συζητήσει τα περιβόητα έγγραφα Ντάουνερ. Και αυτό μάλιστα όταν αποκαλύπτεται από τα έγγραφα του Wikileaks πως η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον έδωσε εντολή σε Αμερικανούς διπλωμάτες και πράκτορες να κατασκοπεύουν ηγετικά στελέχη και διπλωμάτες του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένου του Γ.Γ. Μπαν Κι Μουν, υποκλέπτοντας προσωπικά τους δεδομένα, από το αποτύπωμα DΝΑώς τους αριθμούς των πιστωτικών τους καρτών. Στην Κύπρο όμως η Βουλή εμποδίζεται, από τη «νομομάθεια» του κ. Χρ. Πουργουρίδη του ΔΗΣΥκαι τις μόνιμες φοβίες του ΑΚΕΛ, να ασχοληθεί, καθόλα νόμιμα, με τον κ. Ντάουνερ. Με αυτή τη λογική δεν θα είχε ποτέ αποκαλυφθεί το σκάνδαλο του Watergate που υποχρέωσε σε παραίτηση τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον. Και βεβαίως παρέχεται προστασία στον Ντάουνερ για να συνεχίσει τις δραστηριότητές του σε βάρος της Κύπρου.
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ε-mail stephanos.constantinides@gmail.com