Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Όλοι άρχισαν να μπαίνουν μέσα από την πόρτα την οποία άνοιξε ο Τραμπ, μην τους ματιάσω. Είναι μια ρατσιστική, φασιστική πόρτα αυτή. Κοιτάξτε την Βραζιλία. Τι πρόεδρο εξέλεξε. Είναι χειρότερος χαρακτήρας απ’ όλους τους κακούς χαρακτήρες που είδατε στις ταινίες.
Μήπως τρελάθηκε ο βραζιλιάνικος λαός; Αλλά αν σκεφτούμε ότι δεν είναι διαφορετικός και ο λαός στην Τουρκία, δεν υπάρχει τίποτα που προκαλεί έκπληξη. Ιδού μια φασιστική επανάσταση! Δεν ακούγεται καθόλου ευχάριστα, αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Είναι λοχαγός εν αποστρατεία ο Jair Bolsonaro, ο οποίος εξελέγη με 56% των ψήφων ξεπερνώντας τον σοσιαλιστή αντίπαλό του Fernando Haddad.
Τα βραζιλιάνικα ΜΜΕ τον αποκάλεσαν «ο Τραμπ των Τροπικών». Η δε αγγλική εφημερίδα “Guardian” λέει: «Είναι εξτρεμιστής δεξιός, αλλά δεν είναι Τραμπ, είναι χειρότερος». Παρομοιάζει την προεκλογική του εκστρατεία με την εκστρατεία του Αδόλφου Χίτλερ. Κοιτάξτε τι λέει ο Bolsonaro. «Το λάθος της περιόδου της δικτατορίας είναι ότι δεν βασάνισε και δεν σκότωσε. Αν είχε σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους, η χώρα θα ήταν πολύ καλύτερο μέρος σήμερα».
Είναι θαυμαστής του αιμοβόρου δικτάτορα της Χιλής Πινοτσέτ. Έγιναν θρύλος τα εγκλήματα και τα βασανιστήρια του Πινοτσέτ, που σκότωσε τον Αλλιέντε. Αλλά ο Bolsonero τα θεωρεί και αυτά μη ικανοποιητικά και λέει ότι «ο Πινοτσέτ έπρεπε να είχε σκοτώσει περισσότερα άτομα». Λέει το εξής για την θρησκεία: «Το κράτος είναι χριστιανικό και όσοι αντιτίθενται σε αυτό μπορούν να σηκωθούν και να φύγουν. Η μειοψηφία πρέπει να γονατίσει μπροστά στην πλειοψηφία».
Θεωρεί επιδεξιότητα να ψεύδεται και να παραποιεί την ιστορία, όπως ο Ταγγίπ Έρντογαν. Κοιτάξτε τι λέει για τους μαύρους: «Τι ιστορικό χρέος έχουμε προς τους μαύρους; Εγώ δεν έκανα δούλο κανέναν. Οι Πορτογάλοι δεν πάτησαν καν το πόδι τους στην Αφρική. Εκείνοι που έφεραν τους μαύρους ως δούλους εδώ ήταν πάλι μαύροι». Είναι μεγάλος εχθρός των ομοφυλόφιλων. Λέει το εξής: «Αν είχα έναν γιο ομοφυλόφιλο, δεν θα μπορούσα να τον αγαπώ. Δεν μπορώ να είμαι υποκριτής. Θα προτιμούσα να πέθαινε σε τροχαίο δυστύχημα από το να είναι ομοφυλόφιλος».
Και ακόμα ένα μαργαριτάρι: «Δεν κάνω διακρίσεις εναντίον κανενός. Αλλά αν δω δυο άντρες να φιλιούνται στον δρόμο, θα τους δείρω και τους δύο». Ακόμα είναι νωπή στην μνήμη η προσβολή του προς την γυναίκα βουλευτή Maria Rosario. «Δεν θα σε βίαζα ποτέ, διότι δεν το αξίζεις ακόμα και αυτό».
Ιδού, αυτό τον άνθρωπο εξέλεξαν πρόεδρο οι Βραζιλιάνοι. Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο νομιμοποιείται η βία, ο ρατσισμός, ο φασισμός και κάθε είδους τυραννία. Ο αγαπητός μου φίλος ο καθηγητής που ζει στην Αμερική δεν λέει άδικα ότι «ζούμε σε έναν φασιστικό κόσμο». Είχε εναποθέσει τις ελπίδες του στην δυτική δημοκρατία και στις ελευθερίες, αλλά φαίνεται ότι και αυτές τέλειωσαν. Για να πω την αλήθεια, αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα καθόλου να ακούσω από εκείνον. Αν είναι τόσο απαισιόδοξος ένας παγκοσμίου εμβέλειας επιστήμονας, εγώ τι να κάνω.
Τι και σε ποιον να εξηγήσω σε αυτό το μικρό νησί της Μεσογείου τα ντέρτια του οποίου ξεπερνούν το μπόι του. Η μέρα που εξελέγη ο Τραμπ ήταν μια από τις πιο μαύρες μέρες στην ζωή του φίλου μου. Αλλά τώρα είναι πιο απαισιόδοξος από εκείνη την ημέρα. Μισεί τον Πούτιν τουλάχιστον όσο και τον Τραμπ. Τον βρίσκει τουλάχιστον τόσο επικίνδυνο όσο ο Τραμπ. Είχε χαρεί πολύ για το γεγονός ότι κατέρρευσε το σύστημα στην Σοβιετική Ένωση στην οποία μεγάλωσε. Αλλά ούτε αυτό διήρκεσε πολύ. κατέρρευσαν τα Σοβιέτ, ανατράπηκε η δικτατορία, αλλά στην θέση της ιδρύθηκε μια άλλη δικτατορία. Η δικτατορία του Πούτιν.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Κατάλαβα καλύτερα το μέγεθος της απελπισίας και της απαισιοδοξίας του, μόλις διάβασα την εξής φράση του: «Αν η ανθρωπότητα δεν ζήσει μιαν μεγάλη συμφορά που θα την αναγκάσει να φέρει το μυαλό της στο κεφάλι της, η σημερινή κατάσταση θα πάει προς το χειρότερο». Τι τραγική έκφραση είναι αυτή. Πρέπει να ζήσουμε μιαν τρομερή συμφορά για να μαζέψουμε το μυαλό μας στο κεφάλι μας; Εγώ δεν το πιστεύω αυτό.
Διαβάζω τις συνεντεύξεις εκείνων που κατάφεραν να σωθούν ζωντανοί ως εκ θαύματος από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Χίτλερ. Υπάρχει κάτι που τονίζουν σχεδόν όλοι: «Η ανθρωπότητα δεν πήρε το μάθημά της από αυτή την θηριωδία που έζησε», λένε. Άδικο έχουν; Κοιτάξτε λίγο τον κόσμο. Θα ανατριχιάσετε από την βαρβαρότητα.
Διάβασα αυτά που είπαν οι τέσσερις που συναντήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη για την Συρία. Ο Πούτιν, η Μέρκελ, ο Μακρόν και ο Έρντογαν. Κανείς τους δεν με ικανοποίησε. Κανείς δεν είπε αυτό που ουσιαστικά έπρεπε να λεχθεί. Και τι ήταν αυτή η διεξαγωγή της συνόδου στην Κωνσταντινούπολη και η απόδοση κύρους στον δικτάτορα Έρντογαν;
Στο μεταξύ, συσκοτίστηκε σιγά-σιγά η δολοφονία Κασσόγγι, αλλά αυτή η δολοφονία που διαπράχθηκε στο προξενείο βάζει νερό στον μύλο των νεοφασιστών ανά τον κόσμο. Κάθε ποταπότητα που δεν τιμωρείται, κάθε δολοφονία που συγκαλύπτεται νομιμοποιεί την βία. Στην Γερμάνια απελαύνεται ο Τούρκος δημοσιογράφος που διαμαρτυρήθηκε εναντίον του Έρντογαν φορώντας μπλουζάκι που έγραφε «ελευθερία στους δημοσιογράφους» κατά την επίσκεψη του Έρντογαν στο Βερολίνο. Θα τον στείλουν στην Τουρκία και θα τον πετάξουν στο στόμα του λύκου; Αυτή είναι μια άλλη ποταπότητα!
Ποιος και πώς θα βρει λύση στο Κυπριακό σε αυτό τον κόσμο που γίνεται καθημερινά όλο και πιο φασιστικός; Επιπλέον, ούτε εμείς οι Κύπριοι αντλήσαμε διδάγματα από την ιστορία. Έγιναν και εδώ όλες βαρβαρότητες που συνέβησαν κατά την ιστορία της ανθρωπότητας. Πάλι δεν αντλήσαμε διδάγματα.
Επιπλέον, ενόσω δεν μαθαίνουμε να ζούμε αδελφικά μεταξύ μας, αντιλαμβανόμαστε ότι μας περιμένουν ακόμα μεγαλύτερες συμφορές. Κάπως δεν μπορέσαμε να αποκαλέσουμε τους εαυτούς μας Κύπριους. Τους είπαμε είτε Έλληνες είτε Τούρκους. Στις 28 Οκτωβρίου εορτάστηκε το «ΟΧΙ» της Ελλάδας στον νότο και στις 29 Οκτωβρίου η Γιορτή της Δημοκρατίας της Τουρκίας στον βορρά. Πότε θα εορτάσουν τις δικές τους γιορτές οι Κύπριοι;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου