δεν επέτρεπαν περαιτέρω δραματοποίηση της διαμάχης Παρισιού - Βερολίνου: Ακόμη και η επικοινωνιακή αξιοποίηση ενός σκηνικού σύγκρουσης παρόμοιου με τη μετωπική σύγκρουση Σιράκ - Σρέντερ στη Νίκαια τον Δεκέμβριο του 2000 πρόβαλλε να έχει απαγορευτικό κόστος.
Η αναμφισβήτητη τακτική νίκης της Μέρκελ στους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισμούς εντείνει ταυτόχρονα την στρατηγική αβεβαιότητα καθώς οξύνει μια κρίση στην αρχή της: Αν το Βερολίνο μπορεί να επιβάλλει μια σκληρή και με ανυπολόγιστο κοινωνικό και πολιτικό κόστος δημοσιονομική πειθαρχία στο νότο της Ευρωζώνης οι παρενέργειες αυτής της επιλογής οδηγούν σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
- Πρώτον, ο νότος της Ευρωζώνης δεν θα εγκλωβισθεί απλά σε μια χρόνια ύφεση, πολιτική αστάθεια και κοινωνική αναταραχή, αλλά ταυτόχρονα θα διευρυνθεί η απόκλιση βορρά - νότου, με πρώτο θύμα σημαντικό ποσοστό των γερμανικών εξαγωγών και του εμπορικού πλεονάσματος.
- Δεύτερον, παρά την επίδειξη ισχύος με πεδίο εφαρμογής την Ελλάδα, η Μέρκελ βρέθηκε απομονωμένη στην Ευρωζώνη, όπου μόνος σύμμαχός της κατεγράφη ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μπαλκένεντε.
- Τρίτον, το Βερολίνο ήλθε σε ανοικτή αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Με άλλα λόγια η Μέρκελ έκανε ότι μπορούσε ώστε οι αντιγερμανικές - γερμανοφοβικές συνεννοήσεις-διαβουλεύσεις να προηγούνται πλέον των Συνόδων Κορυφής όπου λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις.
Είκοσι χρόνια μετά την ενοποίηση της Γερμανίας και σχεδόν εννέα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης τα Μάαστριχτ μπορούμε να διαπιστώσουμε την χρεοκοπία του οράματος της ευρωπαϊκής Γερμανίας, στην οποία είχε επενδύσει κυρίως η Γαλλία, αλλά και την αδυναμία του Βερολίνου να προωθήσει ένα συνολικό όραμα γερμανικής Ευρώπης:
- Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έπαυσε να είναι μονόδρομη επιλογή από την ώρα που πραγματοποιήθηκε η γερμανική ενοποίηση και απορροφήθηκε το κόστος της. Σήμερα η Γερμανία, ισχυρός παίκτης σε εθνικό επίπεδο στην παγκοσμιοποίηση, προσπαθεί να διαμορφώσει ευνοϊκούς γι' αυτή συσχετισμούς ισχύος με τις ΗΠΑ, την Κίνα και όλα τα παλιά και αναδυόμενα κέντρα ισχύος του πλανήτη. Οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις της κεντρικής αυτής επιλογής για την Ε.Ε αντιμετωπίζονται στην συνέχεια.
- Από την άλλη μεριά το Βερολίνο αρκείται σε επιλογές διακρατικής ισχύος με μόνο τακτικό πλεονέκτημα ότι ο νότος της Ευρωζώνης αλλά και η Γαλλία βλέπουν επί του παρόντος το κόστος μιας μετωπικής αντιπαράθεσης ως υψηλότερο από τη διαπραγμάτευση των όρων υποταγής στις βασικές γερμανικές επιλογές.
Είναι φανερό ότι οι σημερινές ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες είναι εύθραυστες και προσωρινές. Αν μια χώρα με το μέγεθος και το βάρος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη οδήγησε τη Γερμανία απέναντι στους εταίρους της, εύκολα μπορούμε να φαντασθούμε τι θα συμβεί σε περίπτωση που χώρες του μεγέθους και του βάρους της Ισπανίας και της Ιταλίας χρειασθούν ευρωπαϊκή στήριξη. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που τη γνωρίζουν και οι αγορές και οι κερδοσκόποι.
Δημοσίευση σχολίου