Ο πρώην Αρχηγός του Ελληνικού Ναυτικού, Αντώνης Αντωνιάδης, προέτρεψε την Ελλάδα να διαπραγματευτεί με την Τουρκία, υποδεικνύοντάς της να ακολουθήσει μια διαδικασία συμφιλίωσης, καθώς αυτό θα ωφελούσε τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμα στον διαδικτυακό της κόμβο, η τουρκική εφημερίδα Daily Sabah. Και συνεχίζει…
Οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας αυξήθηκαν μετά την υπογραφή θαλάσσιας συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη. Η συμφωνία προκάλεσε κύμα αντιτουρκικών συναισθημάτων, ειδικά στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο Αντωνιάδης, ωστόσο, ήταν μια εξαίρεση με τη στάση του υπέρ μιας μέσης λύσης, ζητώντας από τις ελληνικές αρχές να ενεργούν με την κοινή λογική και όχι να αντιπαρατίθενται με την Τουρκία χωρίς λόγο.
Ο 74χρονος ναύαρχος, ο οποίος ηγήθηκε του ελληνικού Ναυτικού την περίοδο 2002-2005, πρότεινε η Ελλάδα να εξετάσει προσεκτικά τις επιλογές της και να προβεί σε ανάλυση κόστους-οφέλους πριν επισημοποιήσει τις αξιώσεις της, ειδικά στη Μεσόγειο.
“Η Τουρκία είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη”, ο Αντωνιάδης προειδοποίησε συχνά τα ελληνικά ΜΜΕ, αναγνωρίζοντας τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, καθώς και τη γεωστρατηγική της σημασία. Αναγνωρίζει επίσης την δύναμη της Τουρκίας να αποτρέψει τη ροή των προσφύγων στην Ευρώπη.
Από αυτή την άποψη, ο Αντωνιάδης αμφισβήτησε αρκετές επίσημες αξιώσεις της Ελλάδας. Για παράδειγμα, απέρριψε τις ελληνικές αξιώσεις 6 ναυτικών μιλίων χωρικών υδάτων και 10 του εναέριου χώρου. Ο Αντωνιάδης δήλωσε ότι είναι αυτό είναι παράλογο.
Ο Αντωνιάδης είπε ότι μάλλον η Ελλάδα και όχι η Τουρκία, παραβιάζει τους διεθνείς θαλάσσιους νόμους προβαίνοντας σε τέτοιες αξιώσεις. Πρόσθεσε ότι η Τουρκία δεν ήταν η μόνη που δεν αναγνώρισε τέτοιες αξιώσεις, καθώς ολόκληρος ο κόσμος στρέφεται εναντίον αυτών των συνόρων και δεν υπάρχουν άλλες χώρες με διαφορετική έκταση σε αυτές τις ζώνες.
Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό ότι τα τουρκικά αεροσκάφη παραβιάζουν το FIR Αθηνών, δίνοντας στην Ελλάδα το δικαίωμα να αντιδράσει. Ωστόσο, σύμφωνα με την άποψη του πρώην ναυάρχου, τα όρια του FIR δεν αποτελούν τομέα κυριαρχίας και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης άλλων χωρών για τα σχέδια πτήσης στρατιωτικών αεροσκαφών, αν και συνιστάται να το πράττουν.
Οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν χειροτερεύσει τους τελευταίους μήνες λόγω του πρόσθετου βάρους της μετανάστευσης και του ανταγωνισμού εξερεύνησης για ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία υπέγραψε το Μνημόνιο Ναυτικής και Στρατιωτικής συνεργασίας με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης που εγκρίθηκε το Νοέμβριο, καταστρέφοντας ενεργειακές σφαίρες επιρροής στη Μεσόγειο, σε βάρος της Ελλάδας.
Η συμφωνία επέτρεψε στην Τουρκία να εξασφαλίσει τα δικαιώματά της στη Μεσόγειο, αποτρέποντας ταυτόχρονα τετελεσμένα από άλλα κράτη της περιοχής. Το μνημόνιο επιβεβαιώνει τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι των μονομερών προσπαθειών γεώτρησης της ελληνοκυπριακής διοίκησης, διευκρινίζοντας ότι η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) έχει επίσης δικαιώματα στους πόρους της περιοχής.
Η Ελλάδα ως περιφερειακός δρων, όπως η Τουρκία, δεν χαιρέτισε τη συμφωνία και μάλιστα το θεώρησε παραβίαση των δικών της δικαιωμάτων, αν και το διεθνές δίκαιο άλλα υπαγορεύσει. Η Αθήνα ανταπέδωσε απελαύνοντας τον πρεσβευτή της GNA και επιδιώκοντας να οικοδομήσει δεσμούς με τον πραξικοπηματία στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ με έδρα την ανατολική Λιβύη.
