Ευρώπη -πόλεμος: η ρητορική του τρόμου, ως αντίδοτο στην παράλυση του ευρωπαικού οράματος.

Του Σωτήρη Σιδέρη
Πολιτικοί, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, στρατηγοί και οικονομικοί παράγοντες , έχουν εξαπολύσει εδώ και μήνες μια εκστρατεία τρόμου με στόχο τους Ευρωπαίους πολίτες. Φέρετρα, αίμα, θυσίες, πόλεμος είναι λέξεις που εκστομίζουν και βρίσκονται στις πρώτες σελίδες. Την στιγμή που η ρητορική του τρόμου ανεβάζει την πίεση στις κοινωνίες, οι ΗΠΑ αποσύρουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, χωρίς να ανησυχούν ότι θα καταληφθούν από την Ρωσία. Αν η Ευρώπη θέλει ένα, έστω ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με τους Ρώσους, για να δικαιολογήσει την εξοπλιστική φρενίτιδα και την ρητορική του πολέμου, είναι υπό συζήτηση.

Στον χορό έχει μπει και η ελληνική κυβέρνηση με τις γνωστές δηλώσεις του Νίκου Δένδια. Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Πιστόριους μίλησε για το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι στην Ευρώπη, ο Γάλλος αρχηγός Στρατού Μαντόν κάλεσε τους συμπατριώτες του να είναι έτοιμοι για την θυσία των παιδιών τους. Αλλά και σε επίπεδο κυβερνητικών παραγόντων η κινδυνολογία είναι εκτός λογικής. Ταυτόχρονα , η ΕΕ έχει παραλύσει οικονομικά, το όραμα μιας μεγάλης, ισχυρής και δημοκρατικής ΕΕ έχει καταρρεύσει, ο γεωπολιτικός της ρόλος είναι ανύπαρκτος, σκάνδαλα και αδιαφάνεια προκαλούν ρήγματα στην κοινωνική συνοχή και οι ανισότητες, ευνοούν την ακροδεξιά και όχι την σταθερότητα.

 
Γιατί φεύγουν οι ΗΠΑ ;

Η είδηση ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη Ρουμανία, την Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, απομονώθηκε από τα ευρωπαικά ΜΜΕ γιατί αποδομούσε πλήρως το κρεσέντο κινδυνολογίας που έχουν στην ημερήσια διάταξη. Προφανώς η απόφαση των ΗΠΑ είναι εκτός ΝΑΤΟικής πολιτικής, δηλαδή δική τους απόφαση και μόνο, οπότε και το ΝΑΤΟ το αφήνουν εκτός ατζέντας για να ασχολούνται μόνο οι Ευρωπαίοι.
Αν οι ΗΠΑ ήξεραν ότι υφίσταται πραγματική απειλή εισβολής της Ρωσίας , υπάρχουν δυνάμεις στην Ουάσιγκτον που θα εμπόδιζαν τον Τραμπ να πάρει τέτοια απόφαση. Οι ΗΠΑ θέλουν να συγκεντρώσουν την προσοχή τους και τις δυνάμεις τους στον Ινδο- Ειρηνικό, θέλουν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση στα πόδια της Κίνας και θεωρούν ότι δεν υφίσταται λόγος να παραμένουν στην Ευρώπη , τουλάχιστον στην Ανατολική, τόσες δυνάμεις .

 
Περί σταθερότητας στην Ευρώπη

Η πολεμική φρενίτιδα στην Ευρώπη έχει εκτροχιάσει κάθε απόπειρα διεξαγωγής ορθολογικής συζήτησης. Δεν είναι η αποδυναμωμένη απ τον πόλεμο Ρωσία που ετοιμάζεται να επιτεθεί. Είναι μια παραλυμένη Ευρώπη που δεν αναπτύσσεται, που οι μεγάλες ανισότητες προοιωνίζονται λαϊκές εξεγέρσεις, που ο εκφασισμός αποσταθεροποιεί δημοκρατίες. Η ΕΕ αδυνατεί να πείσει τους λαούς για τους εξοπλισμούς και προσπαθεί ίσως, να σύρει τη Μόσχα σε ένα θερμό επεισόδιο για να επιβάλλει και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης με κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών.

Ο Ρωσικός μπαμπούλας, είναι κατά τη γνώμη τους ένα επαρκές επιχείρημα, δεν φαίνεται όμως να το συμμερίζονται οι Ευρωπαίοι πολίτες. Γιατί στο σύνολο των δημοσκοπήσεων που πραγματοποιούνται , οι Ευρωπαίοι πολίτες αγωνιούν για το στεγαστικό πρόβλημα, για την ακρίβεια, για τη διαφθορά , για την αδιαφάνεια και πολύ λιγότερο για την Ρωσία. Και επειδή οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ, όπως και η ελληνική κυβέρνηση, αδυνατούν αν επιλύσουν αυτά τα προβλήματα, έχουν εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου ρητορική τρόμου για να καταλαγιάσουν και να ελεγθχούν οι αντιδράσεις. Οι κίνδυνοι και για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη είναι ορατοί. Ο συνδυασμός , ακροδεξιάς, κυριαρχίας των πολεμοκάπηλων και της διαφθοράς είναι από μόνη της μεγάλη απειλή για την σταθερότητα και τη δημοκρατία. Αφύπνιση χρειάζεται..

Οι πραγματικές απειλές

Υπό αυτή την οπτική, οι κυβερνήσεις της ΕΕ απειλούνται πολύ περισσότερο από τις ίδιες τις κοινωνίες τους και όχι από την Ρωσία. Η σταθερότητα του ευρωπαικού οικοδομήματος τρίζει εδώ και χρόνια για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους και όχι επειδή η Ρωσία απειλεί με εισβολή στην Ευρώπη. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι αυτή η ρητορική δεν εκφράζεται σε διπλωματικό επίπεδο. Δηλαδή δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός που να ζητήσει συνάντηση με τον Πούτιν, ή να κληθεί ο Πούτιν σε μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ, ή έστω να συζητήσει με ορισμένες ηγεσίες, προκειμένου να διαπιστωθεί τι ακριβώς συμβαίνει.

Η απουσία διαλόγου δεν είναι τυχαία. Είναι ένα σχέδιο . Γιατί ένας διάλογος μπορεί να αποκαλύψει την γύμνια των Ευρωπαίων και να ακυρώσει όλη αυτή την εξοπλιστική φρενίτιδα. Και αυτό δεν το θέλουν ούτε η ΕΕ, ούτε επιμέρους χώρες, γιατί μετά θα πρέπει να μιλήσουν για την ακρίβεια…
Απ όλον αυτόν τον κουρνιαχτό απουσιάζει η αλήθεια. Μέρος του προβλήματος είναι και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Ευρώπη , καθίσταται σταδιακά υποτελής στις ΗΠΑ, ενεργειακά εξαρτημένη με ακριβό φυσικό αέριο έναντι του φθηνού ρωσικού , η ανάπτυξη είναι καθηλωμένη, το όραμα της δημοκρατικής ΕΕ ξεθωριάζει. Ταυτόχρονα η ΕΕ δεν διαθέτει ειδικό πολιτικό βάρος για να φέρει αντιρρήσεις ή για να εκπονήσει ένα δικό της σχέδιο με τις ΗΠΑ και την Ρωσία και μοιραία σύρεται σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο με πολέμους και δεινά. Τα οποία γνωρίζει πολύ καλά από το βάρβαρο παρελθόν της. .
Κατά συνέπεια, οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί. Η Ευρώπη προκάλεσε δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους και τώρα απειλεί με τρίτο. Δυστυχώς αυτά δεν μπορούσαν να τα επιβάλλουν, όσο στην Ευρώπη υπήρχαν ισχυρά προοδευτικά κόμματα και κινήματα που αντιστέκονταν και υπερασπίζονταν τη δημοκρατία. Τώρα οι προοδευτικές δυνάμεις είναι στο περιθώριο, οι αντιστάσεις έχουν καμφθεί και οι γύπες βγήκαν παγανιά...

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.