Όχι, τα MQ-9B δεν ήταν αυτό που έλλειπε από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ) στη Λιβύη, όπως υποστηρίχθηκε στη συνήθη συζήτηση που ξεσπά στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτό που λείπει, είναι εξοπλισμός και συστήματα αναγκαία για την εκτέλεση διεθνών -και όχι μόνο- αποστολών. Εξάλλου και μόνο η υιοθέτηση της ανά προκαθορισμένα τακτικά χρονικά διαστήματα αναφοράς θέσης και κατάστασης της ελληνικής αποστολής στη Λιβύη, θα παρείχε επαρκή γνώση στη διοίκηση της επιχείρησης.
Ασφαλώς οι ΕΕΔ θα πρέπει να έχουν ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να αναπτυχθούν και να επιχειρήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, τουλάχιστον στη λεκάνη της Μεσογείου. Πρόκειται άλλωστε για δυνατότητα που έχουν ένοπλες δυνάμεις πολύ μικρότερου μεγέθους των ελληνικών στην Ευρώπη και στις τάξεις του ΝΑΤΟ. Μαζί με δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού βεβαίως. Συνεπώς τη δυνατότητα οργάνωσης και εκτέλεσης αποστολών στο εξωτερικό θα πρέπει να έχουν και οι ΕΕΔ. Όχι μόνο προς εκπλήρωση των ΝΑΤΟϊκών τους υποχρεώσεων, αλλά και των εθνικών.
Επομένως, το ρητό “οπουδήποτε, οποτεδήποτε” στην άτρακτο του επετειακά βαμμένου C-130H (747) της 356 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών (ΜΤΜ), οφείλουμε ως χώρα να το κάνουμε επιτέλους, πράξη. Τα προβλήματα στην πλήρη εφαρμογή αυτού του ρητού, αναδείχθηκαν για πρώτη φορά πριν από 20 περίπου χρόνια. Κατά την πρώτη δηλαδή δεκαετία του 21ου αιώνα, όταν ελληνικές δυνάμεις χρειάστηκε να μεταφέρονται από και προς την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ. Οι ΕΕΔ, τότε. βασίστηκαν στην Αεροπορία των ΗΠΑ και κυρίως την Αεροπορία της Ιταλίας (με σημείο μεταφόρτωσης τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), για τη μεταφορά προσωπικού και υλικών, από και προς το αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι ο στόλος των C-130H/E της Πολεμικής Αεροπορίας δεν ήταν εξοπλισμένος με συστήματα αυτοπροστασίας. Φυσικά το ίδιο ισχύει και σήμερα. Και είναι μία έλλειψη που αφορά και τα C-27J της 354 ΜΤΜ “Πήγασος”… Υπενθυμίζεται, ότι εκείνη την εποχή, 20 χρόνια σχεδόν πριν, η Πολεμική Αεροπορία αναζητούσε ένα σύστημα αυτοπροστασίας κατάλληλο και για τα εκσυγχρονισμένα F-4E AUP, αλλά και για τα ελικόπτερα AS 332C1 Super Puma που αξιοποιούσε σε ρόλο Combat SAR.
To πρόγραμμα αυτό με την ονομασία «ΑΧΙΛΛΕΑΣ» (από την ελληνοποίηση του αρκτικόλεξου ACHELLEAS -Advanced Capability Hellenic Airborne System: Ελληνικό Εναέριο Σύστημα Προηγμένων Δυνατοτήτων), για το οποίο η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανίας (ΕΑΒ) είχε υπογράψει προσχέδιο συμφωνίας (MoA: Memorandum of Agreement) με την ισραηλινή Elisra, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Παράλληλα χρειάστηκε να μεσολαβήσει και χρονικό διάστημα μίας περίπου δεκαετίας, μέχρι την ενσωμάτωση του συστήματος ASPIS II (παρεμβολέας AN/ALQ-187H, RWR τύπου AN/ALR-93(V) και εκτοξευτές αναλωσίμων ΑΝ/ALE-47) και στα 30 F-16C/D Block 52+ Advanced!
Τέλος, από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό ίσως, εντοπίζεται στην προστασία των φίλιων δυνάμεων που επιχειρούν στο εξωτερικό και ειδικά σε εμπόλεμες περιοχές, από επιθέσεις με drones και περιφερόμενα πυρομαχικά.
Οποιαδήποτε ελληνική αποστολή επομένως επιχειρεί σε εμπόλεμη ζώνη, όπως στο Χαρτούμ προσφάτως και στη Λιβύη, δεν αρκεί να έχει στη διάθεσή της μεταφορικά αεροπλάνα εξοπλισμένα με πλήρη συστήματα αυτοπροστασίας (ικανά να παρέχουν προειδοποίηση και δυνατότητα παραπλάνησης πυραύλων εξοπλισμένων με ενεργό ή παθητική κεφαλή-αισθητήρα), αλλά όταν δεν επιχειρεί κάτω από την ομπρέλα προστασίας άλλων συμμαχικών δυνάμεων, θα πρέπει να διαθέτει και κινητά ή φορητά συστήματα anti-drone, καθώς και συστήματα ασφαλών δορυφορικών επικοινωνιών.
Εν κατακλείδι, όπως αποδείχθηκε στην πράξη από την πρόσφατη αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, οποιαδήποτε αποστολή στο εξωτερικό θα πρέπει να μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα ως βάση – κέντρο επιχειρήσεων, η οποία θα έχει εξασφαλισμένη (με αυτόνομη πηγή ισχύος και διαθέσιμο δορυφορικό δίκτυο), κρυπτασφαλισμένη (όχι ευάλωτη σε παρεμβολές) και απρόσκοπτη (καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου), επικοινωνία φωνής, εικόνας / βίντεο και δεδομένων με το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων (ΕΘΚΕΠΙΧ) του ΓΕΕΘΑ.
Για να γίνει αυτό κατορθωτό και να μην βασίζονται το ΥΠΕΞ, το ΥΠΕΘΑ και το ΓΕΕΘΑ σε ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες τοπικών Αρχών, ή ακόμα και στις “εγγυήσεις” ασφαλείας που αυτές παρέχουν, απαιτείται πέραν του ειδικού εξοπλισμού στον οποίο έγινε αναφορά, και επαρκής μεταφορική ικανότητα από την πλευρά της Πολεμικής Αεροπορίας. Δηλαδή. είτε περισσότερα αεροπλάνα C-130, είτε λιγότερα αεροπλάνα μεγαλύτερης μεταφορικής ικανότητας.
Γράφτηκε σε ιστοχώρους αλλά και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ότι η απώλεια των πέντε μελών της ελληνικής αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη και ο τραυματισμός άλλων 13, θα είχε αποτραπεί, αν η αποστολή μετακινούνταν χωρισμένη σε μικρότερες ομάδες εντός θωρακισμένων οχημάτων (MRAP: Mine-Resistant Ambush Protected) και όχι όλοι μαζί εντός τουριστικού λεωφορείου. Αυτό είναι αλήθεια. Όμως η μεταφορά τέτοιων οχημάτων θα απαιτούσε την αποστολή τουλάχιστον δυο ακόμη C-130 στη Λιβύη.
Τρία C-130 διαθέσιμα ταυτόχρονα όμως δεν υπάρχουν στην Πολεμική Αεροπορία… Οι Ολλανδοί αποφάσισαν να επιλύσουν το πρόβλημα της διαθεσιμότητας μεταφορικών αεροπλάνων, αγοράζοντας περισσότερα (πέντε αντί τεσσάρων) και μεγαλύτερης μεταφορικής ικανότητας (26 τόνοι έναντι 19 του C-130J), C-390M, όπως και οι Αυστριακοί (ανακοινώθηκε χθες) ενώ και η Τουρκία που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει παρουσία στην Αφρική και την Ασία, έχοντας αποκτήσει τεράστια εμπειρία σε διεθνείς αποστολές ακόμα και μεγάλων αποστάσεων, αγόρασε 10 Α-400Μ Atlas. Μεταφορικό αεροπλάνο με ακόμα μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα δηλαδή (37 τόνοι)! Κάτι μεταξύ του C-390M και του C-17…
Αναλύοντας τα διαθέσιμα στοιχεία και δεδομένα μέχρι στιγμής επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να διευκρινιστεί ότι οι αποστολές στο εξωτερικό και ειδικά αυτές που προορίζονται για χώρες σε εμπόλεμη ή ασταθή κατάσταση, απαιτούν τα κατάλληλα μεταφορικά αεροπλάνα, επαρκώς διαθέσιμα και κατάλληλα εξοπλισμένα σε συστήματα αποστολής (σύστημα λήψης καυσίμου από ιπτάμενα τάνκερ και σύστημα αυτοπροστασίας, σε συνδυασμό με δυνατότητα χρήσης διοπτρών νυχτερινής όρασης – NVG και επιχειρήσεων εκτός κάλυψης δορυφορικού δικτύου ναυτιλίας GPS).
Πέραν αυτών δε, απαιτούνται θωρακισμένα μέσα μεταφοράς προσωπικού και φορτίου, σε συνδυασμό με εξοπλισμό κρυπτασφαλισμένων δορυφορικών επικοινωνιών, καθώς και συστήματα προστασίας από επιθέσεις με drones και περιφερόμενα πυρομαχικά. Αυτά τα μέσα και τα συστήματα οι ΕΕΔ δεν τα διαθέτουν στο σύνολό τους. Άρα δε μπορούν να επιχειρήσουν με ασφάλεια αυτόνομα, στο πλαίσιο διεθνών αποστολών.
Στην αποστολή απεγκλωβισμού Ελλήνων υπηκόων από το Σουδάν τον Απρίλιο του 2023, το DP που αποκάλυψε τη βλάβη του C-130 και έθιξε το ζήτημα της χαμηλής διαθεσιμότητας των μεταφορικών αεροπλάνων C-130H/E της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία συνεχίζει να παραμένει χαμηλή, έγινε αποδέκτης ύβρεων και χλεύης από πολλές πλευρές. Όλα για τη συντήρηση της μαγικής εικόνας. Μη χαλάσει το επικοινωνιακό αφήγημα, για το οποίο όλοι ενδιαφέρονται, σχεδόν αποκλειστικά.
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα δεν αποφεύγεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και επιστρέψει πάντα δριμύτερη και καταστροφικότερη… Είτε μέσα από μία φυσική καταστροφή (Daniel), είτε από κάποιο ατύχημα, είτε από τον κακό γείτονα που πάντα καραδοκεί για την ευκαιρία που θα του δοθεί να σε συντρίψει όταν είσαι ευάλωτος. Οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι συνεπώς.
Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ΔΕΝ είμαστε, κακά τα ψέματα. Όλα τα ανωτέρω γράφονται όχι με πρόθεση να θιγεί η σημερινή ή οι προγενέστερες κυβερνήσεις. Γράφονται για να εντοπιστούν τα κακώς κείμενα, να εξεταστούν και να απαλειφθούν, ακόμα κι αν αυτό έρχεται σε σύγκρουση με νοοτροπίες δεκαετιών. Νοοτροπίες που συμπυκνώνονται στη φράση “σιγά μη γίνει πόλεμος“! Καλύτερα να μην επεκταθούμε, εδώ…
Όπως όμως προκύπτει, στο τέλος της ημέρας, τις συνέπειες των νοοτροπιών αυτών πλήρωσαν με τη ζωή τους, μεταξύ άλλων και τα πέντε μέλη της πρόσφατης αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη. Είτε η έρευνα καταδείξει ότι επρόκειτο για δυστύχημα είτε για κακόβουλη ενέργεια, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Είχαμε απώλειες. Ας το αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον ως αφορμή για αλλαγή…
Δημοσίευση σχολίου