ΣΧΟΛΙΟ DP: Το κείμενο του τουρκικού μέσου ενημέρωσης έχει μεγάλο ενδιαφέρον, διότι αποκαλύπτει το πως χρησιμοποιούνται οι απόψεις που διατυπώνονται στην Ελλάδα, για να εξυπηρετήσουν την εσωτερική προπαγάνδα του καθεστώτος Ερντογάν, που τελώντας υπό ασφυκτική πίεση σε πολλαπλά μέτωπα, αγωνίζεται να πείσει για τη λογική της στρατηγικής του.
Ο ναύαρχος Αντωνιάδης δεν έχει διατυπώσει λίγες φορές “αιρετικό λόγο” για τα ελληνοτουρκικά, έχοντας προκαλέσει πολλές φορές αντιδράσεις. Ωστόσο, πρέπει αν γίνει μια θεμελιώδης παρατήρηση: Ο σχεδόν αναγκαστικά απλουστευτικός λόγος που χρησιμοποιείται στις τηλεοπτικές εκπομπές και οι αλλεπάλληλες διακοπές, συχνά δεν επιτρέπουν την ακριβή αποτύπωση των απόψεων των συμμετεχόντων στα τηλεοπτικά πάνελ.
Επίσης, αν και πολλοί έχουμε ακούσει τον ναύαρχο ε.α. να διατυπώνει τις απόψεις του, μάλλον θα πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι ο τρόπος διατύπωσης του άρθρου στο τουρκικό μέσο είναι υπέρ του δέοντος βολικός και προσαρμοσμένος στις τουρκικές επικοινωνιακές ανάγκες. Άρα, καλό θα ήταν ο ίδιος ο ναύαρχος να εντοπίσει, αν υπάρχουν, τα σημεία που παρουσιάζουν διαστρεβλωμένες τις θέσεις του και να απαντήσει. Διότι αυτόν χρησιμοποίησαν.
Το άλλο που αξίζει να τονιστεί, είναι η ελευθερία που απολαμβάνουμε στην Ελλάδα να λέμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να φοβόμαστε ότι μπορεί να υποστούμε κυρώσεις που θα έφταναν μέχρι και τη στέρηση της ελευθερίας μας, εάν ξεφεύγαμε από την καθεστωτική “ορθοδοξία”. Θα υπήρχε ποτέ Τούρκος ναύαρχος που θα διατύπωνε τόσο αιρετικό λόγο και θα έβρισκε βήμα στην τουρκική τηλεόραση;
Εάν υποτεθεί πως όσα έγραψε η Daily Sabah αποτυπώνουν τις απόψεις του ναυάρχου Αντωνιάδη, ο ναύαρχος θα μπορούσε σε πολλά σημεία να κατηγορηθεί για εξαιρετικά απλουστευτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, με αποτέλεσμα να περνά στο σφάλμα της υπερβολής της κριτικής στις ελληνικές θέσεις.
Είναι άλλο πράγμα να αναγνωρίζεις προβληματικά σημεία στην ελληνική ρητορική και στις επίσημες θέσεις και άλλο να δείχνεις πως δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η υιοθέτηση μαξιμαλιστικών θέσεων είναι το πιο αναμενόμενο χαρακτηριστικό όσων αναμένουν ότι αργά ή γρήγορα θα κληθούν να συζητήσουν και να διαπραγματευθούν.
Ή ότι το ίδιο το “περιβάλλον” των ελληνοτουρκικών σχέσεων που χαρακτηρίζεται από τις τουρκικές απειλές ανάληψης στρατιωτικής δράσης, είναι αυτό που έχει καταστήσει από εξαιρετικά προβληματική έως αδύνατη οποιαδήποτε μονομερή πρωτοβουλία διόρθωσης ενδεχόμενων “αστοχιών”! Ή μήπως η Τουρκία επιθυμεί να καθιερώσει πως η Ελλάδα δεν θα μπορεί αν κάνει τίποτα μόνη της εάν η ίδια δεν ερωτηθεί και συναινέσει;
Υπό αυτή την οπτική γωνία, η κριτική του ναυάρχου Αντωνιάδη, όπως παρουσιάζεται από την τουρκική εφημερίδα, καταλήγει να αθωώνει την Τουρκία, εμφανίζοντάς την να μην έχει πουθενά άδικο! Όμως, επαναλαμβάνουμε, το πιθανότερο είναι ότι οι Τούρκοι επέλεξαν και παρουσίασαν αποσπασματικά όσες απόψεις του Έλληνα ναυάρχου τους εξυπηρετούσαν… Δεν εκπλήσσει ασφαλώς αυτό.
Διότι κάθε λογικός άνθρωπος δεν θα είχε αντίρρηση στην προοπτική της συμφιλίωσης, αρκεί αυτό να ήταν μια εφικτή προοπτική και φυσικά όχι υπό την αποκλειστική προϋπόθεση αποδοχής όλων των τουρκικών θέσεων και μάλιστα υπό την πίεση της μεθόδου του στρατιωτικού καταναγκασμού! Και μάλιστα σε μια περίοδο που ο παραλογισμός έχει ξεφύγει από κάθε όριο (π.χ. τα νησιά δε δικαιούνται θαλασσίων ζωνών)!
Δεν είναι ο ναύαρχος ο πρώτος που επισημαίνει ότι είναι προβληματικό σημείο η διαφορά του εύρους των χωρικών υδάτων με τον εθνικό εναέριο χώρο. Όντως η πλειοψηφία των τουρκικών προκλήσεων επικεντρώνεται στη ζώνη μεταξύ των 6 και των 10 ναυτικών μιλίων. Όμως, ξεχνά ή δεν προβάλλονται από τον ίδιο με εξίσου στεντόρεια φωνή ορισμένα πράγματα…
Ενώ αρχικά τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος εκτείνονταν στα 10 ναυτικά μίλια, τα χωρικά ύδατα μειώθηκαν μονομερώς (1930) στα 6 ν.μ., με τον εναέριο χώρο να παραμένει στα 10 ν.μ. Άρα, είτε πρέπει να συστήσει ευθαρσώς στην Ελλάδα μείωση του εθνικού εναέριου χώρου στα 6 ν.μ. κι να το τεκμηριώσει, ή να κατηγορήσει την Ελλάδα για φοβικό σύνδρομο που δεν διορθώνει μονομερώς το πρόβλημα!
Ασφαλώς βλέπει ότι ενώ η Τουρκία δεν είχε διαφωνήσει επί δεκαετίες με τη διαφορά αυτή, αίφνης την ανακάλυψε και την αξιοποίησε από τη δεκαετία του ’70, με στόχο να αποτρέψει ενδεχόμενη εκ νέου επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, φθάνοντας στο σημείο να διατυπώσει και casus belli (αιτία πολέμου).
Η μονομερής διόρθωση θα μπορούσε να γίνει από την Ελλάδα επιλέγοντας π.χ. τα 7 ή τα 8 ν.μ., μέχρι και τα 12 ναυτικά μίλια, σύμφωνα με όσα επιτάσσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, έχει ακολουθήσει ολόκληρη η ανθρωπότητα και η Τουρκία προσπαθεί να καθιερώσει ως μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα!
Θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα εάν αντί για την Τουρκία η Ελλάδα είχε έναν πραγματικά καλόπιστο συνομιλητή και όχι μια χώρα που δεν έχει αφήσει ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα που να μην αμφισβητήσει; Καλείται να συζητήσει η Ελλάδα με την Τουρκία. Σύμφωνοι…
Όμως ο Έλληνας ναύαρχος θα πρέπει να εξηγήσει αν κατά τη γνώμη του ευθύνεται η ελληνική πλευρά για το ότι οι διερευνητικές επαφές που έγιναν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δεν κατέληξαν πουθενά. Θα καταλήξουν δηλαδή συζητήσεις που θα έχουν τη φόρτιση της δημοσιότητας και της ισχύουσας τουρκικής απειλής για πόλεμο; Μήπως οι σοβαρές χώρες θα αρνιόντουσαν ακόμα και να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εάν αυτή δεν αποτελέσει παρελθόν για τις διμερείς σχέσεις;
Να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι δεν μας μοιάζει και πολύ λογικό, στρατιωτικός οποιουδήποτε Κλάδου των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να υποστηρίζει ότι ενώ η χώρα του έχει την ευθύνη της ασφάλειας του FIR Αθηνών, θα δεχόταν ως λογικό να μη λαμβάνει σχέδια πτήσης από τα στρατιωτικά αεροσκάφη της γείτονος και να θεωρεί φυσιολογικό να κινούνται ανεξέλεγκτα κινούμενα εντός των ορίων του.
Και καλά τα μεταφορικά, τα μαχητικά που κινούνται ακόμα και με υπερηχητικές ταχύτητες; Ούτε αυτά αποτελούν απειλή; Σα να παραλογιζόμαστε λιγάκι, εάν αποδεχθούμε ότι το δημοσίευμα αποτυπώνει τις απόψεις Έλληνα ανώτατου στρατιωτικού που έφτασε να ηγείται του Πολεμικού Ναυτικού.
Εν κατακλείδι, μπορούμε άραγε να συζητήσουμε ακόμα και για τα αυτονόητα; Να αποδεχθούμε ως αντικείμενο συζήτησης ότι τα νησιά δεν δικαιούνται θαλασσίων ζωνών επειδή έτσι το αποφάσισε επειδή την βολεύει, η Τουρκία;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου