ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ
Ο καθένας ξεχωριστά έχει χαρακτηριστεί, πολλές φορές, ως ο απόλυτος εξ απορρήτων του Προέδρου Ερντογάν ή, όπως το έθεσε κάποτε ο ίδιος ο Ερντογάν, «των μυστικών της Τουρκίας». Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, Ιμπραχίμ Καλίν, έχουν αναδειχθεί σε δύο από τις πιο πολυσυζητημένες και επιδραστικές μορφές της κυβέρνησης Ερντογάν. Κατά γενική ομολογία, θεωρούνται από τους πιο ικανούς και αποτελεσματικούς σε δύσκολες αποστολές.
Φιντάν και Καλίν κινούνται στο σταυροδρόμι διπλωματίας και πληροφοριών, διαμορφώνοντας πολιτική σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, ενώ προσελκύουν έντονο ενδιαφέρον από ξένες πρωτεύουσες – ιδιαίτερα από το Ισραήλ, όπου οι εκτιμήσεις για τον ρόλο τους λειτουργούν πλέον και ως ενδείξεις για τη μελλοντική δομή εξουσίας της Τουρκίας. Και οι δύο έχουν γίνει αντικείμενο ανταγωνιστικών αφηγήσεων, που αποκαλύπτουν εξίσου τις επιδιώξεις ξένων κυβερνήσεων –ιδίως του Ισραήλ– όσο και τις εσωτερικές αντιπαλότητες της Τουρκίας.
Η εκτίμηση του Ερντογάν ότι τοποθετεί τον Φιντάν – τον οποίο έχει χαρακτηρίσει ως τον “μυστικό του θησαυρό” – επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, ως επιβράβευση για τη μεταμόρφωση της ΜΙΤ που παίζει ενεργό ρόλο σε όλες τις περιφερειακές εξελίξεις, από τη Λιβύη έως τη Συρία, από την Ουκρανία έως τον Καύκασο, ξεχωρίζει. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 κυκλοφορούν αναφορές ότι το ισραηλινό σύστημα πληροφοριών θεωρούσε τότε τον Φιντάν, επικεφαλής της ΜΙΤ, σκληροπυρηνικό”. Αρχικά, Ισραηλινοί αξιωματούχοι τον παρουσίαζαν ως “άνθρωπο της Τεχεράνης” μέσα στην τουρκική κυβέρνηση. Λίγα χρόνια αργότερα, το αφήγημα άλλαξε: Tον περιέγραφαν πλέον ως αδιάλλακτο ισλαμιστή.
Την ίδια περίοδο, το θρησκευτικό δίκτυο του Γκιουλέν – που αργότερα κατηγορήθηκε ως εγκέφαλος του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016 – είχε στοχοποιήσει τον Φιντάν, επιδιώκοντας να επεκτείνει την επιρροή του στην ΜΙΤ. Το 2012, ένας εισαγγελέας προσκείμενος στο κίνημα Γκιουλέν κάλεσε τον Φιντάν και τρεις ακόμη αξιωματούχους της ΜΙΤ να καταθέσουν σχετικά με τον ρόλο τους στις μυστικές ειρηνευτικές συνομιλίες του Όσλο με το PKK το 2009 — μια κίνηση που θα μπορούσε με βεβαιότητα να οδηγήσει στη σύλληψή του.
Η κλήση έγινε την περίοδο που ο Ερντογάν υποβαλλόταν σε χειρουργική επέμβαση – σύμπτωση; Μάλλον όχι. Ο Φιντάν κατάφερε να συναντήσει τον Ερντογάν και να του εξηγήσει την κατάσταση. Ο Ερντογάν τον συμβούλευσε να μην καταθέσει. Ο Φιντάν δεν παρουσιάστηκε να καταθέσει, προκαλώντας μια αλυσιδωτή σύγκρουση ανάμεσα στο κυβερνών AKP και τα γκιουλενικά στελέχη στη δικαιοσύνη και την αστυνομία – σύγκρουση που τελικά κορυφώθηκε στο πραξικόπημα του 2016. Ο (τότε πρωθυπουργός) Ερντογάν δήλωσε αργότερα ότι, εάν ο Φιντάν είχε προσέλθει για κατάθεση, θα είχε συλληφθεί, κάνοντας λόγο για “συνωμοσία του κινήματος Γκιουλέν”.
Αναφορές εκείνη την περίοδο έκαναν λόγο ότι η Μοσάντ διοχέτευε ψευδείς πληροφορίες στο δίκτυο του Γκιουλέν και το ενθάρρυνε να στοχοποιήσει και να συλλάβει τον Φιντάν. Ισραηλινοί δημοσιογράφοι με διασυνδέσεις στις υπηρεσίες πληροφοριών δεν έκρυβαν την καχυποψία τους, παρουσιάζοντάς τον συχνά ως εχθρικό προς το Ισραήλ. Το κοινό μυστικό είναι πως, το πολιτικό και μυστικοπαθές κατεστημένο της χώρας δεν τον συμπαθεί – ίσως ακόμη και να τον φοβάται. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
Ο καθένας ξεχωριστά έχει χαρακτηριστεί, πολλές φορές, ως ο απόλυτος εξ απορρήτων του Προέδρου Ερντογάν ή, όπως το έθεσε κάποτε ο ίδιος ο Ερντογάν, «των μυστικών της Τουρκίας». Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, Ιμπραχίμ Καλίν, έχουν αναδειχθεί σε δύο από τις πιο πολυσυζητημένες και επιδραστικές μορφές της κυβέρνησης Ερντογάν. Κατά γενική ομολογία, θεωρούνται από τους πιο ικανούς και αποτελεσματικούς σε δύσκολες αποστολές.
Φιντάν και Καλίν κινούνται στο σταυροδρόμι διπλωματίας και πληροφοριών, διαμορφώνοντας πολιτική σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, ενώ προσελκύουν έντονο ενδιαφέρον από ξένες πρωτεύουσες – ιδιαίτερα από το Ισραήλ, όπου οι εκτιμήσεις για τον ρόλο τους λειτουργούν πλέον και ως ενδείξεις για τη μελλοντική δομή εξουσίας της Τουρκίας. Και οι δύο έχουν γίνει αντικείμενο ανταγωνιστικών αφηγήσεων, που αποκαλύπτουν εξίσου τις επιδιώξεις ξένων κυβερνήσεων –ιδίως του Ισραήλ– όσο και τις εσωτερικές αντιπαλότητες της Τουρκίας.
Η εκτίμηση του Ερντογάν ότι τοποθετεί τον Φιντάν – τον οποίο έχει χαρακτηρίσει ως τον “μυστικό του θησαυρό” – επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, ως επιβράβευση για τη μεταμόρφωση της ΜΙΤ που παίζει ενεργό ρόλο σε όλες τις περιφερειακές εξελίξεις, από τη Λιβύη έως τη Συρία, από την Ουκρανία έως τον Καύκασο, ξεχωρίζει. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 κυκλοφορούν αναφορές ότι το ισραηλινό σύστημα πληροφοριών θεωρούσε τότε τον Φιντάν, επικεφαλής της ΜΙΤ, σκληροπυρηνικό”. Αρχικά, Ισραηλινοί αξιωματούχοι τον παρουσίαζαν ως “άνθρωπο της Τεχεράνης” μέσα στην τουρκική κυβέρνηση. Λίγα χρόνια αργότερα, το αφήγημα άλλαξε: Tον περιέγραφαν πλέον ως αδιάλλακτο ισλαμιστή.
Την ίδια περίοδο, το θρησκευτικό δίκτυο του Γκιουλέν – που αργότερα κατηγορήθηκε ως εγκέφαλος του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016 – είχε στοχοποιήσει τον Φιντάν, επιδιώκοντας να επεκτείνει την επιρροή του στην ΜΙΤ. Το 2012, ένας εισαγγελέας προσκείμενος στο κίνημα Γκιουλέν κάλεσε τον Φιντάν και τρεις ακόμη αξιωματούχους της ΜΙΤ να καταθέσουν σχετικά με τον ρόλο τους στις μυστικές ειρηνευτικές συνομιλίες του Όσλο με το PKK το 2009 — μια κίνηση που θα μπορούσε με βεβαιότητα να οδηγήσει στη σύλληψή του.
Η κλήση έγινε την περίοδο που ο Ερντογάν υποβαλλόταν σε χειρουργική επέμβαση – σύμπτωση; Μάλλον όχι. Ο Φιντάν κατάφερε να συναντήσει τον Ερντογάν και να του εξηγήσει την κατάσταση. Ο Ερντογάν τον συμβούλευσε να μην καταθέσει. Ο Φιντάν δεν παρουσιάστηκε να καταθέσει, προκαλώντας μια αλυσιδωτή σύγκρουση ανάμεσα στο κυβερνών AKP και τα γκιουλενικά στελέχη στη δικαιοσύνη και την αστυνομία – σύγκρουση που τελικά κορυφώθηκε στο πραξικόπημα του 2016. Ο (τότε πρωθυπουργός) Ερντογάν δήλωσε αργότερα ότι, εάν ο Φιντάν είχε προσέλθει για κατάθεση, θα είχε συλληφθεί, κάνοντας λόγο για “συνωμοσία του κινήματος Γκιουλέν”.
Αναφορές εκείνη την περίοδο έκαναν λόγο ότι η Μοσάντ διοχέτευε ψευδείς πληροφορίες στο δίκτυο του Γκιουλέν και το ενθάρρυνε να στοχοποιήσει και να συλλάβει τον Φιντάν. Ισραηλινοί δημοσιογράφοι με διασυνδέσεις στις υπηρεσίες πληροφοριών δεν έκρυβαν την καχυποψία τους, παρουσιάζοντάς τον συχνά ως εχθρικό προς το Ισραήλ. Το κοινό μυστικό είναι πως, το πολιτικό και μυστικοπαθές κατεστημένο της χώρας δεν τον συμπαθεί – ίσως ακόμη και να τον φοβάται. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου