Του Μιχάλη Ιγνατίου
Η 74η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, δεν είχε να παρουσιάσει πολλά διεθνή δράματα, όπως τα προηγούμενα χρόνια, αν και χαρακτηρίστηκε από την ανακοίνωση για την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, που όμως είναι ένα εσωτερικό ζήτημα για την Αμερική με διεθνείς, βεβαίως, διαστάσεις.
Η υπόθεση του Ιράν δεν προκάλεσε τελικά τις εντάσεις, που ανέμεναν οι αναλυτές και οι διπλωμάτες, καθώς η ανακοίνωση για τον κ. Τραμπ τερμάτισε επί τόπου και την προσπάθεια του προέδρου της Γαλλίας, Εμάνουελ Μακρόν να επιτύχει συνάντηση του με τον Χασάν Ρουχανί του Ιράν.
Έτσι, αρκετοί εστιάστηκαν στο «ξέσπασμα» του Ταγίπ Ερντογάν ενώπιον της διεθνούς κοινότητας εναντίον του Ισραήλ, της Αιγύπτου, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας έδειξε τον πραγματικό του εαυτό…
Λόγω της ειδησεογραφίας για τα προβλήματα του κ. Τραμπ, δεν δόθηκε μεγάλη σημασία στην ομιλία του κ. Ερντογάν, ο οποίος απροκάλυπτα παρουσίασε το σχέδιο για την εθνοκάθαρση των Κούρδων της Συρίας.
Οι χάρτες που έδειξε είναι αποκαλυπτικοί των σχεδίων του, και αν δεν τον σταματήσουν οι Αμερικανοί, σίγουρα θα ισοπεδώσει τις κουρδικές περιοχές, και θα αντικαταστήσει τον κουρδικό πληθυσμό με πρόσφυγες από τη Συρία.
Οι απόψεις διίστανται. Θα προδώσει τους Κούρδους η Αμερική; Δυστυχώς, όλα είναι πιθανά, διότι ο Τραμπ, αυτές τις ώρες σκέφτεται πως να διασώσει την προεδρία του και τον εαυτό του, και κανένα άλλο… Η ομιλία του κ. Ερντογάν, ο τρόπος που την εκφώνησε, ο τρόπος με τον οποίο έδειξε τους χάρτες του τρόμου, πρέπει να μελετηθούν και από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η εξαγωγή συμπερασμάτων θα βοηθήσει την Αθήνα και τη Λευκωσία στην εκπόνηση σχεδιασμών αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας, και στο διπλωματικό και σε άλλα επίπεδα που πιθανότατα θα χρειαστούν. Καθ’ ομολογία όσων των άκουσαν με προσοχή, ο κ. Ερντογάν απέδειξε ότι μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του δεν έχει αναστολές.
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομιλίας είναι η άκρατη επιθετικότητα για όλους τους γείτονες του, ακόμα και για χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, οι οποίες είναι ισχυρές και έχουν την δυνατότητα να του δημιουργήσουν προβλήματα και να του απαντήσουν με τα ίδια μέσα. Ο Ερντογάν βασικά έδειξε το δρόμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τις «καθοδήγησε» άθελα του να συνεχίσουν τις συνεργασίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους για την αντιμετώπιση της Τουρκίας.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλώς έπραξε και ζήτησε την επανέναρξη των τριμερών συναντήσεων με την Ιερουσαλήμ και το Κάιρο. Είναι «καλή» η Ευρωπαϊκή Ένωση για άλλους λόγους, αλλά η υποστήριξή της στην Κύπρο και την Ελλάδα και για τις τουρκικές απειλές και για το μεταναστευτικό είναι ελλιπής. Στην ουσία είναι ανύπαρκτη. Και με ένα μαινόμενο Ερντογάν απέναντι τους πρέπει να αναζητήσουν συμμάχους που έχουν τα ίδια προβλήματα και συμφέροντα. Ο κ. Ερντογάν έζησε και ένα απίστευτο δράμα στη Νέα Υόρκη.
Η απόφαση του Λευκού Οίκου να τον «κόψει» από τις διμερείς επίσημες συναντήσεις με τον κ. Τραμπ του κόστισε στο εσωτερικό της χώρας, αλλά -όπως συμβαίνει πάντα- τον επηρέασε και ψυχολογικά. Στις πολλές ομιλίες του σε ισλαμικό ακροατήριο, καταφέρθηκε και εναντίον των Αμερικανών, διότι συνεχίζουν να του αρνούνται τη δημιουργία της «ζώνης ασφαλείας» στη Συρία και ταυτόχρονα ενισχύουν τους Κούρδους μαχητές του YPG, με την πραγματική δικαιολογία ότι πολεμούν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Είναι ένα ζήτημα, πάντως, αν η Αμερική συνεχίσει αυτή την τακτική.
Οι πληροφορίες που εκπορεύονται από την Τουρκία, για το τι θα πράξουν οι ΗΠΑ, δεν είναι καλές… Ήταν τόση η αγωνία του κ. Ερντογάν να δείξει στο ισλαμικό του ακροατήριο πως συναντήθηκε με τον κ. Τραμπ και «του τα είπε», που η Τουρκική Προεδρία έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει την αναμνηστική φωτογραφία του δευτερολέπτου, όπως έχει χαρακτηριστεί, από τη δεξίωση του Αμερικανού προέδρου σε 140 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Παρουσίασε τη δεξίωση ως «καθιστό δείπνο» στο οποίο υποτίθεται συμμετείχε ο κ. Ερντογάν με τη σύζυγό του Εμινέ. Δεν είναι αλήθεια. Είναι ένα μυστήριο η απόφαση του Λευκού Οίκου να αρνηθεί να διευθετήσει μία διμερή συνάντηση του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν.
Αλλά μεγαλύτερο μυστήριο αποτελεί η απόφαση του ίδιου του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος τη μία μέρα χαρακτήριζε φίλο του τον Τούρκο ομόλογό του και την άλλη αρνείτο να τον συναντήσει, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να έχει εξοργιστεί και να έχει προχωρήσει και σε «επεισόδια». Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό στο γεύμα του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, όταν ο κ. Ερντογάν αρνήθηκε να καθίσει στο «πρώτο τραπέζι» όταν αντιλήφθηκε ότι ο κ. Τραμπ προσκάλεσε και τον πρόεδρο της Αιγύπτου, αλ Σίσι, ο οποίος αποτελεί θανάσιμος εχθρός του.
Το επεισόδιο, και η επιλογή του αλ Σίσι από τον κ. Τραμπ, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστή η αντίδραση του Ερντογάν, έδειξε για πρώτη φορά ότι η Αμερική μετά το Ισραήλ υπολογίζει την Αίγυπτο ως τον βασικό στρατηγικό της εταίρο στην ανατολική Μεσόγειο.
Οι σχέσεις του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν θα δοκιμαστούν με δραματικό τρόπο σε λίγες ημέρες, όταν ο Τούρκος πρόεδρος, όπως έχει δηλώσει επανειλημένα επιχειρήσει να προχωρήσει στρατιωτικά προς τη Συρία. Στο Πεντάγωνο έχουν εκπονηθεί διάφορα σχέδια για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ούτως ώστε να μπορέσει η Αμερική να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διασώσει τους συμμάχους της Κούρδους (YPG), που διεξάγουν εκ μέρους της ένα πολύ αιματηρό πόλεμο εναντίον του ΙΚ. Η αίσθηση που υπάρχει στην Ουάσιγκτον είναι ότι εάν ο Ερντογάν δεν συνετιστεί, η Αμερική δεν θα έχει άλλη επιλογή και θα αναγκαστεί να αντιδράσει.
Η ώρα της αλήθειας είναι σε μερικές ημέρες όταν και εκπνέει το άτυπο χρονοδιάγραμμα που έθεσε ο πρόεδρος της Τουρκίας. Θα επιχειρήσει εισβολή στη Συρία; Ερντογάν είναι αυτός, ότι θέλει κάνει, ιδιαίτερα όταν ο πρόεδρος της Αμερικής του δίνει το δικαίωμα…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου