Το μεγάλο ερώτημα πλέον για την Ευρώπη είναι πώς μπορεί να βρει τους πόρους για να επανεξοπλιστεί, να αναπτυχθεί και να επιστρέψει σε μια πορεία καινοτομίας.
Η Ευρώπη είναι πλέον σε δεύτερο ρόλο. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων που διαμορφώθηκε μετά το 1945 έχει καταρρεύσει και - όπως το θέτει ο επερχόμενος Γερμανός καγκελάριος Friedrich Merz - βρισκόμαστε σε «πέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα».Εν μέσω αυτής της ολοένα σκοτεινής πτώσης, τόσο ο Merz όσο και ο Γάλλος πρόεδρος Macron υποστηρίζουν τη «στρατηγική αυτονομία» για την Ευρώπη.
Αλλά αυτό θα είναι δαπανηρό και θα απαιτήσει μεγάλες συμβιβασμούς.
Η υπερκινητική, απομονωτική πολιτική του Προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, δεν είναι η μόνη πρόκληση της ηπείρου.
Η ΕΕ υποφέρει από αναιμική ανάπτυξη — μόλις πάνω από 1%.
Η δεκαετία του 1960 έχει περάσει προ πολλού, όταν η οικονομία θα διπλασιαζόταν σε μόλις 16 χρόνια.
Τώρα, χρειάζεται πάνω από μισός αιώνας.
Η Ευρώπη γερνάει επίσης, με αυξανόμενο κόστος υγείας και συντάξεων.
Η εκπαίδευση παραπαίει. Η μετανάστευση προκαλεί πρόκληση τόσο για τους προϋπολογισμούς όσο και για τη συνοχή και δεν έχει αυξήσει την ανάπτυξη.
Αλλά και η καινοτομία έχει σχεδόν σταματήσει, με την Ευρώπη να ξοδεύει δραματικά την έρευνα από την Κίνα, τις ΗΠΑ και ακόμη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Που θα βρει πόρους
Το μεγάλο ερώτημα πλέον για την Ευρώπη είναι πώς μπορεί να βρει τους πόρους για να επανεξοπλιστεί, να αναπτυχθεί και να επιστρέψει σε μια πορεία καινοτομίας;
Έχει περάσει πολύ καιρός για το μπλοκ να επανεξετάσει τα αιμορραγικά χρήματα για μια απροσδόκητη και αναποτελεσματική πολιτική για το κλίμα που καμία άλλη ήπειρος δεν μιμείται.
Το κόστος για να επιστρέψει η Ευρώπη σε τροχιά είναι σημαντικό: Για να επανεξοπλιστεί, το μπλοκ θα χρειαστεί τουλάχιστον να διπλασιάσει ή και να τριπλασιάσει τις αμυντικές δαπάνες του 1,8% του ΑΕΠ — αυτό σημαίνει τουλάχιστον άλλα 325 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.
Όσον αφορά την καινοτομία, η ΕΕ αποφάσισε το 2000 ότι θα αυξήσει τις δαπάνες για την έρευνα και την καινοτομία, οι οποίες σήμερα θα είναι 170 δισ. ευρώ περισσότερες ετησίως — δεν κατάφερε να εκπληρώσει τον στόχο της τα τελευταία 25 χρόνια.
Και όμως, η αυξανόμενη καινοτομία θα μπορούσε να προσφέρει πρόσθετη ανάπτυξη 800 δισ. ευρώ κάθε χρόνο τις επόμενες δεκαετίες.
Οι ειδικοί, εν τω μεταξύ, προσφέρουν λύσεις που κυμαίνονται από τη μείωση της ευημερίας και την αύξηση των φόρων έως τον δανεισμό και τον πλουτισμό.
Η πρόνοια κοστίζει το 30% του ΑΕΠ της ΕΕ, που ανέρχεται σε περίπου 3 τρισ. ευρώ κάθε χρόνο για την κοινωνική προστασία και 1,5 τρισ. ευρώ για τις συντάξεις.
Αλλά τόσο οι περικοπές δαπανών όσο και οι αυξήσεις φόρων θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθούν.
Ο δανεισμός είναι δελεαστικός αλλά επικίνδυνος, δεδομένων των βουνών του υπάρχοντος χρέους.
Και το να γίνει κανείς πλουσιότερος προφανώς θα έλυνε πολλά προβλήματα, αλλά απαιτεί περισσότερες επενδύσεις καινοτομίας, λιγότερα φρένα στην ανάπτυξη και απορρύθμιση.
Η κρίσιμη μεταρρύθμιση
Υπάρχει, ωστόσο, μια προφανής μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη και να απελευθερώσει τεράστιους πόρους: η αναθεώρηση της πολιτικής για το κλίμα.
Επί του παρόντος, η ΕΕ δαπανά το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της στην πολιτική για το κλίμα.
Μόλις πέρυσι, το τίμημα για την αγορά αντικειμένων όπως ηλιακά πάνελ, ανεμογεννήτριες, γραμμές μετάδοσης, ηλεκτρικά αυτοκίνητα και φορτιστές ήταν 367 δισ. ευρώ — μόνο αυτό το ποσό θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την ανάγκη της Ευρώπης για αμυντικές δαπάνες.
Οι εξαιρετικά υψηλές τιμές ενέργειας της ΕΕ εξαντλούν επίσης το ρυθμό ανάπτυξης της ηπείρου, αφήνοντας λιγότερα χρήματα για όλες τις άλλες προτεραιότητες.
Επί του παρόντος, το κόστος είναι ήδη πέρα από άλλο 1% του ΑΕΠ και προς το 2050, θα κλιμακωθεί σε περίπου 10,5% του ΑΕΠ, ή περίπου 3,3 τρισ. ευρώ ετησίως.
Φυσικά, οι αγωνιστές για το κλίμα θα αντικρούσουν ότι η Ευρώπη είναι πλέον το μόνο που στέκεται ενάντια στην ανεξέλεγκτη κλιματική καταστροφή.
Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να είναι αλήθεια.
Ενώ η κλιματική αλλαγή είναι ένα ανθρωπογενές πρόβλημα, ωχριά σε σύγκριση με τις περισσότερες από τις πιεστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει τώρα η Ευρώπη.
Επιπλέον, η ΕΕ έχει ήδη μειώσει πολύ τις εκπομπές της.
Περαιτέρω περικοπές θα έχουν μηδενικό αντίκτυπο στις θερμοκρασίες τις επόμενες δεκαετίες.
Ακόμη και αν ξοδέψουμε εκατοντάδες τρισ. ευρώ στο καθαρό μηδέν μέχρι το 2050, ο αντίκτυπος θα είναι ασύμμετρος.
Απλώς εκτελέστε το κλιματικό μοντέλο του ΟΗΕ με τις εκπομπές της ΕΕ να μηδενίζονται και η αλλαγή της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι μηδενική σήμερα και ανεπαίσθητοι 0,017 βαθμοί Κελσίου μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Ο κόσμος δεν θα ευχαριστήσει την ΕΕ για την αυτοθυσιαστική προσέγγισή της στις μηδενικές εκπομπές άνθρακα.
Ωστόσο, θα κρατήσει ψηλά την ήπειρο ως επικίνδυνο παράδειγμα του τι πρέπει να αποφύγει κανείς.
Κανείς δεν θα ακολουθήσει μια αυτοκαταστροφική, αυτοτιμωρητική πολιτική.
Σε σταυροδρόμι
Η Ευρώπη βρίσκεται τώρα σε ένα σταυροδρόμι.
Μπορεί να συνεχίσει να διατηρεί τις πολιτικές του καθαρού μηδενισμού ως τον κεντρικό πυλώνα της - που ισοδυναμεί με καταστροφική σηματοδότηση αρετής ενώ ο υπόλοιπος κόσμος το προσπερνά.
Ή μπορεί να τερματίσει αυτή τη μοναδική εμμονή και να εφαρμόσει μια έξυπνη πολιτική για το κλίμα, ξοδεύοντας 27 δισ. ευρώ για την πράσινη καινοτομία, αφήνοντας πολύ περισσότερα από 300 δισ. ευρώ για να δαπανηθούν καλύτερα αλλού.
Αυτό όχι μόνο θα είχε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να διορθώσει την κλιματική αλλαγή, αλλά θα απελευθερώσει επίσης πολύτιμους ευρωπαϊκούς πόρους για να προωθήσει την καινοτομία, να τονώσει την άμυνα και - μέσω πολύ χαμηλότερων τιμών ενέργειας - να αναζωογονήσει μια ήπειρο υψηλής ανάπτυξης για να αντιμετωπίσει ξανά τις προκλήσεις του μέλλοντος.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
EmoticonClick to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.