Γιώργος Αδαλής
Δεύτερο επεισόδιο έστησε ο Ερντογάν κατά Ελλήνων πολιτικών. Ετσι μετά την περίπτωση του περιφερειάρχη Α.Τζιτζικώστα στην Σμύρνη, είχαμε νέο επεισόδιο αυτή τη φορά με τον Δένδια στη Λιβύη.
Όπως μαθαίνω, ο Δένδιας είχε περιοδεία στην Λιβύη με σκοπό να συναντηθεί με τις δύο πλευρές. Έφτασε λοιπόν την Τρίπολη για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης, Μοχάμεντ Μένφι. Επρόκειτω όμως για παγίδα, μιας και ο Μένφι ήταν άφαντος και στην θέση του έστειλαν την Νάιλα Μανγκούς η οποία είχε υπογράψει πρόσφατα την παράνομη συμφωνία με τον Τσαβούσογλου.
Ο Δένδιας δεν κατέβηκε ποτέ από το αεροσκάφος και σκόπευε να συνεχίσει την περιοδεία του. Αλλά οι μαριονέτες του Ερντογάν του έστησαν παγίδα και δεν επέτρεπαν την απογείωση του ελληνικού αεροσκάφους που είχε προορισμό την Βεγγάζη προκειμένου να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, Αγκίλα Σάλεχ Ίσα, καθώς και με άλλους Λίβυους αξιωματούχους.
Η παγίδα στον Δένδια
Αναγκαστικά λοιπόν, το αεροσκάφος πέταξε προς FIR Μάλτας κι αφού εισήλθε στον ελληνικό εναέριο χώρο, τότε άλλαξε πορεία και έφτασε στην ανατολική Λιβύη και προσγειώθηκε τελικά στην Βεγγάζη.
Αυτά να τα δουν οι ιλουμινάτι της κυβέρνησης που ξαφνικά αποφάσισαν να αλλάξουν πολιτική και να κρατήσουν ίσες αποστάσεις στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Κι έφτασε στο σημείο ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Πρωθυπουργού να δηλώσει πριν δυο χρόνια ότι ο Στρατηγός Χαφτάρ είναι καμένο χαρτί. Για να αποδειχτεί αργότερα ότι καμένο χαρτί ήταν τελικά ο Σάρατζ ο οποίος εκδιώχτηκε. Οι τουρκόφιλοι όμως του Σαρατζ αποδεικνύονται περισσότερο ερντογανικοί κι από τον ίδιο τον Ερντογάν και φυσικά δεν χάνουν ευκαιρία να εκθέτουν την Ελλάδα.
Μόνο που αυτή την φορά παρεκτράπηκαν άγρια, σαφώς υπό την καθοδήγηση των Τσαβούσογλου-Ερντογάν.
Στο μεταξύ οι «μπίζνες» των Τούρκων στην Λιβύη φουντώνουν και κάποιοι στην Ελλάδα, δεν λένε να καταλάβουν ότι όσο κρατούν πολιτική ίσων αποστάσεων, είναι δεδομένο ότι καμία συνεργασία με την πλευρά των τουρκόφιλων της Δυτικής Λιβύης δεν πρόκειται να γίνει. Και με την πολιτική αυτή, στο τέλος θα χάσουμε οριστικά και την οποιαδήποτε σχέση μας με την Ανατολική πλευρά του Χαφτάρ και του Αγκίλα Σάλεχ.
Το πράγμα πλέον αρχίζει να γίνεται πολύ επικίνδυνο για την χώρα. Όσο η κυβέρνηση ολισθαίνει σε τέτοιου είδους διαχείριση της κρίσης της Λιβύης, κινδυνεύει να είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη με την οποία θα τα έχει σπάσει και με τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Αλλά θα μου πείτε, δεν καταφέραμε ακριβώς το ίδιο με την κρίση της Ουκρανίας-Ρωσίας; Δεν καταφέραμε να κάνουμε εχθρό τον Πούτιν και να μας μαλώνει ο Ζελένσκι; Ενώ ο Ερντογάν να έχει ισότιμες σχέσεις και με τους Δυο; Ε το ίδιο πράγμα «ψήνεται» και στη Λιβύη με τις αστείες επιλογές της Κυβέρνησης. Ούτε πρωτοετής φοιτητής σε σχολή πολιτικών επιστημών δεν θα τα έκανε τόσο θάλασσα.
Αστεία πράγματα …
Δημοσίευση σχολίου