Του Σωτήρη Σιδέρη
Σε πλήρη κατάρρευση του θεσμικού οικοδομήματος της ΕΕ, μπορούν να οδηγήσουν οι ζυμώσεις, σχετικά με την παράκαμψη των θεσμοθετημένων όρων με στόχο την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ και μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία. Αν επικρατήσει αυτή η λογική, θα πρόκειται για ένα κολοσσιαίας σημασίας πραξικόπημα, τις επιπτώσεις του οποίου δεν μπορούμε μεν να προσδιορίσουμε επακριβώς, μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε ότι θα οδηγήσει σε πλήρη εκφυλισμό της ΕΕ.
Μέχρι στιγμής η Ουγγαρία θέτει βέτο και αναζητούνται τρόποι παράκαμψης. Η Ελλάδα είναι στο πλευρό όσων στηρίζουν την Ουκρανία, αλλά η στάση της εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, καθώς η Τουρκία καραδοκεί. Σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα τέθηκε κατά την συνάντηση Μητσοτάκη -Κόστα στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο της ευρωπαικής του περιοδείας. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στις δηλώσεις του, θέλοντας να μείνει το θέμα στο παρασκήνιο , αλλά στη συνάντηση τήρησε παθητική στάση. Στη δήλωση που έκανε για την απειλή πολέμου της Τουρκίας, ο Κόστα σιώπησε επιδεικτικά. Είναι πρωτοφανές ένας ηγέτης να θέτει ζήτημα απειλής από γειτονική χώρα και ο πρόεδρος της ΕΕ να τον αγνοεί...
Το οικοδόμημα τρίζει
Αν τελικά αγνοηθεί το θεσμικό οικοδόμημα, θα υπάρξει προηγούμενο που θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, αλλά θα κλονιστεί και η ίδια η ΕΕ. Η σύνοδος κορυφής της 1ης Οκτωβρίου θα ανοίξει την ατζέντα και θα επαναληφθεί η συζήτηση το διήμερο 23-24 Οκτωβρίου. Η ελληνική κυβέρνηση θα ενημερώσει τη βουλή για τις θέσεις της; η αντιπολίτευση γνωρίζει τι διακυβεύεται;
Στην προσκλητήρια επιστολή του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα προς τους ηγέτες των κρατών -μελών, αναλύεται η πλήρης στήριξη της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας και προσθέτει όσον αφορά την ενταξιακή της πορεία:
“Η διαδικασία προσχώρησης της Ουκρανίας στην ΕΕ πρέπει επίσης να παραμείνει εντός χρονοδιαγράμματος. Παρά τον πόλεμο, οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Ουκρανίας ήταν αξιοσημείωτες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτή η δυναμική μεταφράζεται σε ουσιαστικά βήματα προς την προσχώρηση…”
Σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται κατά την προενταξιακή διαδικασία είναι στους πάντες γνωστό ότι ο Κόστα λέει ανακρίβειες ή απλά θέλει να συντηρήσει ένα κλίμα άκριτης στήριξης προς το Κίεβο. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι μόνο η Ουγγαρία που αντιδρά. Υπάρχουν και άλλες χώρες κυρίως ανατολικές που φοβούνται ότι πιθανή ένταξη της Ουκρανίας θα επιφέρει ισχυρά πλήγματα στις δικές τους οικονομίες, ενώ είναι σίγουρο ότι και λόγω του πολέμου, η Ουκρανία θα απορροφήσει τεράστια κονδύλια από τον κοινοτικό προυπολογισμό εις βάρος των μικρότερων χωρών.
Αλλά ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι οικονομικός, καθώς ήδη και χωρίς την Ουκρανία η ΕΕ σέρνεται και αδυνατεί να δημιουργήσει τις προυποθέσεις για ισχυρή ανάπτυξη. Η ακρίβεια που πλήττει τους ευρωπαικούς λαούς μεγαλώνει και διέξοδος δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Η πολεμική οικονομία δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες στις Βρυξέλλες.
Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι είναι θεσμικοί και πολιτικοί. Γιατί αν επικρατήσει το σχέδιο των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και η Ουκρανία ενταχθεί χωρίς να τηρεί τις προυποθέσεις και χωρίς ομοφωνία, είναι βέβαιο ότι η αξιοπιστία και η βιωσιμότητα της ίδιας της ΕΕ θα δεχθεί τεράστιο πλήγμα. Γιατί άμεσα θα απαιτήσουν την ίδια μεταχείριση και άλλες χώρες με πρώτη την Τουρκία, ενδεχόμενο που θα προκαλέσει σοκ στις ισορροπίες Ελλάδας -Τουρκίας . Αν και πολλές χώρες, κυρίως οι μεγάλες μέχρι πρόσφατα δεν ήθελαν ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ , πλέον φαίνεται ότι όλοι οι κανόνες έχουν αμβλυνθεί και τα κριτήρια δεν είναι ούτε θεσμικά, ούτε νομικά, αλλά αμιγώς πολιτικά και οικονομικά.
Σε πλήρη κατάρρευση του θεσμικού οικοδομήματος της ΕΕ, μπορούν να οδηγήσουν οι ζυμώσεις, σχετικά με την παράκαμψη των θεσμοθετημένων όρων με στόχο την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ και μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία. Αν επικρατήσει αυτή η λογική, θα πρόκειται για ένα κολοσσιαίας σημασίας πραξικόπημα, τις επιπτώσεις του οποίου δεν μπορούμε μεν να προσδιορίσουμε επακριβώς, μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε ότι θα οδηγήσει σε πλήρη εκφυλισμό της ΕΕ.
Μέχρι στιγμής η Ουγγαρία θέτει βέτο και αναζητούνται τρόποι παράκαμψης. Η Ελλάδα είναι στο πλευρό όσων στηρίζουν την Ουκρανία, αλλά η στάση της εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, καθώς η Τουρκία καραδοκεί. Σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα τέθηκε κατά την συνάντηση Μητσοτάκη -Κόστα στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο της ευρωπαικής του περιοδείας. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στις δηλώσεις του, θέλοντας να μείνει το θέμα στο παρασκήνιο , αλλά στη συνάντηση τήρησε παθητική στάση. Στη δήλωση που έκανε για την απειλή πολέμου της Τουρκίας, ο Κόστα σιώπησε επιδεικτικά. Είναι πρωτοφανές ένας ηγέτης να θέτει ζήτημα απειλής από γειτονική χώρα και ο πρόεδρος της ΕΕ να τον αγνοεί...
Το οικοδόμημα τρίζει
Αν τελικά αγνοηθεί το θεσμικό οικοδόμημα, θα υπάρξει προηγούμενο που θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, αλλά θα κλονιστεί και η ίδια η ΕΕ. Η σύνοδος κορυφής της 1ης Οκτωβρίου θα ανοίξει την ατζέντα και θα επαναληφθεί η συζήτηση το διήμερο 23-24 Οκτωβρίου. Η ελληνική κυβέρνηση θα ενημερώσει τη βουλή για τις θέσεις της; η αντιπολίτευση γνωρίζει τι διακυβεύεται;
Στην προσκλητήρια επιστολή του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα προς τους ηγέτες των κρατών -μελών, αναλύεται η πλήρης στήριξη της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας και προσθέτει όσον αφορά την ενταξιακή της πορεία:
“Η διαδικασία προσχώρησης της Ουκρανίας στην ΕΕ πρέπει επίσης να παραμείνει εντός χρονοδιαγράμματος. Παρά τον πόλεμο, οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Ουκρανίας ήταν αξιοσημείωτες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτή η δυναμική μεταφράζεται σε ουσιαστικά βήματα προς την προσχώρηση…”
Σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται κατά την προενταξιακή διαδικασία είναι στους πάντες γνωστό ότι ο Κόστα λέει ανακρίβειες ή απλά θέλει να συντηρήσει ένα κλίμα άκριτης στήριξης προς το Κίεβο. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι μόνο η Ουγγαρία που αντιδρά. Υπάρχουν και άλλες χώρες κυρίως ανατολικές που φοβούνται ότι πιθανή ένταξη της Ουκρανίας θα επιφέρει ισχυρά πλήγματα στις δικές τους οικονομίες, ενώ είναι σίγουρο ότι και λόγω του πολέμου, η Ουκρανία θα απορροφήσει τεράστια κονδύλια από τον κοινοτικό προυπολογισμό εις βάρος των μικρότερων χωρών.
Αλλά ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι οικονομικός, καθώς ήδη και χωρίς την Ουκρανία η ΕΕ σέρνεται και αδυνατεί να δημιουργήσει τις προυποθέσεις για ισχυρή ανάπτυξη. Η ακρίβεια που πλήττει τους ευρωπαικούς λαούς μεγαλώνει και διέξοδος δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Η πολεμική οικονομία δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες στις Βρυξέλλες.
Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι είναι θεσμικοί και πολιτικοί. Γιατί αν επικρατήσει το σχέδιο των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και η Ουκρανία ενταχθεί χωρίς να τηρεί τις προυποθέσεις και χωρίς ομοφωνία, είναι βέβαιο ότι η αξιοπιστία και η βιωσιμότητα της ίδιας της ΕΕ θα δεχθεί τεράστιο πλήγμα. Γιατί άμεσα θα απαιτήσουν την ίδια μεταχείριση και άλλες χώρες με πρώτη την Τουρκία, ενδεχόμενο που θα προκαλέσει σοκ στις ισορροπίες Ελλάδας -Τουρκίας . Αν και πολλές χώρες, κυρίως οι μεγάλες μέχρι πρόσφατα δεν ήθελαν ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ , πλέον φαίνεται ότι όλοι οι κανόνες έχουν αμβλυνθεί και τα κριτήρια δεν είναι ούτε θεσμικά, ούτε νομικά, αλλά αμιγώς πολιτικά και οικονομικά.
Η αόρατη Ελλάδα
Τα κριτήρια που έχουν τεθεί εδώ και δεκαετίες για τα κράτη -μέλη αφορούσαν , πέρα από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις την λειτουργία της δημοκρατίας , τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, την ειρηνική συμβίωση κλπ. Πέραν αυτών είναι αμφίβολο αν παραμείνει τίποτα όρθιο στην ΕΕ, δεδομένου ότι η αλλαγή ή κατάργηση ή άμβλυνση των κριτηρίων , ισοδυναμούν με πλήγματα στο συνολικό ευρωπαικό οικοδόμημα που αποκαλείται ΕΕ. Μια Τουρκία, που σύντομα θα έχει εκατό εκατομμύρια πληθυσμό εντός της ΕΕ θα ανατρέψει τα πάντα , πέραν του ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σε πολιτικό και οικονομικό δορυφόρο της , πέραν των ζητημάτων ασφάλειας που τίθενται εκ των πραγμάτων. Ακόμη και αν αρνηθούν την πλήρη ένταξη της Τουρκίας, είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα πάρει χωρίς καμία πίεση την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης που τόσο έχει ανάγκη.
Τώρα όλα αυτά αμβλύνονται και οι ζυμώσεις προκαλούν εύλογη ανησυχία. Είναι αναγκαίο η αντιπολίτευση στην Ελλάδα να αντιληφθεί ότι υπάρχουν μείζονα ζητήματα του μέλλοντος της χώρας , τα οποία οφείλει να θέσει. Πρέπει να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να ανακοινώσει τη θέση της , να δηλώσει ποιες συμμαχίες αναπτύσσει υπέρ του βέτο και ποιούς όρους θέτει στις συζητήσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας. Αλλά και να δηλώσει δημόσια, αν συμφωνεί με την παράκαμψη των κριτηρίων για την ένταξη της Ουκρανίας.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου