Νίκος Μελέτης
Με γοργό ρυθμό προχωρά η ρωσοτουρκική συνεργασία για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού ενέργειας της Τουρκίας στο Ακούγιου, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών για την τεράστια περιβαλλοντική απειλή που συνιστά για ολόκληρη την Μεσόγειο το έργο αυτό και ενώ συνεχίζονται οι προειδοποιήσεις ότι ο τελικός στόχος του Ερντογάν είναι η απόκτηση και πυρηνικού οπλοστασίου.
Όπως ανακοινώθηκε την Τετάρτη οι ρωσικές εταιρίες που έχουν αναλάβει υπό την επίβλεψη της Ρωσικής Εταιρίας Ατομικής Ενέργειας (ROSATOM) την κατασκευή του Σταθμού στο Ακούγιου έκαναν το πρώτο μεγάλο τεστ για την αντοχή του υδραυλικού συστήματος του πυρηνικού αντιδραστήρα
Τα αποτελέσματα όπως ανακοίνωσαν ήταν ικανοποιητικά καθώς οι εγκαταστάσεις άντεξαν την πίεση στην οποία υποβλήθηκαν και ήταν 1,4 φορές μεγαλύτερη από την πίεση στην οποία θα εκτίθεται στην διάρκεια της λειτουργίας του Σταθμού. Οι Ρώσοι κατασκευαστές μάλιστα δίνουν «ζωή» στο συγκεκριμένο σύστημα για περίοδο... 60 ετών.
Η συμφωνία για τον πυρηνικό σταθμό Akkuyu NPP που θα λειτουργεί με τέσσερις αντιδραστήρες VVER-1200 με συνολική ισχύ 4.800 ΜV υπογράφτηκε το 2010 και τα εγκαίνια των εργασιών έγιναν τον Απρίλιο του 2018 από τον Τ. Ερντογάν και τον Β. Πούτιν σε μια τελετή μέσω τηλεδιάσκεψης από την Άγκυρα όπου βρίσκονταν οι δυο ηγέτες και ο Πυρηνικός Σταθμούς προβλέπεται να είναι λειτουργικός το 2023.
Πριν από μερικές εβδομάδες ο υπουργός εξωτερικών Ν.Δένδιας ειχε αναφερθεί στο θέμα χαρακτηρίζοντας κίνδυνο και για την Ελλάδα και όλες τις χώρες της περιοχής τον πυρηνικό σταθμό του Ακούγιου που κατασκευάζεται σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή. Και είχε τονίσει τότε ότι η Τουρκία οφείλει να συνεργάζεται για τέτοια ζητήματα με τις άλλες χώρες αλλά η Τουρκία όπως είχε τονίσει ο Υπουργός Εξωτερικών δεν συζητά με κανέναν γιατί «έχει αυτή την αντίληψη ενός μεγαλείου «δε μιλάω με κανέναν»…». Στο Ακούγιου είχε κάνει εκτενή αναφορά ο υπουργός εξωτερικών και στην διάρκεια της ενημέρωσης της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, καθώς οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τουρκίας έχουν μπει στην ατζέντα των θεμάτων που προβάλει η Ελλάδα στις επαφές με εταίρους και συμμάχους .
Η πρόσβαση της Τουρκίας σε πυρηνική ενέργεια έστω και σε πρώτη φάση για ειρηνικούς σκοπούς προβληματίζεις οχι μονο τις γειτονικές χώρες αλλά και την επιστημονική κοινότητα καθώς αρκετοί ειδικοί δεν κρύβουν την ανησυχία τους θεωρώντας ότι η πραγματική επιδίωξη της Άγκυρας είναι η απόκτηση πυρηνικών όπλων .
Δημοσίευμα στο Bulletin of the Atomic Scientists προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να θωρείται πλέον παράλογο το ενδεχόμενο να επιδιώξει η Τουρκία και ο Τ. Ερντογάν να αποκτήσουν πυρηνικό οπλοστάσιο.
Ο ερευνητής του Non-proliferation Policy Education Center της Ουάσιγκτον , Τζον Σπασαπάν στο άρθρο του επισημαίνει τρεις ανησυχητικές ενδείξεις που αποκαλύπτουν τις επιδιώξεις της Τουρκίας παρά το γεγονός ότι είναι μέλος της Συνθήκης για την μη Διάδοση των Πυρηνικών (Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons -NPT).
