Η ιδέα μια βαλκανικής ομοσπονδίας που οραματίστηκε ο Ρήγας Φεραίος δεν έπαυσε να υπάρχει στους λαούς των Βαλκανίων. Αυτό επισημαίνει δημοσίευμα της ενημερωτικής ιστοσελίδας των Σκοπίων Racin.
Είναι δυνατόν να σχηματιστεί μια σούπερ χώρα Ηνωμένες Βαλκανικές Πολιτείες (ΗΒΠ) και πώς θα ήταν μια τέτοια ομοσπονδία; Θα μπορούσε ένα τέτοιο υπερκράτος να αλλάξει το παιχνίδι; , όπως σημειώνεται.
Ας δούμε.
Η περιοχή των Βαλκανίων περιλαμβάνει 11 χώρες: Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο, Αλβανία, Μαυροβούνιο και Ελλάδα.
Αν και η Σλοβενία και η Ελλάδα δεν θεωρούν τους εαυτούς τους βαλκανικές χώρες, αν ενώνονταν σε μία, αυτές οι 11 χώρες θα σχημάτιζαν μια νέα χώρα με πληθυσμό άνω των 72 εκατομμυρίων κατοίκων.
Όσον αφορά τον πληθυσμό, αυτή η χώρα θα ήταν μεγαλύτερη από την Ισπανία ή την Ιταλία και θα ήταν η 20η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα, λίγο πριν από την Ταϊλάνδη ή πίσω από τη Γερμανία.
Η συνολική έκταση των Ηνωμένων Βαλκανικών Ηνωμένων Πολιτειών θα ήταν μια εντυπωσιακή έκταση 831.687 τετραγωνικών χιλιομέτρων που θα κατανέμονται μεταξύ της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας.
Ως εκ τούτου, οι ΗΒΠ θα ήταν μια από τις πιο διαφορετικές χώρες που θα συνέδεε τη ρουμανική, βουλγαρική, σερβική, αλβανική, σλαβομακεδονική, σλοβενική, βοσνιακή, μαυροβούνικη, κροατική γλώσσα και την ελληνική γλώσσα.
Πρωτεύουσα… πιθανώς μια από τις μεγαλύτερες πόλεις όπως η Αθήνα, το Βελιγράδι, η Σόφια, το Βουκουρέστι…
Οικονομικά, μια τέτοια ομοσπονδία θα είχε ΑΕΠ αξίας άνω των 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας την μια χώρα που ανταγωνίζεται τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες των Βαλκανίων θα είχαν στρατό 333.000 στρατιωτών, 2.446 άρματα μάχης, 1.881 αεροσκάφη και 18 υποβρύχια, καθιστώντας τις τη 16η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο.
Με χώρες που είναι ήδη μέλη του ΝΑΤΟ, θα ήταν ένα από τα πιο ισχυρά συμμαχικά κράτη στη Συμμαχία.
Συμπτωματικά ή όχι, αυτή η ιδέα που εμφανίστηκε αυτές τις μέρες στα κοινωνικά δίκτυα συνέπεσε με παρόμοια του Μπράνκο Αζέσκι, προέδρου του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Βόρειας Μακεδονίας, ο οποίος ανακοίνωσε στα κοινωνικά δίκτυα ότι για αυτόν «τα Βαλκάνια ήταν πάντα μια πρόκληση».
«Δεν υπάρχει πουθενά τέτοια ομορφιά σε έναν τόσο μικρό χώρο», έγραψε ο Αζέσκι.
Υπενθυμίζει ότι γύρω από τα Βαλκάνια υπάρχουν 5 θάλασσες: Μαύρη, Μαρμαρά, Αιγαίο, Ιόνιο και Αδριατική. Υπάρχουν απέραντες πεδιάδες, βουνά, ποτάμια, λίμνες…
«Δεν υπάρχει μόνο ένα», επισημαίνει ο Αζέσκι και λέει «δεν υπάρχει μυαλό που θα καταφέρει να συνδέσει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα υποδομικά».
Στη συνέχεια θα μπορείτε να πάρετε πρωινό στο Ντουμπρόβνικ, μεσημεριανό στη Θεσσαλονίκη και δείπνο στην Κωνσταντινούπολη. Ή, να φάω πρωινό στο Βουκουρέστι, να γευματίσω στην Πρίστινα, να δειπνήσω στο Δυρράχιο».
Αυτές οι παραλλαγές μπορεί να είναι αμέτρητες και ο καθένας μπορεί να κάνει τους δικούς του συνδυασμούς σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, επιθυμίες ή γούστα.
Μια σύντομη ιστορία ιδεών για ενωμένα Βαλκάνια
Η πολυετής οικονομική εμπειρία και η περιφερειακή παρουσία καθιστούν αυτά τα λόγια του Αζέσκι αρκετά πειστικά, αλλά η ιστορική εμπειρία όλων των λαών αυτής της περιοχής κάνει αυτό το όραμα μάλλον ουτοπικό.
Μερικές από αυτές τις ιδέες εφαρμόστηκαν, αν όχι με όλες τις βαλκανικές χώρες. Η τελευταία μεγάλη ένωση ήταν αυτή των έξι δημοκρατιών της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, του Μαυροβουνίου, της Σερβίας και της Νοτιοσλαβίας του Βαρδάρη (Σκόπια) που ενώθηκαν στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.
Η ΣΟΔΓ /SFRY διαλύθηκε σε πόλεμο και είχε προηγηθεί η Γιουγκοσλαβία, δηλαδή το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (SHC), και μετά η γιουγκοσλαβική ιδέα “αραιώθηκε” στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ) από το 1992 έως το 2003 στο έδαφος της Σερβίας (συμπεριλαμβανομένων και των αυτόνομων επαρχιών της Βοϊβοντίνας και του Κοσσυφοπεδίου) και του Μαυροβουνίου.
Το 2003, το όνομα Γιουγκοσλαβία καταργήθηκε επίσημα και η χώρα έγινε μια χαλαρή ένωση που ονομάζεται Σερβία και Μαυροβούνιο.
Ανάμεσα στις ιδέες για μια ένωση ή ομοσπονδία των βαλκανικών χωρών, θυμόμαστε αυτές όπως η Βαλκανική Ομοσπονδία ή η Βαλκανική Συνομοσπονδία. Η ιδέα αυτή παρουσιάστηκε στην Ευρώπη και διαδόθηκε από τον Παύλο Αργυριάδη (1869-1894), αλλά «έπεσε» στο Μακεδονικό.
Δηλαδή, αφού οι βαλκανικές χώρες απελευθερώθηκαν από την τουρκική σκλαβιά τον 19ο αιώνα και όταν σχηματίστηκαν τα εθνικά κράτη στη Σερβία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, άρχισε να διαδίδεται η ιδέα της Βαλκανικής Ομοσπονδίας.
Ωστόσο, δεδομένου ότι οι Νοτιοσλάβοι σοσιαλιστές υποστήριξαν τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης «μακεδονικής δημοκρατίας» σε μια ομοσπονδία των βαλκανικών δημοκρατιών, δεν μπόρεσε να επιτευχθεί συμφωνία για αυτό το θέμα και η ιδέα έγινε ανέφικτη.
Είναι ενδιαφέρον ότι πριν από τη συγκρότηση της ΣΟΔΓ το 1943, η Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησε μια ελληνογιουγκοσλαβική συμφωνία για την ίδρυση βαλκανικής ομοσπονδίας ένα χρόνο νωρίτερα.
Υπογράφηκε μάλιστα συμφωνία για αυτό στις 15 Ιανουαρίου 1942 στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας και η βασική αρχή της συμφωνίας είναι «τα Βαλκάνια των Βαλκανικών λαών», μεταξύ των οποίων φυσικά δεν αναφέρεται καθόλου ο νοτιοσλαβικός λαός του Βαρδάρη (κατόπιν ‘σλαβομακεδονικός’ λαός.
Λίγες μόλις ώρες αργότερα, οι δύο βασιλιάδες, ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Β’ και ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας Πέταρ Καρατζόρτζεβιτς, που βρίσκονται εξόριστοι στο Κάιρο, δίνουν ομιλίες με αφορμή την υπογραφή της συμφωνίας.
Στην ομιλία, μεταξύ άλλων, εκφράζουν την ελπίδα ότι η ομοσπονδία θα εξασφαλίσει «ευτυχία και ευημερία των λαών της χερσονήσου», ότι η ομοσπονδία συγκροτείται προς «το συμφέρον των περισσότερων λαών» και ότι θα κάνει αμοιβαία τις συγκρούσεις εντελώς αδύνατες, αλλά θα αποτελέσει επίσης μια ισχυρή αμυντική στρατιωτική δύναμη ενάντια σε οποιαδήποτε εξωτερική επίθεση».
Αυτή η ιδέα, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία, δεν έγινε πραγματικότητα γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, με τις αποφάσεις για την ίδρυση του SFRJ που ελήφθησαν στις 29 Νοεμβρίου στο AVNOJ, απέρριψε το ενδεχόμενο επιστροφής του βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας και αντί για μοναρχία, ίδρυσε μια δημοκρατία που διοικούνταν από τους κομμουνιστές.
Ανοιχτά και συνδεδεμένα Βαλκάνια
Από τις πιο πρόσφατες ιδέες για την ένωση των βαλκανικών κρατών, θυμόμαστε αυτή για μια Βαλκανική Ένωση στην οποία θα βρίσκονταν η οντότητα των Σκοπίων, η Σερβία, η Αλβανία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και η Β-Ε, που σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, υποστηρίχθηκε ότι η ιδέα ήρθε από τη Σερβία.
Υποστήριξε ότι ο Σέρβος πρόεδρος Βούτσιτς έλαβε υποστήριξη για αυτήν την ιδέα και από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φέρεται να είπε ότι ήταν καλό για τις πέντε βαλκανικές χώρες να ενταχθούν σε μια ένωση που θα λειτουργούσε σύμφωνα με τις αρχές της ΕΕ.
Μια άλλη παραλλαγή σε αυτό το θέμα ήρθε λίγο αργότερα για το σχηματισμό του ALMAKOS (Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Κόσοβο), στο οποίο αρχικά οραματιζόταν το Μαυροβούνιο.
Αν και αυτές οι ιδέες μπορεί να έχουν συζητηθεί κάπου και σε κάποιους κύκλους, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε ότι βασίζονται σε σοβαρές συζητήσεις σχετικών παραγόντων.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι όντως εμφανίζονται κατά καιρούς και συνοδεύονται πάντα από διαμάχες και βαθιά αμφιβολία ότι είναι εφικτές, αλλά οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία που διατυπώνονται προς υποστήριξη αυτών των οραμάτων είναι πραγματικά ενδιαφέροντα. Και, πιθανότατα, θα παραμείνουν ακριβώς αυτό.
Η πρωτοβουλία των Ανοιχτών Βαλκανίων, η οποία βασίστηκε στις ιδέες της οικονομικής σύνδεσης σύμφωνα με τις αρχές των τεσσάρων ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακολουθήθηκε από μεγάλες αμφιβολίες.
Αυτή η πλατφόρμα συνεργασίας βασίζεται σε ευρωπαϊκή βάση για τη δημιουργία αλληλεγγύης με την οικοδόμηση μιας ενιαίας περιφερειακής αγοράς βασισμένης στην ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, ανθρώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων, στην υλοποίηση κοινών επενδύσεων που θα διευκολύνουν τη μετάβασή μας σε μια ψηφιακή και πράσινη οικονομία και την αμοιβαία βοήθεια για την αντιμετώπιση κρίσεων και φυσικών καταστροφών.
Την περίοδο από την προώθηση της πρωτοβουλίας το 2019, η οποία ξεκίνησε ως «Μίνι Σένγκεν» μέχρι τη βάπτισή της στα Σκόπια τον Ιούλιο του 2021 ως «Ανοιχτά Βαλκάνια», αρκετά «καθήκοντα για το σπίτι» που τέθηκαν ως στόχοι και αφορούσαν τη διευκόλυνση στις μεταφορές, καθώς και η κυκλοφορία προϊόντων και ανθρώπων, άνοιξαν την αγορά εργασίας και απέφεραν άλλα απτά οφέλη στους πολίτες, που επηρεάζουν άμεσα την ανάπτυξη του τουρισμού και της οικονομικής συνεργασίας, όπως οι πράσινες λωρίδες στα σύνορα για την ταχεία ροή των μεταφορέων και η εισαγωγή κοινού M-Tag στους δρόμους με διόδια.
Μέσα από αυτά τα συγκεκριμένα βήματα προσέγγισης, τα Ανοιχτά Βαλκάνια ουσιαστικά ενισχύουν και προάγουν τις σχέσεις καλής γειτονίας των χωρών της περιοχής που διεκδικούν την ένταξη στην ΕΕ.
Φυσικά, η ενοποίηση των βαλκανικών χωρών μέσα στους κόλπους της ΕΕ είναι ένα πολύ πραγματικό όραμα, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου