Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Το τέλος του έτους, ακόμη και αν δεν είναι ορόσημο τελικής λύσης, είναι ορόσημο εξελίξεων που τροχοδρομούνται για να καθορίσουν τα επόμενα βήματα στο Κυπριακό. Γιατί; Διότι:
1. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν θα ετοιμάσει έκθεση αξιολόγησης για το Κυπριακό.
2. Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει αναστείλει την απόφασή της επί του περιουσιακού.
Το ζήτημα είναι εάν θα επιτηρεί την Τουρκία ως προς την εκτέλεση ή όχι των αποφάσεών του και ως προς τον τερματισμό ή όχι της συνεχούς παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο ή εάν θα παραπέμπει τα πάντα στην Επιτροπή Αποζημιώσεων, δημιουργώντας το εξής προηγούμενο: Ο κατακτητής απονέμει δικαιοσύνη στον κατακτημένο!
3. Ο κανονισμός για το «απευθείας εμπόριο» βαίνει από αναβολή σε αναβολή για να πιάσει το χρονοδιάγραμμα στο τέλος του χρόνου.
Η έκθεση του Μπαν
΄Εχουμε λοιπόν τρεις απειλές:
Πρώτη απειλή, να εκδώσει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ έκθεση αξιολόγησης των συνομιλιών στην οποία, α. Να καταλογίσει ευθύνες για μη λύση και στην ε/κ πλευρά. Η επιλογή αυτή δεν είναι βέβαιη. Αιχμές μπορεί να υπάρξουν. Όμως, εάν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ συμπεριφερθεί άγαρμπα θα προκληθούν αντιδράσεις και οι Βρετανοί θέλουν να κινηθεί η διαδικασία ομαλά, χωρίς παρατράγουδα. Χωρίς να τιναχθεί στον αέρα. Γι' αυτό και μετρούν συνεχώς τις αντιστάσεις μας. Και θα αποφύγουν τον προκλητικό καταλογισμό ευθυνών για να μη θέσουν σε κίνδυνο τη διαδικασία. β. Να καλέσει τους ηγέτες των δύο πλευρών στην έδρα του ΟΗΕ για να εισηγηθούν νέους τρόπους επιτάχυνσης των συνομιλιών ή εναλλακτικά σενάρια δράσης. γ. Να εισαγάγει επισήμως τη σύγκληση της διεθνούς διάσκεψης υπό τη μορφή πίεσης, κυρίως επί της ε/κ πλευράς, με δημιουργία προϋποθέσεων αλλαγής της διαδικασίας.
Έποικοι, ΕΔΑΔ και Ταϊβάν
Δεύτερη απειλή, να εκδοθεί από την Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης (Επ. Υπ. του ΣτΕ) μια απόφαση που θα υποβοηθεί την εδραίωση των διχοτομικών τετελεσμένων στο Κυπριακό. Αφενός θα εξουδετερώνει τα νομικά όπλα της ε/κ πλευράς, αφετέρου θα δίδει επιχειρήματα στην τουρκική. Βεβαίως, ό,τι και αν γίνει, το ΕΔΑΔ δεν μπορεί να στραφεί εναντίον της διεθνούς εννόμου τάξεως, παραγράφοντας με κάθετο και άμεσο τρόπο τα δικαιώματα των Ε/κ· απλά θα βρίσκει διαδικαστικούς τρόπους μέσω πολιτικών αποφάσεων για να τα διαβρώνει και να τα εξουδετερώνει όπως συμβαίνει και με τις προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια επί του περιουσιακού.
Οι προτάσεις του Προέδρου ή και ο συγκερασμός τους με εκείνες του ΄Ερογλου και της Άγκυρας θα καταλήξουν στην πράξη στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία όπως την ερμηνεύει η τουρκική πλευρά. Δηλαδή στο τ/κ συνιστών κράτος οι Τ/κ και οι έποικοι θα έχουν πλειοψηφία επί του πληθυσμού και επί του εδάφους. Στην ουσία η λειτουργικότητα της λύσης θα στηριχθεί πάνω σε διχοτομικούς κανόνες. Οι κανόνες αυτοί θα έχουν ως πρόσχημα την ασφάλεια, τον περιορισμό και τη μελλοντική αποτροπή νέων εποικιστικών ρευμάτων μετά τη λύση, που θα έχουν πλέον το νομικό και πολιτικό καθεστώς των νόμιμων ή παράνομων εργατών. Και οι κανόνες αυτοί θα αποτυπώνονται επί διχοτομικού χαρακτήρα ποσοστώσεων: Ότι, δηλαδή, εσαεί οι Ε/κ στο ε/κ συνιστών κράτος θα συνιστούν εσαεί τα 2/3 του πληθυσμού και οι λοιποί, Τ/κ και άλλοι, το 1/3.
Εάν οι Ε/κ είναι 750 χιλιάδες, οι Τ/κ θα έχουν δικαίωμα να μας στείλουν σταδιακά, μέσω εξαγωγής πληθυσμού από την Τουρκία, νέους εποίκους οι οποίοι θα παίρνουν αρχικά εσωτερική τ/κ ιθαγένεια και εν συνεχεία την κοινή κυπριακή άλλες 250 χιλιάδες! Ή άλλες 100 χιλιάδες, διοχετεύοντας άλλες 550 χιλιάδες ή άλλο 1 εκατομμύριο, όπως είπε ο Ερντογάν, με παράνομους εργάτες, οι οποίοι σταδιακά θα γίνουν νόμιμοι. Και ποιος θα σταματήσει την εποικιστική πολιτική σε βάρος της Κύπρου στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής λύσης: Η χαλαρή και αδύναμη κεντρική Κυβέρνηση ή το αδύνατο ε/κ συνιστών κράτος; Πού θα καταγγείλει την Τουρκία και πώς; Θα οδηγήσει τη λύση σε αποσταθεροποίηση και διάλυση;
Συνεπώς, η απειλή επί των Ε/κ μέσω Συμβουλίου της Ευρώπης και ΕΔΑΔ είναι εμφανής:
α. Υποχωρήστε επί του περιουσιακού, διότι αυτό το οποίο εσείς αρνείστε να πράξετε θα το επιβάλουμε εμείς μέσω απόφασης.
β. Δίδει το μήνυμα ότι εάν δεν δεχθείτε λύση, σταδιακά θα τα χάσετε όλα. Οπότε πάρτε ό,τι είναι να πάρετε, εάν πάρετε, και να είστε ευχαριστημένοι.
γ. Επιδιώκει να αφαιρέσει από όσους είναι αντίθετοι με τις διχοτομικές μεθοδεύσεις το επιχείρημα ότι το δίκαιο είναι η ασπίδα της επιστροφής και της ανατροπής των τετελεσμένων της εισβολής. Εάν γίνουν δεκτές οι τουρκικές θέσεις, η ασφάλεια θα περάσει μέσα από ένα αναχρονιστικό σύστημα εγγυήσεων και η κοινωνική και πολιτειακή ασφάλεια μέσω διχοτομικών κανόνων.
Τρίτη απειλή, να εγκριθεί ο κανονισμός για το «απευθείας εμπόριο», οπότε θα αναγνωριστεί το ψευδοκράτος ως χωριστή οντότητα και θα προδικαστεί ο διχοτομικός χαρακτήρας της λύσης.
Τα εργαλεία της διχοτόμησης
ΥΠΟ αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες οικοδομείται ένα σκηνικό, που εξουδετερώνει την πολιτική της Λευκωσίας, η οποία επένδυε στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε. ως θεσμούς απονομής δικαιοσύνης. Τόσο ο ΟΗΕ όσο και η Ε.Ε. τείνουν να εξελιχθούν σε εργαλεία διχοτόμησης. Και η μεθοδολογία αυτή επιτυγχάνει, διότι οι δικές μας θέσεις είναι τέτοιες που είτε προκαλούν σύγχυση, ακόμη και σε αυτούς που θέλουν να βοηθήσουν, σε επίπεδο κυρίως Ε.Ε., είτε βοηθούν ώστε να εξουδετερώνονται τα όποια επιχειρήματα για δημοκρατική και βιώσιμη λύση. Γιατί; Διότι, πώς από τη μια ο Πρόεδρος Χριστόφιας, όπως και άλλοι, μιλούν για λύση αρχών και αξιών επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η Ε.Ε., ενώ από την άλλη κατατίθενται προτάσεις που αναιρούν τις δημοκρατικές αρχές και αξίες του ΟΗΕ και της ΕΕ;
Τέτοιες προτάσεις είναι: Η εκ περιτροπής Προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, η παραμονή τουλάχιστον 50 χιλιάδων εποίκων και τώρα η απαλλοτρίωση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, που επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις επί του εδαφικού, του πληθυσμιακού, καθώς και επί της τελικής λύσης. Εάν συνεχιστεί η υφιστάμενη διαδικασία λύσης, τότε η διχοτόμηση είτε θα επιβληθεί μέσω νομικών και πολιτικών τετελεσμένων, που θα προκαλούνται με τη συνδρομή του ΟΗΕ και της ΕΕ, είτε θα προκύψουν μέσω της ίδιας τής υπό συζήτηση λύσης. Το δίλημμα της προεκλογικής εκστρατείας του Προέδρου, διζωνική ή διχοτόμηση, έχει καταρριφθεί από την ίδια την ιστορική και την υφιστάμενη πραγματικότητα. Διότι, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, είναι μορφή διχοτόμησης...
Πυλώνες απεγκλωβισμού από τις διχοτομικές ατραπούς
ΕΦΟΣΟΝ, λοιπόν, η υφιστάμενη διαδικασία, είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, οδηγεί σε διχοτομικές ατραπούς, ο Πρόεδρος, υιοθετώντας στην πράξη την προαναγγελθείσα ευέλικτη, αλλά και θαρραλέα πολιτική, θα πρέπει να εκπονήσει σχέδιο Β. Και αυτό το σχέδιο Β θα μπορεί να στηριχθεί στους εξής άξονες:
1. Στον απεγκλωβισμό του από τις διχοτομικές και δημοκρατικώς ελλειμματικές προτάσεις τις οποίες καταθέτει, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα προσεγγίσει τον Έρογλου. ΄Οσο ο Πρόεδρος κινείται προς τον Έρογλου τόσο περισσότερο ο Έρογλου απομακρύνεται από το συμβιβασμό, για να έχει μελλοντικά βάθος διαπραγμάτευσης.
Ταυτοχρόνως, όμως, όλο και περισσότερο η Κύπρος απομακρύνεται από την επανένωση και όλο και περισσότερο οδηγείται προς τη διχοτόμηση. Ο απεγκλωβισμός του Προέδρου και η χάραξη πολιτικής δημοκρατικών και όχι διχοτομικών αρχών, μπορεί να γίνει όταν καταγγελθεί η τουρκική πλευρά διεθνώς και δη στην ΕΕ για τη διχοτομική της στάση και όταν προκληθεί επί της Άγκυρας κόστος στην ΕΕ. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος μπορεί να είναι σαφής προς τους Ευρωπαίους εταίρους του και τα Ην. Έθνη ότι: Εάν η Τουρκία δεν αρχίσει να συζητά επί του πακέτου του, ώς το τέλος Οκτωβρίου, τότε κανένα τουρκικό ενταξιακό κεφάλαιο δεν θα ανοίξει το Δεκέμβριο ή αργότερα.
2. Ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του απομακρύνοντας από την Κύπρο τον κ. Ντάουνερ, του οποίου η στάση είναι σκανδαλώδης, καθότι παραπληροφορεί τον ίδιο τον Μπαν Κι Μουν και αντί να πρεσβεύει τις αρχές και τις αξίες του ΟΗΕ φλερτάρει με τους κανόνες των τουρκικών τανκς. Και πέραν τούτων, θα πρέπει να αναδειχθεί διεθνώς η πτυχή της κατοχής, η οποία έχει εξαφανιστεί μέσω των δικοινοτικών συνομιλιών. Και καταδεικνύει τις τουρκικές ευθύνες από τις οποίες η Τουρκία, λόγω των συνομιλιών και της αρχής ότι την ευθύνη φέρουν οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων, έχει πάρει συγχωροχάρτι.
3. Ο Πρόεδρος θα πρέπει να προκαλέσει τον Ταγίπ Ερντογάν ευθέως εντός της ΕΕ να αρχίσει την απόσυρση του στρατού του από την Κύπρο και να τον προκαλέσει δημόσια να εξηγήσει ποια λύση θέλει: Να είναι η λύση δημοκρατική και επί των αρχών και αξιών της ΕΕ ή να είναι προσαρμοσμένη στις πραγματικότητες της εισβολής. Βεβαίως, προτού ερωτηθεί ο Ερντογάν θα πρέπει ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το Εθνικό Συμβούλιο να αποφασίσουν τι θέλουν, αφού βρούν την τόλμη και το θάρρος να αποδεχθούν το αυτονόητο: Ότι, δηλαδή, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι ασυμβίβαστη με το δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ και ότι είναι μια άλλη μορφή διχοτόμησης, η οποία θα θέτει εσαεί την Κύπρο υπό τη βρετανική και τουρκική ομηρία. Ακυρώνει την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα οδηγηθεί στο βελούδινο διαζύγιο της Τσεχοσλοβακίας ή στην πολιτική αστάθεια και στη λαθροβίωση του Βελγίου... Αυτό θέλουμε;
Γιάννος Χαραλαμπίδης
Δρ Διεθνών Σχέσεων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Δημοσίευση σχολίου