Αναφέρει αρχικά τη δήλωση του ίδιου του Ερντογάν τον περασμένο Σεπτέμβριο σε μέλη του κόμματος του ότι είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι η Τουρκία δεν μπορεί να έχει τα δικά της πυρηνικά όπλα. «Μερικές χώρες έχουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές και όχι μόνο μια ή δυο. Αλλά αυτοί μας λένε ότι δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να διαθέτουμε πυρηνικά Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αποδεχθώ».
Το δεύτερο στοιχείο που επισημαίνει το άρθρο αυτό είναι ότι παρά το γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι συνήθως «πομπώδης» τουλάχιστον στην πυρηνική ενέργεια είναι... δραστήριος. Και ο κ. Σπασαπάν παραπέμπει ακριβώς στην συνεργασία με την Ρωσία για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου.
Η Τουρκία επιμένει ότι η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού είναι για την μείωση της εξάρτησης της από το εισαγόμενο φυσικό αέριο αλλά υπάρχουν ενστάσεις για την ειλικρίνεια των τουρκικών επιχειρημάτων, καθώς όπως επισημαίνει ο Αμερικανός ειδικός, το Ακούγιου δεν κάνει την Τουρκία λιγότερο ενεργειακά εξαρτώμενη από τις ξένες δυνάμεις καθώς η Ρωσία θα έχει την ιδιοκτησία και την ευθύνη λειτουργίας του Σταθμού και ενώ είναι γνωστό ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί την ενέργεια ως όπλο για την άσκηση επιρροής».
Ο Αμερικάνος ειδικός επισημαίνει ακόμη ότι είναι ασύμφορο και οικονομικά το έργο αυτό καθώς η Ρωσία θα αναλάβει το κόστος μόνο του πρώτου αντιδραστήρα ενώ η Τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίσει την χρηματοδότηση των τριών υπολοίπων αντιδραστήρων. Και αυτό αποδεικνύει όπως συνάγεται ότι η Τουρκία απλώς έστω και με μεγάλο κόστος θέλει να εξασφαλίσει πρόσβαση σε πυρηνική τεχνολογία.
Ο κ. Σπασαπάν διατυπώνει επίσης ερωτήματα, καθώς η Τουρκία θα μπορούσε εφόσον ήθελε απλώς την κάλυψη ενεργειακών αναγκών να στραφεί στις αιολικές και ηλιακές πηγές ενέργειας… Αποκαλύπτει μάλιστα ότι οι Τούρκοι φοιτητές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εθνική ομάδα που φοιτά στις σχολές πυρηνικής τεχνολογίας στην Ρωσία που πριν από αυτούς η πλειοψηφία ήταν Ιρανοί και Βορειοκορεάτες φοιτητές.
Η τρίτη ένδειξη για τον Αμερικανό ειδικό είναι η σχέση της Τουρκίας και προσωπικά του Ερντογάν με το Πακιστάν που είναι πυρηνική δύναμη και η σχέση συμμαχίας και ιδεολογικής- θρησκευτικής συμπόρευσης που έχει χαραχθεί με τον Πακιστανό ηγέτη Ιμράν Χαν.
«Η τρέχουσα επιρροή του Ερντογάν στο Ισλαμαμπάντ υπερβαίνει εκείνη της Βόρειας Κορέας, του Ιράν και της Λιβύης, οι οποίες έχουν ήδη λάβει βοήθεια από το Πακιστάν», τονίζεται στο άρθρο.
Και ίσως έχει έρθει η ώρα να κινητοποιηθεί η Αθήνα, όχι μόνο για την Αγιά Σοφιά αλλά και για το μείζον ζήτημα ασφαλείας που προκύπτει στην περιοχή τόσο με την λειτουργία ρωσικής ιδιοκτησίας και τεχνολογίας σταθμού πυρηνικής ενέργειας, όσο και με την προσπάθεια της Τουρκίας να αποκτήσει πρόσβαση σε πυρηνική τεχνολογία και σε πυρηνικά όπλα. Ζήτημα που δεν αφορά την ασφάλεια μόνο την Ελλάδας αλλά επηρεάζει δραματικά τις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην ευρύτερης περιοχή και συνιστά επιπλέον μόνιμη απειλή για την περιβαλλοντική ασφάλεια ολόκληρης της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου