Ας είμαστε ξεκάθαροι. Η Τουρκία ΔΕΝ προκαλεί απλώς την Ελλάδα. Και η προσπάθεια όλων αυτών που επιμένουν να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα προκειμένου να εξασφαλίσουν επικοινωνιακά άλλοθι στις αδιέξοδες έως και καταστροφικές επιλογές της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής τις οποίες πρόχειρα και απερίσκεπτα υιοθετεί η κυβέρνηση, επιδεινώνοντας με πραγματικούς όρους την διεθνή θέση της χώρας, συνιστούν στάση συνενοχής στην επιεικέστερη των περιπτώσεων…
Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της με βάση έναν πολύ συγκεκριμένο, ολιστικό σχεδιασμό κι αυτό παράγει σαφή αποτελέσματα τα οποία όμως επείγει να ανατραπούν πριν δημιουργήσουν μια νέα γενιά επικίνδυνων τετελεσμένων. Η κλιμάκωση αυτής της επιθετικότητας συντελείται σε μια περίοδο κατά την οποία η Τουρκία ενισχύει δραματικά το ειδικό περιφερειακό της βάρος έναντι πάντων. Είναι φανερό ότι δεν μιλάμε πλέον για κλιμάκωση μιας αδόκιμης και απαράδεκτης ρητορικής. Μιλάμε για την ουσιαστική αναβάθμιση ενός ξέφρενου γεωπολιτικού τυχοδιωκτισμού ο οποίος μετουσιώνεται σε έναν σταθερά αναθεωρητικό βηματισμό που θα πρέπει να θεωρείται ΜΗ αναστρέψιμος. Πολύ δε περισσότερο που η Τουρκική πολιτική ηγεσία δεν διστάζει πλέον να ομολογήσει ανοικτά ότι η ευρεία τυχοδιωκτική της ατζέντα, υποστηρίζεται πλήρως κι από την απαραίτητη επιχειρησιακή επιμελητεία. Κι αυτό με απλά λόγια σημαίνει προετοιμασία για πόλεμο.
Η περίοδος που η πατρίδα μας είχε την πολυτέλεια να ενεργοποιήσει ένα «αφήγημα ανατροπής» της Τουρκικής διπλωματικοπολιτικής αθλιότητας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του, αρνήθηκε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, αρκέστηκε σε φλύαρες νουθεσίες που δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν πουθενά και τελικά εξαργύρωσε το όποιο Εθνικό απόθεμα αξιοπιστίας και το εξαργύρωσε επιδιδόμενο σε άθλιες, απαράδεκτες και ανεπίτρεπτες εξευμενιστικές ανοησίες.
Το «ΑΦΗΓΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ» πλέον δεν αρκεί. Η Τουρκική επιθετικότητα έχει αλλάξει πίστα και αυτό που επιδιώκει μέσα από αυτήν την μεταστροφή, είναι να αποδεχτούν οι πάντες ότι η οποιαδήποτε λύση προσωρινής ειρήνευσης (ή εάν θέλετε συντήρησης του καθεστώτος «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ») μπορεί να διασφαλιστεί μόνον εάν η Ελλάδα αποδεχτεί να απωλέσει κυριαρχικά δικαιώματα και να ευνουχίσει δραματικά την κυριαρχία της σε επίπεδο γεωπολιτικού σώγαμπρου, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος και για τον τυπικό γεωπολιτικό της ακρωτηριασμό.
Η Ελληνική κυβέρνηση εγκληματεί όσο επιμένει να εξαντλεί την ενεργητικότητά της σε λιβανωτούς υπέρ της «συμμαχικής ενότητας» και σε φτηνές παραστάσεις προκειμένου να «εξηγήσει» στους συμμάχους τα αυτονόητα για το έκτρωμα της «Γαλάζιας πατρίδας», για το αλήτικο καθεστώς των υπερπτήσεων, για την απάνθρωπη χειραγώγηση των παράνομων μεταναστών και για την «μάχη της τσιπούρας» που επιστρατεύεται προσχηματικά ακόμη και αυτή, σ αυτόν τον βρώμικο πόλεμο.
Ας τελειώσει αυτό το παραμύθι ΧΘΕΣ. Η Ελλάδα έχει απέναντί της την Τουρκική κοινωνία η οποία παραληρεί με φανατισμό υπέρ του κάθε εμμονικού τυχοδιώκτη που πλειοδοτεί σε αναθεωρητισμό και υποσχέσεις για αναβίωση της Σμύρνης και των μεγαλείων του Πορθητή. Η Ελλάδα ΔΕΝ μπορεί να συνεχίζει να παραμυθιάζει τους πολίτες της που θεωρούν ότι αρκεί να έρθουν όλα τα RAFALLE για να κάνουμε την διαφορά και ότι δεν χρειάζεται ν αλλάξει τίποτε στην λογική και στην αντίληψη της πολιτικής ηγεσίας.
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ΔΕΝ υπάρχουν ηλίθιοι που θα περιμένουν την Ελλάδα να εξασφαλίσει υπεροπλία για να πουλήσει εκδούλευση ο πρωθυπουργός στους πολίτες του. Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου υπάρχουν τυχοδιώκτες και μια κοινωνία παραδομένη στην ντόπα που δεν της καίγεται καρφάκι για τις αβροφροσύνες του Έλληνα πρωθυπουργού.
Η Ελλάδα λοιπόν οφείλει, όχι μονάχα να υιοθετήσει ένα Ολοκληρωμένο Αμυντικό Αρχιπελαγικό Δόγμα για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει αναλυτικά (δείτε περισσότερα ΕΔΩ) αλλά στο φως των νέων δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί, οφείλει να ενισχύσει ουσιαστικά την επιθετική συνιστώσα αυτού του δόγματος, προειδοποιώντας τους πάντες και φυσικά την ίδια την Τουρκία, ότι εάν τελικά χρειαστεί να μιλήσουμε για επίδικα και για γεωπολιτικά λάφυρα σε συνθήκες ανεξέλεγκτου τυχοδιωκτισμού, αυτά ΔΕΝ θα είναι τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και η αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας κυριαρχία.
Θα είναι ένα μεγάλο πακέτο «κεκτημένων» που η Τουρκία διασφάλισε αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν ΔΕΝ εκτίμησε, γι’ αυτό και έφτασε η ώρα να της αφαιρεθούν οριστικά και αμετάκλητα, προκειμένου να οδηγηθούν σε θριαμβευτική δικαίωση τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού.
Προφανώς όλα τα παραπάνω, ΔΕΝ μπορεί να είναι μια απλή επικοινωνιακή πιρουέτα, γιατί αυτό θα έχει κόστος για την χώρα και αυτό το κόστος ΔΕΝ θα πρέπει να το πληρώσει η πατρίδα μας. Όλα τα παραπάνω θα είναι προϊόν μιας ουσιαστικής μεταστροφής στον τρόπο ανάγνωσης της πραγματικότητας συνακόλουθα και στην επαναδιατύπωση του ιστορικού ρόλου του Ελληνισμού, η οποία επείγει να συντελεστεί πρωτίστως στα μυαλά των ανθρώπων. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 (δέκα) ζητήματα κλειδιά γύρω από τα οποία έχει στηθεί μια βρώμικη παραλυτική μπίζνα που αποπροσανατολίζει μαζικά τους πολίτες και αναπαράγει τα άλλοθι πάνω στα οποία ευδοκιμεί η επικίνδυνη κυβερνητική ανεπάρκεια. Τα καταγράφουμε…
Πρώτον: Υπάρχει ανάγκη να τελειώσουμε ΧΘΕΣ με τις αυταπάτες που συντηρούν το αφήγημα περί της δήθεν μη πώλησης των F-35 στην Τουρκία όπως και περί της δήθεν μη έγκρισης της πώλησης αλλά και της αναβάθμισης των F-16 στην γειτονική χώρα. Πρόκειται για ένα απολύτως φαιδρό επικοινωνιακό αφήγημα, που δεν συνάδει με τις απολύτως σαφείς και ξεκάθαρες δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων που χαρακτηρίζουν την Τουρκία ως «πολύτιμο σύμμαχο». Λυπάμαι αλλά και οι τελευταίοι εναπομείναντες αφελείς θα πρέπει να κατανοήσουν ότι με τον «πολύτιμο (και δυναμικό θα προσέθετα) σύμμαχο» αργά η γρήγορα θα επέλθει συμβιβασμός όταν αυτό απαιτήσουν οι Νατοϊκές επιχειρησιακές ανάγκες. Τότε όλα τα προσχηματικά εμπόδια πρακτικά θα έχουν αρθεί… Ο “πολύτιμος σύμμαχος” θα υπερεξοπλιστεί… Και η προσχηματική Ελληνική Εξωτερική πολιτική, για μια κόμη φορά θα έχει «κρασάρει»…
Δεύτερον: «Επιτήδειος ουδέτερος»… Ας σοβαρευτούμε… Η Τουρκία «επιτήδειος» δρων προφανώς είναι, αλλά ως «ουδέτερος» δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται. Είναι μια «φωνή ισχύος», εφάμιλλη του ρόλου που διεκδικεί, αλλά και ένας σοβαρά σκεπτόμενος δρων που βρίσκεται σε διαρκή γεωπολιτική κινητικότητα επιδιώκοντας να χτίσει πολιτικές, γεωπολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες – υποθήκη στην εξυπηρέτηση των ευρύτερων σχεδιασμών του (βλέπε Αίγυπτο, Σ. Αραβία, Ισραήλ, ΗΑΕ κοκ)
Τρίτον: Διεθνές Δίκαιο… Στην διπλωματικοπολιτική ρητορική της χώρας μας, ενέχει θέση ΤΑΜΠΟΥ γύρω από την οποία το πολιτικό προσωπικό συγγράφει νουβέλες… Για την Τουρκική Εξωτερική πολιτική όμως, δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένα «κίνητρο» για προσχηματικές και καιροσκοπικές προσεγγίσεις. Και για όποιον δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει στην πράξη αυτή η διαπίστωση, δεν έχει παρά να δει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν από τους Τούρκους επιτελείς, οι καθ’ όλα ευγενικές δηλώσεις Δένδια για το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει η Αγιά Σοφιά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, εξελήφθησαν ως Ελληνικός αναθεωρητισμός που δικαιολογεί την ανάληψη δράσης εκ μέρους της Τουρκίας.
Τέταρτον: Η Τουρκία ΔΕΝ ανακαλεί το «γεωπολιτικό της δηλητήριο» από τον Διεθνή Δημόσιο Διάλογο. Ποτέ… Για να διαγραφεί από αυτόν τον διάλογο η επιθετική αναθεωρητική της ατζέντα, θα πρέπει να την ακυρώσει η Ελλάδα. Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση και κυρίως ας σταματήσουμε να συντηρούμε επ’ αυτού, ολέθριες και αντιπαραγωγικές αυταπάτες…
Για να τελειώσουν λοιπόν οι φλυαρίες με την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών, η Ελλάδα οφείλει να ενεργοποιήσει ΧΘΕΣ ένα σοβαρό εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα εγγυάται χιλιάδες τουρκικά μνήματα και ερειπωμένες Τουρκικές πόλεις. Τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες του Ελληνικού πολιτικού προσωπικού που επιστρατεύονται για να αποκοιμίσουν τους πολίτες.
Πέμπτον: Η Τουρκία «σαλαμοποιεί» τον Ελληνισμό κατά την κλιμάκωση της επιθετικής στρατηγικής της, και η Ελλάδα αρνείται συστηματικά να τον αντιμετωπίσει ως ενιαίο και αδιαίρετο μέγεθος με την σοβαρότητα που απαιτείται από την Ελληνική πολιτική ηγεσία. Ακόμη και αυτά που διαδραματίζονται αυτήν την στιγμή στην Κύπρο, τόσο στην Αμμόχωστο όσο και στις Κυπριακές θάλασσες είναι αποκαλυπτικά.
Έκτον: Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική επιμένει να υποκρίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι η Ελληνική επικράτεια ΚΑΙ πάντα ΚΑΙ τώρα, αντιμετωπίζεται ως ΧΩΡΟΣ στο περιβάλλον των συμμαχικών δομών και όχι ως ΧΩΡΑ με σύνορα απαραβίαστα εντός των οποίων δικαιούται να ασκεί πρόσκοπτα Εθνική κυριαρχία. Η χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση των Αμερικανών στην πειρατική ενέργεια της Τουρκίας με υπέρπτηση 2,5 μίλια από την Αλεξανδρούπολη, επιβεβαιώνει με τον πιο χαρακτηριστικό ίσως τρόπο πως όταν η Τουρκία αναλαμβάνει δράση για να θυμίσει την προστιθέμενη αξία της αλλά και την αυξημένη ικανότητά της να αναλάβει ρόλους στο πλαίσιο του Νατοϊκού σχεδιασμού, οι «σύμμαχοί» μας απλά σιωπούν και συστήνουν σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (δηλαδή και στον μακάκα της παρέας) αυτοσυγκράτηση.
Έβδομον: Η Τουρκία οριστικοποιεί, σε ότι αφορά στις Διεθνείς διπλωματικές της προβολές, το Αιγαίο ως Τουρκικό ζωτικό χώρο. Και φυσικά «χτίζει» στην πράξη το δυναμικό background αυτού του αφηγήματος αφού παράλληλα με τις προκλήσεις, «δουλεύει» σταθερά τις ενδεδειγμένες προϋποθέσεις τόσο στην Βαλκανική όσο βεβαίως ΚΑΙ στην Λιβύη…
Όγδοον: Θα πρέπει να αναμένεται συνδυασμένος συντονισμός «χτυπημάτων». Η Τουρκία έχει ανεβάσει πάρα πολύ ψηλά τον πήχη κι αυτό σημαίνει πως δεν έχει τα περιθώρια να μην εμφανίσει κάποια σημαντική επιτυχία. Το παραπάνω ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου. Είναι όρος επιβίωσης του Τουρκικού αφηγήματος και του Τουρκικού πολιτικού συστήματος, γι’ αυτό και η πατρίδα μας οφείλει να συνειδητοποιήσει πως μόνο όταν περάσει σε καθολική στρατηγική αντεπίθεση μπορεί να εκβιάσει και φυσικά να επιτύχει την ταπεινωτική Τουρκική αναδίπλωση. Ιδού λοιπόν η Ρόδος…
Ένατον: Οι διαρκείς αναφορές των Τούρκων επιτελών στο χρέος των 400 δις όταν μιλούν για την Ελλάδα, δεν είναι τυχαίες ούτε αποσπασματικές. Είναι αναφορές που αποκαλύπτουν ότι στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας είναι η οριστική καθήλωση της χώρας μας σε καθεστώς ανατροφοδοτούμενης χρεοκρατίας.
Η Ελλάδα λοιπόν οφείλει όχι μόνο να αντικρούει επικοινωνιακά αυτήν την ρητορική. Οφείλει πάνω απ’ όλα να διεκδικήσει και να επιβάλει το δικαίωμά της να καταστεί χώρα παραγωγός του Εθνικού της πλούτου, που θα μπορεί να σχεδιάσει μια διαφορετική προοπτική για την επόμενη μέρα τόσο για την Εθνική της Οικονομία, όσο και για την ευημερία των πολιτών της, αλλά και για μια διαφορετική θέση στο περιφερειακό και Διεθνές Σύστημα…
Δέκατον: Τα ιδεολογήματα για το χρέος και την κακή οικονομική κατάσταση της Τουρκίας που δήθεν θα την οδηγήσουν σε κατάρρευση και οι ιδεοληπτικές αμπελοφιλοσοφίες για τον ρόλο των λαών που δήθεν αντιδρούν και θα χαλάσουν τα σχέδια των σκοτεινών κύκλων του Τουρκικού βαθέως κράτους, καλό θα είναι να σταματήσουν εδώ. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν αποτελεί βάσιμο επιχείρημα σε ότι αφορά την ουσία της δυνητικής του επίπτωσης αλλά και τίποτε απ’ όλα αυτά δεν απειλεί κατ’ ουδένα τρόπο το Τουρκικό συστημικό κατεστημένο.
Η μαύρη Οικονομία ανθεί… Ουσιαστικά μεγαλουργεί και χρηματοδοτεί αφειδώς τις ανάγκες του Τουρκικού κράτους… Και φυσικά η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών, ανυπομονεί να πάρει εκδίκηση για όλα όσα την έχουν πείσει ότι δικαιούται.
Συμπέρασμα: Αυτό που απαιτείται να κάνει η χώρα, είναι ΣΤΡΟΦΗ. Στροφή σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και σε μια άλλη φιλοσοφία. Να μετατραπεί σε χώρα με διαφορετική φυσιογνωμία αποφασισμένη να προσεγγίσει διαφορετικά την πρόκληση που σχετίζεται με την στρατηγική της επιβίωση.
Στο πλαίσιο αυτής της διαφορετικής αντίληψης, η Ελλάδα οφείλει να θέσει σε καθολική αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, επικαιροποιώντας τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού, χτίζοντας ισχυρές συμμαχίες γύρω από την αναγκαιότητα της ανάδειξής τους, αλλά και στηρίζοντας αναφανδόν το Κουρδικό σε όλα τα διεθνή φόρα…
Δημοσίευση σχολίου