του Παντελή Σαββίδη
Ο Δημήτρης Κόντης επανέρχεται με ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του, σήμερα, στις “Ανιχνεύσεις” με το οποίο καταγράφει αδρά την ουδέτερη, όπως λέει ο ίδιος, φιλοτουρκική κατά την δική μου εκτίμηση, στάση του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Στάση που με την απόλυτη κυριαρχία στην πολιτική ζωή της χώρας του Κ. Μητσοτάκη, χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση, μπορεί να αποβεί μοιραία για τα εθνικά συμφέροντα.
Ο Δημήτρης Κόντης επανέρχεται με ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του, σήμερα, στις “Ανιχνεύσεις” με το οποίο καταγράφει αδρά την ουδέτερη, όπως λέει ο ίδιος, φιλοτουρκική κατά την δική μου εκτίμηση, στάση του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Στάση που με την απόλυτη κυριαρχία στην πολιτική ζωή της χώρας του Κ. Μητσοτάκη, χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση, μπορεί να αποβεί μοιραία για τα εθνικά συμφέροντα.
Με επιδέξιο τρόπο ο συγγραφέας ανατρέχει στην περίοδο διαπραγματεύσεων για την επανένταξη της Ελλάδας στην Ατλαντική Συμμαχία, διαπραγματεύσεις με απαράδεκτο περιεχόμενο, ακόμη και για μια δεξιά κυβέρνηση όπως του Κωνσταντίνου Καραμανλή ο οποίος δια του ΥΠΕΞ Γεωργίου Ράλλη είχε δηλώσει πως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αναθέσει την ασφάλεια της επικράτειάς της σε άλλη δύναμη. Η Συμφωνία προέβλεπε η αρμοδιότητα ασφάλειας της περιοχής που είχε την ευθύνη η Ελλάδα να ανατεθεί στο Saceur και το Saceur να ανέθετε στην τουρκική αεροπορία.
Προφανώς σε αντιπερισπασμό, ο Κων. Καραμανλής-και μπράβο του- συνήψε συμφωνία με την ΕΣΣΔ να επισκευάζονται εμπορικά και ελαφρά πολεμικά ρωσικά πλοία στο Νεώριο (πρόταση που αποδίδεται στον Κωνστ. Μητσοτάκη, υπουργό, τότε, Συντονισμού). Αυτό ανησύχησε τους Αμερικανούς και σε συνδυασμό με την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου τους ανάγκασε να δώσουν μια πιο ικανοποιητική, για την Ελλάδα, λύση.
Η επωφελής αυτή τακτική δείχνει πόσο εγκληματική για την Ελλάδα είναι η απόλυτη διακοπή των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας με τον τρόπο που τις χειρίστηκε ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης. τρόπος που αποδεικνύει παντελή άγνοια εξωτερικής πολιτικής.
Οι Αμερικανοί έχουν την νοοτροπία του καουμπόυ και δεν καταλαβαίνουν απο δηλώσεις αφοσίωσης, όπως αυτές που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την έκφραση “είμαστε δεδομένοι” πριν λίγο καιρό. Δεδομένο μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του, όχι το σύνολο του ελληνικού λαού και του κράτους. Το κράτος δεν ανήκει στην οικογένεια Μητσοτάκη. Αν, οι αμερικανοί, βρούν κάποιον δεδομένο θα τον στίψουν.
Γι αυτό η απόλυτη πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη με μια αντιπολίτευση παιδική χαρά είναι επικίνδυνη για τη χώρα.
Αν έχουν μείνει, ακόμη, εθνικές αστικές δυνάμεις στη χώρα, ας φροντίσουν να υπάρχει μια εξισορρόπηση στο πολιτικό σκηνικό. Η απόλυτη υποστήριξη Μητσοτάκη θα επισσωρεύσει δεινά.
Η αμερικανική θέση στις ελληνοτουρκικές διαφορές είναι φιλοτουρκική. Η πιο ευνοϊκή εκδοχή της είναι πως Ελλάδα και Τουρκία είναι πολύτιμοι σύμμαχοι και οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ τους θα πρέπει να επιλυθεί δια της διπλωματικής οδού.
Πιάσ’ τ’ αυγό και κουρεφτο.
Την φιλότουρκη αυτή πολιτική εξέφρασε και εκφράζει με τον καλυτερο τρόπο ο Τζέιμς Τζέφρι, πρώην αμερικανός διπλωμάτης και σήμερα επικεφαλής του προγράμματος για την Μέση Ανατολή του Wilson Center.
Το άρθρο του Δ. Κόντη ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου