Του Σωτήρη Σιδέρη
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν η Ελλάδα βρίσκονταν σε πορεία ανάπτυξης, εμβάθυνσης της Δημοκρατίας, με αξιοπρεπές εισόδημα για τους εργαζόμενους, διαφάνεια με περιορισμένη διαφθορά, με ισχυρά κόμματα και ηγεσίες, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα χωρούσε πουθενά. Αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή που καλεί τον πρώην πρωθυπουργό να αναλάβει και πάλι ηγετικό ρόλο και ήδη προκαλεί μεγάλη αναταραχή, κυρίως στη Δεξιά , αλλά και στην Αριστερά , αν και ήδη οι ηγεσίες των κομμάτων της είναι έτοιμες να αναθέσουν στον Τσίπρα την ηγεσία της παράταξης.
Η πορεία από τώρα και στο εξής, είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη αν και τα σκαμπανεβάσματα θα είναι πολλά και ο δρόμος είναι μεν ανοιχτός για τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά είναι και ολισθηρός. Ο Αλέξης Τσίπρας θα σταθεί απέναντι από τον Μητσοτάκη έχοντας πολλά πλεονεκτήματα.
Πρώτο, το ηθικό πλεονέκτημα που επιστρέφει δριμύτερο. Δεύτερο η τεράστια πολιτική και προσωπική φθορά του πρωθυπουργού, που είναι περικυκλωμένος από σκάνδαλα, ανεπάρκειες, εμμονές, τοξικές και ταξικές πολιτικές. Τρίτο την ανάγκη των εκατομμυρίων προοδευτικών πολιτών για οξυγόνο, αξιοπρέπεια και αλλαγή. Τέταρτο, εθνικό σχέδιο στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας και μιας νέας εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά Δικαιοσύνη παντού και μια νέα γενιά πολιτικών για να ηγηθούν.
Η διαφθροά και η αυτοοργάνωση των πολιτών
Η ομιλία του Αλέξη δεν περιείχε κάτι το συναρπαστικά νέο. Ούτε προκάλεσε κανένα σοκ. Λίγη κριτική κατά πάντων δεν επανιδρύει ούτε κόμμα , ούτε παράταξη. Ο Τσίπρας μίλησε σαν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομιλία του δεν περιείχε νέα ιδεολογικά στοιχεία, ούτε αποσαφήνισε το δικό του στίγμα που να συνδέεται με ένα νέο κίνημα. Οπότε το μείζον είναι, ένας πρωθυπουργός σε συνθήκες αποχώρησης και ένας Αλέξης Τσίπρας που επιστρέφει. Η ομιλία του επίσης, δεν περιείχε ούτε λέξη ρεβανσισμού, αν και αυτό θα το βρει μπροστά του.
Σίγουρα σκόπιμα, ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ μιλάει συνεχώς για το τεράστιο εθνικό πρόβλημα της διαφθοράς, δεν έχει πει μέχρι τώρα ούτε μια λέξη για την ανάγκη να υπάρξει κάθαρση και να οδηγηθούν στο Ειδικό Δικαστήριο, όσοι προκάλεσαν το πρόβλημα και φυσικά όσοι ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα.
Η εμπειρία της Νοβάρτις έχει αφήσει βαθιά το στίγμα της στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με την αυτοκριτική του έχει κλείσει το κεφάλαιο και δεν θέλει να το ανοίξει πάλι. Αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας. Οπότε επιστρέφουμε και πάλι στο δίλημμα, πως θα κυβερνηθεί μια χώρα, που κατά τον Ευ. Βενιζέλο είναι μη διακυβερνήσιμη, αν δεν τιμωρηθούν αυτοί που λεηλατούν τα δημόσια ταμεία, έχουν μετατρέψει το Μέγαρο Μαξίμου σε Ανώνυμη Εταιρεία και η Δικαιοσύνη είναι στην υπηρεσία τους;
Επίσης, το πελατειακό και διεφθαρμένο σύστημα με τους πανίσχυρους αρμούς είναι εδώ και είναι ενισχυμένο. Είτε το θέλει , είτε δεν το θέλει, ο Αλέξης Τσίπρας θα το βρει σύντομα μπροστά του στον πόλεμο που θα ανοίξει εναντίον του. Υπό αυτή την οπτική, καλύτερα να προετοιμαστεί για την δική του απάντηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει και σωστά να προσελκύσει κοινωνικές δυνάμεις από όλα τα στρατόπεδα και να συμπήξει ένα Μέτωπο με επικεφαλής τον ίδιο και τους πολίτες σε νέο ρόλο. Τώρα , ο πρώην πρωθυπουργός, δεν έχει κόμμα για να απευθύνει πρόσκληση οργάνωσης των πολιτών στις δομές του. Προτρέπει τους πολίτες να δημιουργήσουν Ομάδες Πρωτοβουλίας που θα αυτοοργανωθούν και θα υπηρετήσουν το αφήγημα της αλλαγής. Σίγουρα, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτά που θα κινηθούν πρώτα.
Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο, προφανώς μιλάμε για ένα κόμμα με οργάνωση διαδικτύου, εννοείται και με κοινωνικές αναφορές. Οπότε: ο ίδιος πρέπει και να συμμετέχει ενεργά στην αυτοοργάνωση, γιατί χωρίς καθοδηγητικές ιδέες τίποτα δεν θα κινηθεί και να φτιάξει ένα “ψηφιακό κόμμα” που θα κινητοποιεί και θα επηρεάζει τους πολίτες, άρα χρειάζεται ένα ειδικό επιτελείο, αλλά χρειάζεται και κάτι παραπάνω: αφού διακηρύσσει την αλλαγή, οφείλει και να εμφανίσει και πρόσωπα που θα ηγηθούν του Κινήματος Αλλαγής, αλλά και σχέδιο για τη χώρα, για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Είναι τεράστιο εγχείρημα , απαιτεί τεράστιους πόρους και δεν νομίζουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι έτοιμος . Αν δεν κινηθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο οι διακηρύξεις θα μείνουν κενές.
Νέα πολιτική τάξη
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας μπορεί υπό όρους να ενώσει μεγάλα τμήματα της προοδευτικής παράταξης. Ακόμη και αν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων αρνηθούν να συμπράξουν, είναι βέβαιο ότι ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να τις αφυδατώσει και να τις αποδυναμώσει προσελκύοντας χιλιάδες ψηφοφόρους. Αν δεν τα καταφέρει , η Δεξιά και η Ακροδεξιά θα επιβάλλουν ένα πολύ πιο αυταρχικό καθεστώς στη χώρα , η διαφθορά θα προκαλέσει μείζονα κοινωνική κρίση και η Δημοκρατία θα είναι στα όρια της ύπαρξής της.
Στην ομιλία του στο “Παλλάς”, ο Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων:
«ζούμε μια από τις χειρότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής ιστορίας σε σχέση με την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν πιστεύει ότι έχουμε αληθινή δημοκρατία. Δεν εμπιστεύεται -και όχι άδικα- τους θεσμούς και ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη. Έχει απαξιώσει τη Βουλή». Όπως είναι επίσης γνωστό και ποιος εκμεταλλεύεται το κενό δημοκρατίας, εδώ και στην υπόλοιπη Ευρώπη: «τα τέρατα της Ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής».
Αυτό ακριβώς θα συμβεί, αν αποτύχει ο Τσίπρας. Η Ακροδεξιά είναι απειλή όχι μόνο για την κοινωνική συνοχή, αλλά και για την ίδια τη Δημοκιρατία.
Αυτή την στιγμή υπάρχει ένα δεδομένο και ένα ερώτημα: το δεδομένο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται ήδη για την μετά την πρωθυπουργία του ζωή. Θα δώσει τη μάχη του, θα υπερασπιστεί ό,τι μπορεί να υπερασπιστεί, ίσως και να διαπραγματευθεί για την επόμενη ημέρα. Κανένα κόμμα της Ακροδεξιάς δεν τον θέλει σε περίπτωση που η ΝΔ κάνει κυβέρνηση, με κάποιο από τα κόμματα αυτά. Ταυτόχρονα είναι κοινό μυστικό ότι η πρεσβεία των ΗΠΑ θέλει μια μεγάλη Τραμπική παράταξη στην Ελλάδα, χωρίς τον Μητσοτάκη. Η Ελλάδα γυρίζει στο σκοτεινό παρελθόν, ως προς τον ρόλο των ΗΠΑ στα εσωτερικά της χώρας. Η ΝΔ ετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα. Οπότε το ερώτημα είναι αν καταφέρει ή όχι η Κίμπερλι Γκιλφόιλ να επιβάλλει μια τέτοια παράταξη ή η Δεξιά θα οδηγηθεί σε εκλογές κατακερματισμένη. Είναι το σημείο κλειδί που θα αναδείξει την επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Μια νέα ηγεσία
“Η κυβέρνηση είναι ετοιμόρροπη, και όμως κυρίαρχη την ίδια ώρα. Γιατί; Γιατί δεν έχει αντίπαλο. Δεν υπάρχει η πολιτική δύναμη που θα προσδώσει στην υπόκωφη κοινωνική αντίθεση προοπτική αλλαγής. Ενα πειστικό προοδευτικό εναλλακτικό σχέδιο που θα συνιστά ταυτόχρονα μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης».
Το Μέτωπο
Ο Αλέξης Τσίπρας άσκησε κριτική στα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστηρίζοντας ότι έχουν ως βασική έγνοια «το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό», κάτι που, όμως, «βοηθά την κυβέρνηση να συντηρεί τον βάλτο». Πρόσθεσε ότι «η αντιπολίτευση αδυνατεί να παράγει το οξυγόνο που η κοινωνία χρειάζεται και απαιτεί. Κόμματα περίκλειστα στην αυταρέσκειά τους και ηγεσίες που δίνουν την αίσθηση ότι λίγο τους απασχολεί αν η σημερινή κυβέρνηση κερδίσει και μια τρίτη τετραετία. Αρκεί να είναι στις θέσεις τους».
Για να αλλάξει όμως αυτό το σκηνικό δεν αρκεί η κριτική ή και η καταγγελία. Όποιος θέλει να ηγηθεί και αυτός είναι ο ίδιος ο Τσίπρας, οφείλει να κινητοποιήσει δυνάμεις, να σαρώσει το σύστημα με καινοτόμες ιδέες και προτάσεις, να αναστατώσει τη Δεξιά και την Ακροδεξιά με πρόγραμμα κοινωνικού κράτους και να καθοδηγήσει οργανωτικά και πολιτικά όλη την παράταξη. Διαφορετικά , αν αποτύχει, που δεν είναι απίθανο, η απογοήτευση θα είναι το τελικό χτύπημα για την προοδευτική παράταξη για πολλά χρόνια ακόμη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν η Ελλάδα βρίσκονταν σε πορεία ανάπτυξης, εμβάθυνσης της Δημοκρατίας, με αξιοπρεπές εισόδημα για τους εργαζόμενους, διαφάνεια με περιορισμένη διαφθορά, με ισχυρά κόμματα και ηγεσίες, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα χωρούσε πουθενά. Αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή που καλεί τον πρώην πρωθυπουργό να αναλάβει και πάλι ηγετικό ρόλο και ήδη προκαλεί μεγάλη αναταραχή, κυρίως στη Δεξιά , αλλά και στην Αριστερά , αν και ήδη οι ηγεσίες των κομμάτων της είναι έτοιμες να αναθέσουν στον Τσίπρα την ηγεσία της παράταξης.
Η πορεία από τώρα και στο εξής, είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη αν και τα σκαμπανεβάσματα θα είναι πολλά και ο δρόμος είναι μεν ανοιχτός για τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά είναι και ολισθηρός. Ο Αλέξης Τσίπρας θα σταθεί απέναντι από τον Μητσοτάκη έχοντας πολλά πλεονεκτήματα.
Πρώτο, το ηθικό πλεονέκτημα που επιστρέφει δριμύτερο. Δεύτερο η τεράστια πολιτική και προσωπική φθορά του πρωθυπουργού, που είναι περικυκλωμένος από σκάνδαλα, ανεπάρκειες, εμμονές, τοξικές και ταξικές πολιτικές. Τρίτο την ανάγκη των εκατομμυρίων προοδευτικών πολιτών για οξυγόνο, αξιοπρέπεια και αλλαγή. Τέταρτο, εθνικό σχέδιο στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας και μιας νέας εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά Δικαιοσύνη παντού και μια νέα γενιά πολιτικών για να ηγηθούν.
Η διαφθροά και η αυτοοργάνωση των πολιτών
Η ομιλία του Αλέξη δεν περιείχε κάτι το συναρπαστικά νέο. Ούτε προκάλεσε κανένα σοκ. Λίγη κριτική κατά πάντων δεν επανιδρύει ούτε κόμμα , ούτε παράταξη. Ο Τσίπρας μίλησε σαν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομιλία του δεν περιείχε νέα ιδεολογικά στοιχεία, ούτε αποσαφήνισε το δικό του στίγμα που να συνδέεται με ένα νέο κίνημα. Οπότε το μείζον είναι, ένας πρωθυπουργός σε συνθήκες αποχώρησης και ένας Αλέξης Τσίπρας που επιστρέφει. Η ομιλία του επίσης, δεν περιείχε ούτε λέξη ρεβανσισμού, αν και αυτό θα το βρει μπροστά του.
Σίγουρα σκόπιμα, ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ μιλάει συνεχώς για το τεράστιο εθνικό πρόβλημα της διαφθοράς, δεν έχει πει μέχρι τώρα ούτε μια λέξη για την ανάγκη να υπάρξει κάθαρση και να οδηγηθούν στο Ειδικό Δικαστήριο, όσοι προκάλεσαν το πρόβλημα και φυσικά όσοι ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα.
Η εμπειρία της Νοβάρτις έχει αφήσει βαθιά το στίγμα της στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με την αυτοκριτική του έχει κλείσει το κεφάλαιο και δεν θέλει να το ανοίξει πάλι. Αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας. Οπότε επιστρέφουμε και πάλι στο δίλημμα, πως θα κυβερνηθεί μια χώρα, που κατά τον Ευ. Βενιζέλο είναι μη διακυβερνήσιμη, αν δεν τιμωρηθούν αυτοί που λεηλατούν τα δημόσια ταμεία, έχουν μετατρέψει το Μέγαρο Μαξίμου σε Ανώνυμη Εταιρεία και η Δικαιοσύνη είναι στην υπηρεσία τους;
Επίσης, το πελατειακό και διεφθαρμένο σύστημα με τους πανίσχυρους αρμούς είναι εδώ και είναι ενισχυμένο. Είτε το θέλει , είτε δεν το θέλει, ο Αλέξης Τσίπρας θα το βρει σύντομα μπροστά του στον πόλεμο που θα ανοίξει εναντίον του. Υπό αυτή την οπτική, καλύτερα να προετοιμαστεί για την δική του απάντηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει και σωστά να προσελκύσει κοινωνικές δυνάμεις από όλα τα στρατόπεδα και να συμπήξει ένα Μέτωπο με επικεφαλής τον ίδιο και τους πολίτες σε νέο ρόλο. Τώρα , ο πρώην πρωθυπουργός, δεν έχει κόμμα για να απευθύνει πρόσκληση οργάνωσης των πολιτών στις δομές του. Προτρέπει τους πολίτες να δημιουργήσουν Ομάδες Πρωτοβουλίας που θα αυτοοργανωθούν και θα υπηρετήσουν το αφήγημα της αλλαγής. Σίγουρα, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτά που θα κινηθούν πρώτα.
Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο, προφανώς μιλάμε για ένα κόμμα με οργάνωση διαδικτύου, εννοείται και με κοινωνικές αναφορές. Οπότε: ο ίδιος πρέπει και να συμμετέχει ενεργά στην αυτοοργάνωση, γιατί χωρίς καθοδηγητικές ιδέες τίποτα δεν θα κινηθεί και να φτιάξει ένα “ψηφιακό κόμμα” που θα κινητοποιεί και θα επηρεάζει τους πολίτες, άρα χρειάζεται ένα ειδικό επιτελείο, αλλά χρειάζεται και κάτι παραπάνω: αφού διακηρύσσει την αλλαγή, οφείλει και να εμφανίσει και πρόσωπα που θα ηγηθούν του Κινήματος Αλλαγής, αλλά και σχέδιο για τη χώρα, για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Είναι τεράστιο εγχείρημα , απαιτεί τεράστιους πόρους και δεν νομίζουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι έτοιμος . Αν δεν κινηθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο οι διακηρύξεις θα μείνουν κενές.
Νέα πολιτική τάξη
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας μπορεί υπό όρους να ενώσει μεγάλα τμήματα της προοδευτικής παράταξης. Ακόμη και αν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων αρνηθούν να συμπράξουν, είναι βέβαιο ότι ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να τις αφυδατώσει και να τις αποδυναμώσει προσελκύοντας χιλιάδες ψηφοφόρους. Αν δεν τα καταφέρει , η Δεξιά και η Ακροδεξιά θα επιβάλλουν ένα πολύ πιο αυταρχικό καθεστώς στη χώρα , η διαφθορά θα προκαλέσει μείζονα κοινωνική κρίση και η Δημοκρατία θα είναι στα όρια της ύπαρξής της.
Στην ομιλία του στο “Παλλάς”, ο Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων:
«ζούμε μια από τις χειρότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής ιστορίας σε σχέση με την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν πιστεύει ότι έχουμε αληθινή δημοκρατία. Δεν εμπιστεύεται -και όχι άδικα- τους θεσμούς και ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη. Έχει απαξιώσει τη Βουλή». Όπως είναι επίσης γνωστό και ποιος εκμεταλλεύεται το κενό δημοκρατίας, εδώ και στην υπόλοιπη Ευρώπη: «τα τέρατα της Ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής».
Αυτό ακριβώς θα συμβεί, αν αποτύχει ο Τσίπρας. Η Ακροδεξιά είναι απειλή όχι μόνο για την κοινωνική συνοχή, αλλά και για την ίδια τη Δημοκιρατία.
Αυτή την στιγμή υπάρχει ένα δεδομένο και ένα ερώτημα: το δεδομένο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται ήδη για την μετά την πρωθυπουργία του ζωή. Θα δώσει τη μάχη του, θα υπερασπιστεί ό,τι μπορεί να υπερασπιστεί, ίσως και να διαπραγματευθεί για την επόμενη ημέρα. Κανένα κόμμα της Ακροδεξιάς δεν τον θέλει σε περίπτωση που η ΝΔ κάνει κυβέρνηση, με κάποιο από τα κόμματα αυτά. Ταυτόχρονα είναι κοινό μυστικό ότι η πρεσβεία των ΗΠΑ θέλει μια μεγάλη Τραμπική παράταξη στην Ελλάδα, χωρίς τον Μητσοτάκη. Η Ελλάδα γυρίζει στο σκοτεινό παρελθόν, ως προς τον ρόλο των ΗΠΑ στα εσωτερικά της χώρας. Η ΝΔ ετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα. Οπότε το ερώτημα είναι αν καταφέρει ή όχι η Κίμπερλι Γκιλφόιλ να επιβάλλει μια τέτοια παράταξη ή η Δεξιά θα οδηγηθεί σε εκλογές κατακερματισμένη. Είναι το σημείο κλειδί που θα αναδείξει την επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Μια νέα ηγεσία
“Η κυβέρνηση είναι ετοιμόρροπη, και όμως κυρίαρχη την ίδια ώρα. Γιατί; Γιατί δεν έχει αντίπαλο. Δεν υπάρχει η πολιτική δύναμη που θα προσδώσει στην υπόκωφη κοινωνική αντίθεση προοπτική αλλαγής. Ενα πειστικό προοδευτικό εναλλακτικό σχέδιο που θα συνιστά ταυτόχρονα μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης».
Το Μέτωπο
Ο Αλέξης Τσίπρας άσκησε κριτική στα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστηρίζοντας ότι έχουν ως βασική έγνοια «το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό», κάτι που, όμως, «βοηθά την κυβέρνηση να συντηρεί τον βάλτο». Πρόσθεσε ότι «η αντιπολίτευση αδυνατεί να παράγει το οξυγόνο που η κοινωνία χρειάζεται και απαιτεί. Κόμματα περίκλειστα στην αυταρέσκειά τους και ηγεσίες που δίνουν την αίσθηση ότι λίγο τους απασχολεί αν η σημερινή κυβέρνηση κερδίσει και μια τρίτη τετραετία. Αρκεί να είναι στις θέσεις τους».
Για να αλλάξει όμως αυτό το σκηνικό δεν αρκεί η κριτική ή και η καταγγελία. Όποιος θέλει να ηγηθεί και αυτός είναι ο ίδιος ο Τσίπρας, οφείλει να κινητοποιήσει δυνάμεις, να σαρώσει το σύστημα με καινοτόμες ιδέες και προτάσεις, να αναστατώσει τη Δεξιά και την Ακροδεξιά με πρόγραμμα κοινωνικού κράτους και να καθοδηγήσει οργανωτικά και πολιτικά όλη την παράταξη. Διαφορετικά , αν αποτύχει, που δεν είναι απίθανο, η απογοήτευση θα είναι το τελικό χτύπημα για την προοδευτική παράταξη για πολλά χρόνια ακόμη.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου