Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώη
Και όμως αυτό είναι το σωστό. Θα πρέπει να ευχαριστούμε τον πρόεδρο Ερντογάν, καθόσον κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μας δείχνει τις προθέσεις του! Να δείχνει ότι η Tουρκία είναι μια επιθετική, αναθεωρητική και με εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδος χώρα, όπως δείχνουν οι συνεχείς πολεμικές απειλές, προκλήσεις και ύβρεις που εκτοξεύονται δια στόματος Ερντογάν και κορυφαίων Τούρκων αξιωματούχων. Η Άγκυρα φωνάζει τον επεκτατισμό της και δεν τον κρύβει, σε ένα περιβάλλον οικονομικής και πολιτικής αστάθειας και πολέμου!
Ο Ερντογάν απέδειξε περίτρανα την ουτοπική αντίληψη που καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες στην εφησυχασμένη ελληνική κοινωνία, από μια πολιτική και πνευματική ελίτ, ότι η χώρα μας ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν κινδυνεύει από κανέναν, ότι τα σύνορα της Ελλάδος είναι ευρωπαϊκά σύνορα, η ασφάλειά της, είναι και υποχρέωση όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Μάλιστα το 2018, ο Ερντογάν σε δημόσια ομιλία του δήλωσε, «ότι η Τουρκία ασφυκτιά στα σημερινά της όρια», αποκαλύπτοντας την αναθεωρητική πολιτική της και την αποδοχή της ναζιστικής θεωρίας του «Lebensraun”, του «Ζωτικού Χώρου», που μάλλον δεν το αντιληφθήκαμε. Η δε δημιουργία στην ερντογανική Τουρκία, ενός προεδρικού συστήματος χωρίς στοιχειώδη διάκριση των εξουσιών και θεσμικά αντίβαρα (με μόνη δημοκρατική επίφαση τις εκλογές) επισφραγίζει την παντοδυναμία και τις επιλογές του νέου “σουλτάνου”.
Όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα, ο Ερντογάν έχει θέσει σε λειτουργία μια μακρόπνοη, μεγαλοπρεπή και φιλόδοξη πολιτική επιδίωξη: Να καταστήσει την Τουρκία αρχικά μεγάλη περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Σε δεύτερη φάση να την καταστήσει ένα παγκόσμιο πόλο-κρατικό δρώντα στο παγκόσμιο πολυπολικό σύστημα που ήδη διαμορφώνεται, εξ’ ου και η συμμετοχή του Ερντογάν στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης, που διεξάγεται στο Ουζμπεκιστάν, πρόσφατα. Πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα και συνάμα πολύ επικίνδυνο και για τον ίδιο και για την Τουρκία, αν αποτύχει. Αν ο “σουλτάνος”, όμως, το επιτύχει τότε θα εκπληρώσει το όνειρό του, να γίνει ο νέος Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων), ξεπερνώντας τον Μουσταφά Κεμάλ, ιδρυτή της νέας Τουρκίας. Εμείς, αν δεν αντιδράσουμε, είναι βέβαιο ότι θα γίνουμε τουρκικό προτεκτοράτο, ευνουχισμένο εθνικά και ακρωτηριασμένο εδαφικά. Η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα την γεωπολιτική μεταβολή και μετάλλαξη της «ισλαμοφασιστικής» ερντογανικής και ανεξέλεγκτα επιθετικής Τουρκίας. Θα πρέπει με κάθε κόστος να εφαρμόσουμε μια νέα υψηλή εθνική στρατηγική, με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, ιδιαιτέρως με εθνική ομοψυχία, η οποία, σε ό,τι αφορά το πολιτικό προσωπικό σήμερα δυστυχώς δεν υφίσταται. Η εθνική αυτή στρατηγική πρέπει να εδράζεται σε ισχυρή αποτρεπτική στρατηγική έναντι της Άγκυρας.
Δίχως φοβικά σύνδρομα
Ας κοιτάξουμε κατάματα την Τουρκία, χωρίς φοβικά σύνδρομα, χωρίς την ολέθρια πολιτική κατευνασμού του παρελθόντος. Η επιθετική Τουρκία δεν είναι ούτε αήττητη, ούτε τόσο φοβερή. Και για να είμαστε δίκαιοι, τελευταία, η πατρίδα έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο που την περιβάλλει και αντιδρά σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Και για πρώτη φορά διαπιστώνεται, ότι όλο το πολιτικό φάσμα της πατρίδας είναι ενωμένο, στην υφιστάμενη και αυξανόμενη τουρκική απειλή. Οι καταγγελίες προς την διεθνή κοινότητα των τουρκικών παραβιάσεων και απειλών, σε διεθνή φόρα, στην Ε.Ε. και κυρίως στον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο, κατά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, που τόσο ενόχλησε την τουρκική ηγεσία. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι σε υψηλό επίπεδο ετοιμότητας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, ξεπερνώντας τις μνημονιακές ατραπούς. Η δε ελληνική αποτροπή έχει ενισχυθεί με νέα οπλικά συστήματα (Rafale, Belh@rra κτλ). Η τουρκική στρατιωτική ισχύς είναι υπερεκτιμημένη, έχει δομικές αδυναμίες, αντιφάσεις, ελλείψεις σε ανώτατα έμπειρα στελέχη, προβλήματα ηθικού, ομογένειας, συναδελφικότητας, ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.
Παρά τις κινήσεις Ερντογάν να κλείσει τα μέτωπα του με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, με τελευταία κίνηση την πλήρη αποκατάσταση των διπλωματικών του σχέσεων με το Ισραήλ, η στρατηγική συμμαχία της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Ισραήλ και άλλες σημαίνουσες χώρες της περιοχής, δεν διακινδυνεύει. Παρά την πολιτική ισορροπιών της αμερικανικής κυβέρνησης, οι Αμερικανοί παίρνουν αποστάσεις από την Τουρκία, γεγονός που θεωρείται σημαντική ασπίδα προστασίας έναντι των τουρκικών επεκτακτικών σχεδίων. Η Τουρκία δεν βλέπει με καλό μάτι την συμπερίληψη της χώρας μας στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, όπως αποτυπώνεται στην χρησιμοποίηση στρατιωτικών βάσεων τόσο στο νησιωτικό, όσο και στον χερσαίο χώρο της, με κύριο σημείο αναφοράς την Αλεξανδρούπολη, που έχει αποκτήσει μέγιστη στρατηγική σημασία ειδικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η νίκη του Ερντογάν στις προσεχείς εκλογές (το καθεστώς του οποίου σημαδεύτηκε από πογκρόμ διώξεων ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, δημοσίων υπαλλήλων, δικαστικών κλπ) δεν είναι πλέον δεδομένη, λόγω και των προβλημάτων της τουρκικής οικονομίας, με την συνεχιζόμενη υποτίμηση της τουρκικής λίρας και τον πληθωρισμό που αδειάζει τα πορτοφόλια των τουρκικών νοικοκυριών.
Διατρέχουμε κίνδυνο αφανισμού ως έθνος αν συνδυαστεί η επιθετική αναθεωρητική πολιτική της επιθετικής Τουρκίας, με μία ελληνική πολιτική κατευνασμού και με άλλους εθνοκτόνους παράγοντες, όπως η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση των καλυτέρων και πολύ καλά εκπαιδευμένων νέων μας, αλλά και μαζική παράνομη μετανάστευση μουσουλμάνων από την Αφρική και την Ασία. Η μόνη πολιτική που πρέπει να εφαρμόζεται είναι η πολιτική της αποτροπής (containment), όπως διδάσκουν όλοι οι μεγάλοι γεωπολιτικοί και εφαρμόζουν τα σοβαρά κράτη. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μιλούσαμε (οι γνωστές ελίτ) για “συναντίληψη” στα ελληνοτουρκικά με τον Ερντογάν!
Εκτιμήσεις-Επίλογος
Καταλήγοντας θα λέγαμε εμφατικά ότι τα φοβικά σύνδρομα που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, από μια συγκεκριμένη πολιτική και πνευματική ελίτ, δεν έχουν θέση, σε καμιά περίπτωση στα εθνικά μας θέματα. Κι αυτό, γιατί αργά ή γρήγορα μας οδηγούν στην “φινλανδοποίηση”, στην παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, χωρίς πόλεμο. Αυτό μπορεί και πρέπει να αποφευχθεί, ιδιαίτερα στην παρούσα περίοδο. Ας αφήσουν ορισμένοι τις πομφόλυγες περί διεθνούς έννομης τάξης, ότι είμαστε μέλος διεθνών αμυντικών συμμαχιών, οικονομικών και πολιτικών ενώσεων, άρα ασφαλείς. Δεν αρκεί ότι έχουμε δίκαιο και δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν. Σημασία έχει ότι οι άλλοι διεκδικούν πολλά από μας. Η ιστορία γράφεται με άλλους τρόπους, από αυτούς που προπαγανδίζουν αυτή την ιδεοληψία. Καθόσον «βιώσιμο είναι το κράτος που διαθέτει επαρκή ισχύ για να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά του», μας επισημαίνει ο μεγάλος στοχαστής του 20ου αιώνα και συγγραφέας σε θέματα διεθνών σχέσεων, Hans Morgenthau.
Τέλος, θα πρέπει να συνεχιστεί η εθνική ομοψυχία επί του τουρκικού κινδύνου που μας απειλεί και να συγκροτηθεί επιτέλους ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, όχι απλώς μία θέση απλού Συμβούλου. Αυτό το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, στελεχωμένο από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, να χαράξει ενιαία εθνική γραμμή. Ο ελληνικός λαός πρέπει να ενημερωθεί πλήρως για την πραγματική κατάσταση, για τις εθνικές απειλές, ώστε να είμαστε έτοιμοι και για το χειρότερο. Και να είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε σε αυτό που μας ετοιμάζουν και όλοι αντιλαμβάνονται, με κάθε τρόπο. Με την επιθετική διπλωματία μας, την στρατιωτική μας ισχύ, τις ισχυρές συμμαχίες που έχουμε και να κάνουμε γνωστό σε εχθρούς και φίλους την αποφασιστικότητά μας, βάζοντας στην αποτρεπτική μας φαρέτρα, ακόμη και το «δαιμονοποιημένο» από τις γνωστές ριψάσπιδες εσωτερικές ελίτ, το προληπτικό πρώτο πλήγμα, αφού ήδη μας απειλούν με αυτό: «Θαρθούμε κάποια νύκτα ξαφνικά». Απαντάμε ότι και εμείς μπορούμε να πάμε κάποια μέρα ή και νύκτα ξαφνικά, αν χρειαστεί.
«Έθνος που ηττάται, επανέρχεται. Έθνος που παραδίδεται αμαχητί, είναι τελειωμένο», Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Δημοσίευση σχολίου