Πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Και πάλι στο στρατόπεδο των νικητών ως παράγων της λύσεως ο «επιτήδειος ουδέτερος» – Μετά την Ρωσσία, κέρδη για την Τουρκία και από την ειρήνευση στην Γάζα – Εμείς απόντες!

Σε Ολες τις διεθνείς συναντήσεις που είχαν να κάνουν με την αναζήτηση λύσεως για την Γάζα, η Τουρκία ήταν παρούσα. Στις συνομιλίες του Καίρου, ο Ιμπραήμ Καλίν συμμετείχε ενεργά στις επαφές λειτουργώντας σαν δίαυλος μεταξύ της Χαμάς και των δυτικών κυβερνήσεων. Στο Παρίσι, όπου Ευρωπαίοι και Άραβες υπουργοί Εξωτερικών επεξεργάσθηκαν σχέδια για την επομένη ημέρα στην Γάζα, παρών ο Χακάν Φιντάν.

Και από την Κωνσταντινούπολη ο Ταγίπ Ερντογάν δρέπει τις δάφνες του έχοντας επιτελέσει τον «κομβικό ρόλο» που του είχε αναγνωρίσει ο ίδιος ο Ντόναλντ Τράμπ κατά την συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο.

Μάλιστα ο Ερντογάν θέτει τις βάσεις για την συμμετοχή της Τουρκίας στην επομένη φάση ανακοινώνοντας (δεύτερος μετά την Ιταλία) την πρόθεση συμμετοχής δυνάμεων της χώρας του στην ειρηνευτική δύναμη που θα επιβλέψει την εφαρμογή της καταπαύσεως του πυρός στην Γάζα.

Μολονότι είναι πολύ αμφίβολο αν εν τέλει το Ισραήλ θα συναινέσει να εγκατασταθούν Τούρκοι στρατιώτες στο έδαφός του, έστω υπό την ιδιότητα των κυανοκράνων, η πρόθεσις συμμετοχής δημιουργεί προϋποθέσεις ειδικής συζητήσεως μεταξύ Τελ Αβίβ και Αγκύρας. Φυσικά και ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό και προφανώς βλέπει στην συζήτηση αυτή την ευκαιρία να θέσει μια σειρά από θέματα προς διαπραγμάτευσιν με το Ισραήλ. Πρώτο το ζήτημα των ζωνών επιρροής στην Συρία, η διευθέτησις του οποίου μπορεί να αποτελέσει την «γέφυρα» για αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ευκόλως αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι επιπτώσεις για την Ελλάδα θα είναι άμεσες. Επί σειράν ετών η Αθήνα είχε την βεβαιότητα ότι η εχθρότης της Τουρκίας προς το Ισραήλ θα λειτουργούσε ευεργετικά για την εμβάθυνση των σχέσεών της με το Τελ Αβίβ. Αυτή η βεβαιότης φαίνεται να ανατρέπεται. Και συντελείται μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποίαν η Τουρκία γνωρίζει σημαντική γεωπολιτική αναβάθμιση της θέσεώς της. Έχει καταστεί, τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για τους Ευρωπαίους, ο αναγκαίος εταίρος που έχει λόγο και ρόλο επί των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.

Η Ελλάς απεναντίας απουσιάζει από όλα τα fora συζητήσεων και διαπραγματεύσεων. Και όμως, δεδομένων των ιδιαιτέρως στενών σχέσεων με το Ισραήλ, θα μπορούσε να έχει λόγο. Μην πούμε ότι αν διατηρούσε ακόμη τις σχέσεις που είχε κάποτε με τον αραβικό κόσμο, θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός μεσολαβητής. Αλλά, δυστυχώς, αυτήν την δυνατότητα την έχει εδώ και πολλά χρόνια απεμπολήσει. Οι επιρροές της Ελλάδος στην Λιβύη έχουν ατονήσει από τότε που έπεσε το καθεστώς Καντάφι, ενώ εσχάτως έχουν διαταραχθεί οι σχέσεις με την Αίγυπτο, η οποία έχει εισέλθει σε τροχιά προσεγγίσεως με την Τουρκία.

Οι εξελίξεις είναι ιδιαιτέρως δυσμενείς, ιδίως αν ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι η Ελλάς είναι απομονωμένη από προσβάσεις στον Λευκό Οίκο και την αμερικανική κυβέρνηση, ενώ έχει απολέσει τα ερείσματά της προς ανατολάς. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις προχθές η εκπρόσωπος του ρωσσικού ΥΠΕΞ θέλοντας να κατηγορήσει την Ευρώπη για παραβιάσεις των αρχών του Ελσίνκι χρησιμοποίησε δύο ιστορικώς ανακριβή παραδείγματα που αφορούν στην Ελλάδα και την πολιτική της αναφορικώς προς την Κύπρο και τα Σκόπια.

Η κατάστασις προδιαγράφεται ζοφερή. Από τον βορρά μέχρι τον νότο η Ελλάς χάνει διαρκώς. Και συνεχίζοντας την ίδια πολιτική που μέχρι σήμερα οδήγησε σε αυτές τις απώλειες ασφαλώς δεν θα αποκαταστήσουμε την εικόνα της χώρας ως αξιοπίστου εταίρου και συμμάχου.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.