Η δημιουργία ενός ΕυρωΝΑΤΟ, ως απειλή για τη συνοχή της ΕΕ και την Ελλάδα.

Του Σωτήρη Σιδέρη
Η συζήτηση για μια συμμαχία των προθύμων, με θολό προσανατολισμό και με την Αγγλία και την Τουρκία, να έχουν ισχυρό ρόλο, οι σκέψεις για ένα παράλληλο ΝΑΤΟ χωρίς τις ΗΠΑ και η έξαρση των προβληματισμών για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας γενικότερα, έχει περιπλέξει ακόμη περισσότερο την εικόνα της ΕΕ , αλλά και τις διατλαντικές σχέσεις. Ήδη, έμπειροι αναλυτές , βρίσκονται σε αναταραχή ενόψει της συνόδου του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο, που θα είναι καταλυτική για το μέλλον και της Συμμαχίας και της ευρωπαικής στρατηγικής.

Το μείζον πρόβλημα που αναδύεται για την Ελλάδα, είναι ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχουν ρήτρες ασφάλειας και η συνεργασία με τρίτες χώρες, διέπεται από κανόνες και προυποθέσεις. Οι παράλληλες δομές όμως, όπως αυτές που προωθούν το Λονδίνο, το Παρίσι, η Τουρκία και το Βερολίνο, δεν θα επηρεάζονται από το υφιστάμενο πλαίσιο, οπότε η Ελλάδα αποδυναμώνεται πλήρως έναντι της Τουρκίας. Και να θέλει να θέσει όρους, είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει. Αυτό που μπορεί να κάνει όμως είναι η αλλαγή πολιτικής με πρωτοβουλίες και ισχυρό διπλωματικό στίγμα, ώστε να επηρεάσει και να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις, πριν αυτές αποβούν εις βάρος της Ελλάδας. Η δήλωση της συνόδου κορυφής της 6ης Μαρτίου για τα “υπόλοιπα σύνορα” της ΕΕ είναι σχεδόν περιφρονητική .

 
Τι λέει η δήλωση, τι ισχύει

Καταρχάς να τονιστεί ότι, η νέα στρατηγική άμυνας και ασφάλειας, των προθύμων, έτσι όπως προωθείται, είναι συνεργατικό σχήμα και δεν αφορά τους κανόνες και τις δεσμεύσεις των κρατών -μελών. Υπό αυτή την οπτική ούτε βέτο μπορεί να προτάξει η Αθήνα, ούτε αρνήσεις για τον ρόλο της Τουρκίας. Μπορεί όμως να έχει λόγο σε ό,τι αφορά την συνεργασία της Τουρκίας με την ΕΕ.

Πέραν αυτών, η απόφαση της συνόδου κορυφής της 6ης Μαρτίου που θέλει να συμπεριλάβει μια ευρύτερη πολιτική ασφάλειας, πέραν της Ρωσίας , είναι τόσο καχεκτική πολιτικά που ουδείς έχει δώσει την παραμικρή σημασία. Στην Αθήνα, κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι η αναφορά στην κοινή δήλωση για τα “υπόλοιπα σύνορα” της ΕΕ, είναι σχεδόν υποτιμητική , αλλά και τόσο αόριστη που εύκολα μπορεί να επαναδιατυπωθεί και να ερμηνευθεί με δεκάδες τρόπους. Δεν έχει δηλαδή καμία σχέση με την ρητή αναφορά έναντι της Ρωσίας.
Ειδικότερα στην κοινή δήλωση αναφέρεται ότι η ΕΕ: “υπογραμμίζει ότι η άμυνα όλων των χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της ΕΕ συμβάλλει στην ασφάλεια της Ευρώπης στο σύνολό της, ιδίως όσον αφορά τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ, λαμβανομένων υπόψη των απειλών εκ μέρους της Ρωσίας και της Λευκορωσίας· η) επιπλέον, λαμβανομένων υπόψη των απειλών για τα υπόλοιπα σύνορα της ΕΕ, τονίζει τη σημασία της άμυνάς τους..”.

Τα “υπόλοιπα σύνορα”, για την κυβέρνηση, είναι το Αιγαίο ή η Ανατολική Μεσόγειος, αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο γκρίζο εδώ και δεκαετίες από τις διατυπώσεις των δηλώσεων των Συνόδων της ΕΕ. Φυσικά η ΕΕ δεν έχει σύνορα μόνο στο Αιγαίο, έχει και στην Κύπρο, την Πορτογαλία και την Ισπανία, τα βαλκάνια και τον Ατλαντικό .

Η Αθήνα μπορούσε να απαιτήσει μια ρητή αναφορά, αλλά είτε το ζήτησε και δεν το πέτυχε, πράγμα ανησυχητικό, είτε δεν το ζήτησε καν. Το βέβαιο είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να προκαλέσουν πρόβλημα στην Τουρκία. Άλλωστε, ο Όρμπαν, ή η Μελόνι και άλλοι ηγέτες, κάθε φορά που θέλουν να περάσουν κάτι, αυτό γίνεται αμέσως γνωστό, γίνονται διαπραγματεύσεις και ακόμη και αν δεν πετυχαίνουν το μάξιμουμ, πετυχαίνουν κάποιους αξιοπρεπείς συμβιβασμούς. Η αδυναμία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να διαπραγματευθεί είναι πλέον μείζον πρόβλημα.
Στην ίδια δήλωση της ΕΕ, υπάρχει μια ακόμη αναφορά, που επιβεβαιώνει το πρόβλημα της χώρας και την διαπραγματευτική ανεπάρκεια του Μητσοτάκη.

Το κείμενο αναφέρει ότι “το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει τη σημασία της συνεργασίας με ομονοούντες εταίρους εκτός ΕΕ”, παρά το γεγονός ότι επισημαίνει τις ιδιαιτερότητες πολλών κρατών μελών και κάνει αναφορά στις Συνθήκες . Τα όσα συμβαίνουν π.χ. στην Συρία και η πολιτική της ΕΕ στη χώρα αυτή, δεν έχουν καμία σχέση με τις Συνθήκες της ΕΕ. Ούτε το πραξικόπημα στη Ρουμανία που ακύρωσε τις εκλογές επειδή δεν τους άρεσε η νίκη ενός λαικιστή ακροδεξιού και στήριξαν οι Βρυξέλλες . Όλα αυτά είναι ανησυχητικά σημάδια μιας ΕΕ που κινείται πλέον στο όριο μεταξύ Δημοκρατίας και τυχοδιωκτισμού.

Ο ρόλος της Τουρκίας γίνεται όλο και πιο ισχυρός. Το Λονδίνο βλέπει ότι έχει μια μεγάλη ευκαιρία να υπονομεύσει τον ρόλο της ΕΕ ως συλλογικής δύναμης και να ηγηθεί μιας νέας στρατηγικής. Η Τουρκία , είναι πρόθυμη όπως πάντα να προσφέρει ό,τι της ζητηθεί απαιτώντας όμως σκληρά ανταλλάγματα .
Η Ελλάδα χάνει έδαφος. Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση προσποιείται ότι είναι μέσα στις εξελίξεις, ενώ είναι εκτός. Είναι επίσης δυσοίωνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καταθέσει ούτε καν την άποψή της για τη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, παρά μόνο σε ότι σχετίζεται με όπλα και δις ευρώ. Είναι μια κατάσταση που θα επιδεινώνεται διαρκώς με την Τουρκία να επωφελείται πλέον στρατηγικά και να επηρεάζει τις εξελίξεις. 

 πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.