Ανδρονόπουλος Μάκης
Σε αιτία πολέμου αναγόρευσε τη μη αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, σύμφωνα με τον σύμβουλο ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν, Μεσούτ Χακί Τζασίν. Που σημαίνει ότι εκτός από το casus belli του 1995 που ουσιαστικά πάγωσε την άσκηση του ελληνικού δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, έχουμε και ένα μισό casus belli ακόμα, καθώς δεν έχει ψηφιστεί από την τουρκική Βουλή.
Ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν πως η Τουρκία δεν θα επιτεθεί ποτέ στην Ελλάδα, γιατί είχε ευκαιρίες και δεν το έκανε και πως πάντα χρειάζεται προηγουμένως την σχετική άδεια από την Ουάσιγκτον, που τώρα μοιάζει να μην έχει, όπως ελπίζουμε, ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά. Άλλωστε, η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από τις βουλές των ΗΠΑ σε κρίσιμο βαθμό.
Πρόσφατα, αναρωτηθήκαμε τί μπορεί να συμβεί στα 3-4 χρόνια που χρειάζονται για να ολοκληρωθούν και να καταστούν λειτουργικοί οι νέοι ελληνικοί εξοπλισμοί, ερώτημα που από ορισμένους εκλήφθηκε ως πολεμοχαρές. Από την άλλη όμως, τόσο οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, όσο και η πολιτική ηγεσία, γνωρίζουν πως η ελάχιστη επιδίωξη της Τουρκίας είναι να διχοτομήσει το Αιγαίο, κάτι που δεν μπορεί να αποδεχθεί καμιά ελληνική δημοκρατική κυβέρνηση.
Η Αθήνα πιέζεται να οδηγηθεί σε ένα ελληνοτουρκικό διάλογο εφ’ όλων των τουρκικών διεκδικήσεων χωρίς όρους, χωρίς το διεθνές δίκαιο, αλλά με όρους ισχύος. Ο χαρακτηρισμός του νέου casus belli με τον γνωστό απαξιωτικό βερμπαλισμό των τουρκικών ΜΜΕ, δεν μπορεί να καλύψει την πραγματικότητα του γεγονότος. Η απειλή είναι ξεκάθαρη και ωμή. Η Ελλάδα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να συνεχίσει να αποδέχεται τις τουρκικές απειλές. Εκτός από κορυφαίο εθνικό ζήτημα, είναι και ζήτημα ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟϊκό, αν όχι δυτικό με την γεωπολιτική και πολιτισμική έννοια του όρου. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει ακίνητη.
Αυτό το δεύτερο casus belli εμπεριέχει και μία ευκαιρία ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας, αν όχι της εθνικής ανεξαρτησίας. Πρέπει άμεσα, μυστικά ίσως, να προχωρήσει στην ψήφιση της επέκτασης των 12 μιλίων (καθιερώνοντας πριν το κλείσιμο των κόλπων με τις γραμμές βάσης) και στην ταυτόχρονη κοινοποίηση του γεγονότος στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην Ουάσιγκτον και στη Μόσχα, γιατί όχι και στο Πεκίνο. Εννοείται πως πρέπει να είναι έτοιμη για όλα από τον Έβρο ως το Καστελόριζο και την Κύπρο.
Ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν πως η Τουρκία δεν θα επιτεθεί ποτέ στην Ελλάδα, γιατί είχε ευκαιρίες και δεν το έκανε και πως πάντα χρειάζεται προηγουμένως την σχετική άδεια από την Ουάσιγκτον, που τώρα μοιάζει να μην έχει, όπως ελπίζουμε, ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά. Άλλωστε, η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από τις βουλές των ΗΠΑ σε κρίσιμο βαθμό.
Πρόσφατα, αναρωτηθήκαμε τί μπορεί να συμβεί στα 3-4 χρόνια που χρειάζονται για να ολοκληρωθούν και να καταστούν λειτουργικοί οι νέοι ελληνικοί εξοπλισμοί, ερώτημα που από ορισμένους εκλήφθηκε ως πολεμοχαρές. Από την άλλη όμως, τόσο οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, όσο και η πολιτική ηγεσία, γνωρίζουν πως η ελάχιστη επιδίωξη της Τουρκίας είναι να διχοτομήσει το Αιγαίο, κάτι που δεν μπορεί να αποδεχθεί καμιά ελληνική δημοκρατική κυβέρνηση.
Η Αθήνα πιέζεται να οδηγηθεί σε ένα ελληνοτουρκικό διάλογο εφ’ όλων των τουρκικών διεκδικήσεων χωρίς όρους, χωρίς το διεθνές δίκαιο, αλλά με όρους ισχύος. Ο χαρακτηρισμός του νέου casus belli με τον γνωστό απαξιωτικό βερμπαλισμό των τουρκικών ΜΜΕ, δεν μπορεί να καλύψει την πραγματικότητα του γεγονότος. Η απειλή είναι ξεκάθαρη και ωμή. Η Ελλάδα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να συνεχίσει να αποδέχεται τις τουρκικές απειλές. Εκτός από κορυφαίο εθνικό ζήτημα, είναι και ζήτημα ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟϊκό, αν όχι δυτικό με την γεωπολιτική και πολιτισμική έννοια του όρου. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει ακίνητη.
Αυτό το δεύτερο casus belli εμπεριέχει και μία ευκαιρία ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας, αν όχι της εθνικής ανεξαρτησίας. Πρέπει άμεσα, μυστικά ίσως, να προχωρήσει στην ψήφιση της επέκτασης των 12 μιλίων (καθιερώνοντας πριν το κλείσιμο των κόλπων με τις γραμμές βάσης) και στην ταυτόχρονη κοινοποίηση του γεγονότος στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην Ουάσιγκτον και στη Μόσχα, γιατί όχι και στο Πεκίνο. Εννοείται πως πρέπει να είναι έτοιμη για όλα από τον Έβρο ως το Καστελόριζο και την Κύπρο.
Δημοσίευση σχολίου