Αυτή τη φορά, στα πλαίσια της γενικευμένης σεναριολογίας, η ανάλυση μπαίνει πιο βαθιά, σε μια υποθετική αναγωγή στο σήμερα της Ιστορίας της Ευρώπης τον 20ο αιώνα: μια Ιστορία Πολέμων και Επαναστάσεων.Ένα ακόμα σχόλιο αναλυτών της Deutsche Bank κυκλοφόρησε, με αφορμή το ελληνικό ζήτημα και μιλάει για τα «μαύρα σενάρια» της επόμενης ημέρας εάν καταρρεύσουν χώρες σαν την Ελλάδα, που θέτουν και ορισμένες “κρυμμένες αλήθειες” στη σκιά των διεθνών ανισορροπιών.....Αυτή τη φορά, στα πλαίσια της γενικευμένης σεναριολογίας, η ανάλυση μπαίνει πιο βαθιά, σε μια υποθετική αναγωγή στο σήμερα, της Ιστορίας της Ευρώπης τον 20ο αιώνα. Μια Ιστορία Πολέμων και Επαναστάσεων.
Μπορεί να γίνει κάτι παρόμοιο, αναρωτιούνται; Η αυγή του 21ου αιώνα ήρθε με τριγμούς για τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Ας είμαστε ξεκάθαροι, σημειώνει το σχόλιο αναλυτών της Deutsche Bank.
Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, τότε το «πιστωτικό κραχ» του 2007-2009 θα είναι το Κεφάλαιο 1 μιας ευρύτερης ανάλυσης, με τίτλο:
«Πώς Χρεοκόπησε ο Καπιταλισμός»
Ποια θα είναι το επόμενο κεφάλαια;
«Κεφάλαιο 2: Θεμελιώδης κρίση των κρατικών ομολόγων (εθνικών οικονομιών) -Ελλάδα».
«Κεφάλαιο 3: Η κατάρρευση της Ελλάδας»
«Κεφάλαιο 4: Η χρεοκοπία Πορτογαλίας και Ισπανίας»
«Κεφάλαιο 5: Εξεγέρσεις στην Ευρώπη»
«Κεφάλαιο 6: Η Ιταλία εκδιώκεται από τη ζώνη του ευρώ»
«Κεφάλαιο 7: Στο ευρώ μόνοι τους Γαλλία και Γερμανία»
«Κεφάλαιο 8: Πολιτική αναταραχή»
«Κεφάλαιο 9: Πόλεμος»
Κρυμμένες αλήθειες πίσω από τις καταστροφολογίες των οίκων.
Τέτοιες αναλύσεις θα μπορούσαν να γίνουν είτε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν κάποια άλλη «απροσάρμοστη χώρα», όπως λένε τους αδύναμους κρίκους της ζώνης του ευρώ, σαν την Ελλάδα, είτε κάποιος άλλος αδύναμος κρίκος στην παγκόσμια οικονομία.
Το κλίμα και τα σενάρια “καταστροφής” για να γίνουν ακόμα πιο σκληρές περικοπές δίνουν και παίρνουν, όπως κάνουν πολλοί διεθνείς οίκοι σαν το πρόσφατο σχόλιο της Deutsche Bank που κάνει λόγο για… “πολέμους και επαναστάσεις”.
Αλλά μέσα σε όλα βγαίνουν και κάποιες αλήθειες και παραδοχές που δεν θα πέρναγαν καν από το μυαλό δυο χρόνια πριν όταν βασίλευε η ιδέα της αέναης οικονομικής ανάπτυξης πέρα από κρίσεις, τριγμούς, φαγώματα κρατών και κοινωνικών εκρήξεων.
Οι αναλύσεις αυτές βέβαια δεν είναι ανθελληνικές, όσο κι αν θέλουν να τις παρουσιάζουν έτσι πολλά ΜΜΕ, διάφοροι εθνικόφρονες της… δεξιάς του Κυρίου αλλά κι αρκετοί εκπρόσωποι της ευρύτερης πατριωτικής αριστεράς.
Τέτοιες αναλύσεις θα μπορούσαν να γίνουν είτε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν κάποια άλλη «απροσάρμοστη χώρα», όπως λένε τους αδύναμους κρίκους της ζώνης του ευρώ, σαν την Ελλάδα, είτε κάποιος άλλος αδύναμος κρίκος στην παγκόσμια οικονομία -για τους ίδιους πιθανώς λόγους. Ωστε να πιέσουν για περισσότερες “θυσίες” στις πλάτες του απλού κόσμου.
Πάντως, είτε κάποιος τα βλέπει σαν σενάρια τρομοφοβίας, συνομωσιολογίας ή επιστημονικής φαντασίας, είτε σαν μια έστω “αυθαίρετη” μελλοντική αναγωγή στον 21ο αιώνα, της ιστορίας της Ευρώπης του 20ο αιώνα ως μια Ιστορία γεμάτη Πολέμους και Επαναστάσεις, το σχόλιο από Deutsche Bank πρωτοτυπεί.
Οι προσεγγίσεις αυτές καταδεικνύουν το βάθος της κρίσης που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά πολιτική και ιδεολογική, όπως με τη μεγάλη κρίση της δεκαετίας του 1930 που ξεπεράστηκε με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπως παραδέχονται όλοι οι ιστορικοί, οι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές -και κανείς δεν θέλει να επαναληφθεί ποτέ.
Ποιος θυμάται το 2007.
Ποιος φανταζόταν ότι δυο χρόνια πριν, θα γράφονταν από αναλυτές διεθνών τραπεζών τέτοιες αναλύσεις;
Όταν μόλις το καλοκαίρι του 2007 όσοι κατείχαν το χρήμα χόρευαν στα σαλόνια του Τιτανικού την ώρα που τα αμπάρια του γέμιζαν νερό χωρίς κανείς τους να έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει.
Το τέλος της φούσκας έφερε την ύφεση που κρυβόταν κάτω από το χαλί και τώρα δύσκολα ξεπερνιέται.
Πάντως τέτοιες αναλύσεις μέσα στην σεναριολογία βγάζουν και κάποιες αλήθειες.
Οι πιο “φωτισμένοι” διαχειριστές του χρήματος δεν σνομπάρουν το μέλλον, το εξετάζουν κι από άλλες σκοπίες, πέρα από τους οικονομετρικούς δείκτες. Οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια, η ανεργία και ο αποκλεισμός εγκυμονούν κοινωνικές εκρήξεις που δεν θα γίνουν με κάποιο «σαβουάρ βιβρ».
Κι αυτό η Ιστορία το διδάσκει.
Ο πραγματικός φόβος λοιπόν είναι μήπως οι κυβερνήσεις γίνουν “όμηροι” των κοινωνικών αντιδράσεων που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν εξεγέρσεις κι επαναστάσεις, ή ότι ακόμα η κρίση θα μπορούσε να φέρει κάποιο Μεγάλο Πόλεμο ή να αναζοπυρώσει παλιούς και νέους (Ιρακ, Αφγανιστάν, Σομαλία, Υεμένη κλπ), όπως έχουν γίνει και τα δυο στη Ιστορία του 20ου αιώνα στα πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού.
Τα fund και τα F-16.
Και για όσους έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι πόλεμοι, ο ανταγωνισμός των κρατών, στο σύγχρονο κόσμο γίνεται πλέον με “ειρηνικά μέσα”, από τα προκλητικά fund του δολαρίου ή του ευρώ στις αγορές. Ας δουν ότι από πίσω τούς στηρίζουν τα εκατονταδες F-16 και τα Eurofighter, τα αεροπλανοφόρα και οι “έξυπνοι” πύραυλοι του δολαρίου και του ευρώ.
Εξ ου και η ιστορική φράση «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», της Ρόζας Λούξεμπουργκ την περίοδο του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου και της Επανάστασης στη Γερμανία.
Μια φράση που επανέλαβε, για τους δικού του λόγους, στις τελευταίες ευρωεκλογές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου.
Υπάρχει βέβαια και το σενάριο της ανθηρής ανάκαμψης, με κάποιο τρόπο, κάποια ώρα, το οποίο κανείς όμως ακόμα δεν βλέπει. Και βέβαια υπάρχει και το σενάριο της μακρόσυρτης στασιμότητας με πολλά σκαμπανεβάσματα. Χωρίς κανένα να αποκλείεται. Κι αυτό το έχει δείξει η Ιστορία.
Οπως και να ‘χει μια μπάλα δύσκολα μπορεί να κρατηθεί για πολύ στην κορυφή μιας πυραμίδας. Θα πέσει, θα σπρωχτεί, προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δημοσίευση σχολίου