Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ
«Εάν σας ρωτήσουν να κατονομάσετε έναν λαϊκιστή αυτοκράτορα, θα σκεφτείτε αμέσως τον Τραμπ, τον Πούτιν ή τον Μπολσονάρο», γράφει το γαλλικό περιοδικό “L` Nouvelle Observateur”.
Μόνο που -όπως σημειώνει- «ο πιο επικίνδυνος αυτοκράτορας για την Ευρώπη και τη Γαλλία είναι πιο κοντά μας … και είναι πολύ πιο επικίνδυνος. Επειδή η χώρα του, έχει ακτές στη Μεσόγειο, είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ελέγχει τη μετανάστευση στην Ευρώπη και θα αναλάβει την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στις 15 Σεπτεμβρίου».
Ναι καλά καταλάβατε! Στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν αναφέρεται το γαλλικό περιοδικό, χαρακτηρίζοντάς τον «νοσταλγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που συνεχίζει τα επεκτατικά όνειρά του με κίνδυνο ακραίων εντάσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Και το ερώτημα που θέτει το ‘’L` Nouvelle Observateur”είναι απλό: «Υπάρχει αλεξικέραυνο για τους κεραυνούς του Ερντογάν;»
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι απλή: Φυσικά και υπάρχει! Ένα tweet του αμερικανού προέδρου Τραμπ που να βάζει τον Ερντογάν στη θέση του! Αρκούσε μια λέξη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο που αναμένεται σήμερα στη Λευκωσία για να μπει ο Ερντογάν στη θέση του.
Οσο για την Ευρώπη; Το πάγωμα της τελωνειακής ένωσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία που θα πονούσε πολύ την Αγκυρα, σε μια περίοδο που όπως γράφει το Bloomberg «η κυβέρνηση της Τουρκίας προσπαθεί με κάθε μέσο να πείσει τους πολίτες να βγάλουν τον χρυσό που φυλάσσουν κάτω από τα στρώματα και που υπολογίζεται στο 40% του ΑΕΠ της χώρας». Το τουρκικό Υπουργείο Οικονομικών προωθεί μάλιστα κανονισμούς που θα επιτρέπουν στους χρυσοχόους και κοσμηματοπώλες να συλλέγουν χρυσό από τους πολίτες και να τον καταθέτουν στις τουρκικές τράπεζες!
Τα εργαλεία υπάρχουν, βούληση από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα δεν υπάρχει! Στην Κορσική για παράδειγμα, οι επτά ηγέτες του Ευρωπαϊκού Νότου συμφώνησαν ότι «οι ενέργειες της Τουρκίας αποτελούν «κίνδυνο για την ασφαλεια των γειτονικών κρατών και των ευρωπαϊκών χωρών και καθώς ο Ερντογάν συνεχίζει την κλιμάκωση το μήνυμά μας είναι, ότι αυτό πρέπει να σταματήσει».
Αλλά και ο Μακρόν μάλλον μόνος του φάνηκε να παλεύει στη σύνοδο, καθώς όπως γράφει η γαλλική Les Echos “σχεδόν κανένας από τους Ευρωπαίους ηγέτες που μίλησαν στον Τύπο, ο καθένας με τη σειρά του το απόγευμα της Πέμπτης, δεν πρόφερε τη λέξη «κυρώσεις» κατά της Άγκυρας, σημάδι σαφούς θέλησης να ηρεμήσει η κατάσταση και να μιλήσουν και εξ’ ονόματος των συναδέλφων τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων προκρίνουν τη συνεργασία με την Άγκυρα”!
Οπως γράφει μαλιστα η ισπανική El Pais, “Ισπανία και Ιταλία, υποστηριζόμενες από την Πορτογαλία και τη Μάλτα, ενώθηκαν στη σύνοδο κορυφής του MED7, στην Κορσική, για να περιορίσουν την διπλωματική επίθεση που ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν ηθελε να εξαπολυσει ενάντια στην Τουρκία».
Σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα «η σύνοδος κορυφής στην Κορσική ολοκληρώθηκε μεν με μια σκληρή δήλωση που μιλά για κυρώσεις, αλλά πολύ πιο ήπια από εκείνη που ζήτησαν η Γαλλία, η Ελλάδα και η Κύπρος».
Eτσι ο Μακρόν που κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν είχε σταματήσει να καταγγέλλει το «ηγεμονικό παιχνίδι» της Τουρκίας και τις «ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις» του Ερντογάν, μαλάκωσε τον τόνο του, τονίζοντας “τη συλλογική βούληση να δεσμευθούν εκ νέου, καλόπιστα σε έναν υπεύθυνο διάλογο” με την Άγκυρα.
Μα το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία δεν αρνείται γενικά τον διάλογο. Αντίθετα θέλει διάλογο εφ` όλης της ύλης για να θέσει όσα θεωρεί ότι έχει απωλέσει εδώ και έναν αιώνα, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τον Ερντογάν ως τον υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου και τον υπουργό Αμυνας Ακάρ, η λέξη διάλογος τονίζεται σε όλες τις κλίσεις. Αρκεί ο διάλογος να αφήνει απ’ έξω την διαβόητη Pax Turca για την μετατροπή της Μεσογείου σε τουρκική λίμνη!
Καταλαβαίνει ο Ερντογάν από λόγια για την παράνομη συμφωνία του για τις ΑΟΖ με την Λιβύη; Φυσικά και όχι. Η Τουρκία βρίσκεται ήδη σε συζητήσεις «με την κυβέρνηση της Λιβύης και την εθνική πετρελαϊκή εταιρεία της Λιβύης για χερσαία και υπεράκτια κοιτάσματα για αναζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου», δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας.
«Παρόλο που οι τουρκικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις, από την έναρξή τους το 2018, η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να εδραιωθεί ως σημαντικός παράγοντας σε αυτόν τον τομέα, ενάντια στους περιφερειακούς αντιπάλους της» γράφει η γαλλική Le Figaro.
«Και δυστυχώς,μεταξύ μιας Ατλαντικής Συμμαχίας επικεντρωμένης στη ρωσική απειλή και μιας Ευρώπης διχασμένης ως προς την αντίληψη των τουρκικών απειλών, το γαλλικό μήνυμα αυστηρότητας έναντι της Τουρκίας έχει χτυπήσει από καιρό σε τοίχο», προσθέτει η γαλλική εφημερίδα.
Η γαλλική απόρριψη του Ερντογάν ως «εταίρου» επικρίθηκε από τη Γερμανία, η οποία -να μην ξεχνάμε- διατηρεί ιστορικούς δεσμούς με την Τουρκία από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο Κάιζερ Γουλιέλμος έστελνε Γερμανούς στρατιωτικούς για να οργανώσουν τον Οθωμανικό και μετέπειτα τουρκικό στρατό.
«Αλλά και στο ΝΑΤΟ, οι γαλλικές προειδοποιήσεις για την τουρκική συμπεριφορά καταπνίγονται από τη δύναμη της συνήθειας. Ακόμα κι αν οκτώ ευρωπαϊκές χώρες (από τα τριάντα μέλη του ΝΑΤΟ) υποστήριξαν το Παρίσι, στις αρχές του Καλοκαιριού για τη βάναυση αντίδραση των Τούρκων έναντι μιας γαλλικής φρεγάτας στη Μεσόγειο – οι Σύμμαχοι δεν δίστασαν να ψιθυρίσουν, στους διαδρόμους, ότι η Συμμαχία, πέραν του τουρκικού προβλήματος, είχε πλέον και «ένα γαλλικό πρόβλημα”, γράφει η Le Figaro. Γιατί απλά, η φυσική βάση του ΝΑΤΟ ήταν πάντα η εγγύηση της αμερικανικής ασφάλειας, όχι η ενότητα της Ευρώπης!
Μην περιμένετε και πολλά λοιπόν από τους συμμάχους και εταίρους μας. Ακόμη και αν η σύνοδος κορυφής των 27 στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου καταλήξει σε κάποιες κυρώσεις κατά της Αγκυρας, αυτές μάλλον ως χάδι θα εκληφθούν από το καθεστώς Ερντογάν.
Αλλωστε, οι αντιδυτικές ιαχές και οι κραυγές του αφέντη της Άγκυρας θα ενθουσιάσουν το ριζοσπαστικό ισλαμο-εθνικιστικό περιθώριο της τουρκικής διασποράς στη Γερμανία και τη Γαλλία, ανάμεσά τους και τους ακροδεξιούς “Γκρίζους λύκους” – καθώς και ορισμένα ισλαμικά εξτρεμιστικά δίκτυα στην Ευρώπη».
Και όπως γράφει το Nouvelle Observateur «αυτό θα δώσει και μια άλλη διάσταση-μια «σκοτεινή προοπτική» για τις σχέσεις της Ευρωπαικής Ενωσης και της Τουρκίας».
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου