Εκπρόσωποι των κομμάτων, εκτός ΚΚΕ που αρνήθηκε την πρόσκληση και Χρυσής Αυγής που δεν προσκλήθηκε, παρίστανται στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής που συγκλήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών υπό την προεδρία του υπουργού Νίκου Κοτζιά, Αθήνα Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Του ΣΠΥΡΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
Με χαρά έγραφα προχθές το βράδυ πως η χώρα μας είναι έτοιμη να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα εθνικής ενότητας καθώς θα συνεδρίαζε την επομένη το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής ΅Πολιτικής με μόνο θέμα συζήτησης τη δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας.
Ένα όργανο που πράγματι εάν στηθεί σωστά και μακριά από γνωριμίες, ρουσφέτια και άλλα τέτοια ελληνικά γνωρίσματα θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για κάθε Έλληνα πρωθυπουργό τα επόμενα χρόνια, ειδικά τώρα που όλη η περιοχή γύρω μας έχει αρπάξει φωτιά και ό,τι δεν φλέγεται ακόμα δείχνει να είναι σπαρμένο με μπαρούτι.
Κι όμως μερικές ώρες μετά το μεσημέρι της Τετάρτης η εθνική μου ελπίδα έγινε ξανά εθνική απογοήτευση. Αποχωρήσεις, κατηγορίες, τσακωμοί! Με μια λέξη ΔΙΧΟΝΟΙΑ!
Διχόνοια σε ποια περίοδο όμως; Σε μια περίοδο που ο Ερντογάν μας δείχνει τα δόντια και τα νύχια του που στάζουν αίμα, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανατολική Μεσόγειο. Ονειρεύεται οθωμανική αυτοκρατορία, κομμάτια της Συρίας, νησιά της Ελλάδας και φυσικά την οριστική διχοτόμηση της μαρτυρικής Κύπρου.
Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Ασχολούμαστε με το εγώ μας. Με την αγαπημένη μας φράση «βρε δεν με κάνεις για μια μέρα πρωθυπουργό»! Μέχρι εκεί μπορούμε να φτάσουμε άραγε; Χάσαμε πλέον και την παραμικρή δυνατότητα να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να συζητήσουμε χαμηλόφωνα, σοβαρά και να πούμε πως αυτό είναι το καλό για τον τόπο;
Απεύχομαι να φτάσουμε στο μη περαιτέρω για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της αγάπης για την εξουσία. Μου είναι αδιάφορο εάν ο ένας ή ο άλλος είχε δίκιο χθες και κάθε μέρα που οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου τρώγονται , ενώ οι γύρω μας σχεδόν ενωμένοι κοιτάνε τα όμορφα τμήματα της χώρας που θα ήθελαν διακαώς.
Νομίζω πως σε κάθε πολίτη είναι αδιάφορο το ποιος έχει το δίκιο. Τον πολίτη τον ενδιαφέρει να τους δει κάποτε να μιλούν την ίδια γλώσσα και να το εννοούν. Να στέλνουν το ίδιο σκληρό και αυστηρό μήνυμα, χωρίς αστερίσκους ανάλογα τη συμμαχία.
Ελπίζω ειλικρινά οι χθεσινές αποχωρήσεις να ήταν μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση και στο υπουργείο Εξωτερικών να ελήφθησαν σοβαρές σωστές και εθνικά ωφέλιμες αποφάσεις
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Του ΣΠΥΡΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
Με χαρά έγραφα προχθές το βράδυ πως η χώρα μας είναι έτοιμη να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα εθνικής ενότητας καθώς θα συνεδρίαζε την επομένη το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής ΅Πολιτικής με μόνο θέμα συζήτησης τη δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας.
Ένα όργανο που πράγματι εάν στηθεί σωστά και μακριά από γνωριμίες, ρουσφέτια και άλλα τέτοια ελληνικά γνωρίσματα θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για κάθε Έλληνα πρωθυπουργό τα επόμενα χρόνια, ειδικά τώρα που όλη η περιοχή γύρω μας έχει αρπάξει φωτιά και ό,τι δεν φλέγεται ακόμα δείχνει να είναι σπαρμένο με μπαρούτι.
Κι όμως μερικές ώρες μετά το μεσημέρι της Τετάρτης η εθνική μου ελπίδα έγινε ξανά εθνική απογοήτευση. Αποχωρήσεις, κατηγορίες, τσακωμοί! Με μια λέξη ΔΙΧΟΝΟΙΑ!
Διχόνοια σε ποια περίοδο όμως; Σε μια περίοδο που ο Ερντογάν μας δείχνει τα δόντια και τα νύχια του που στάζουν αίμα, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανατολική Μεσόγειο. Ονειρεύεται οθωμανική αυτοκρατορία, κομμάτια της Συρίας, νησιά της Ελλάδας και φυσικά την οριστική διχοτόμηση της μαρτυρικής Κύπρου.
Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Ασχολούμαστε με το εγώ μας. Με την αγαπημένη μας φράση «βρε δεν με κάνεις για μια μέρα πρωθυπουργό»! Μέχρι εκεί μπορούμε να φτάσουμε άραγε; Χάσαμε πλέον και την παραμικρή δυνατότητα να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να συζητήσουμε χαμηλόφωνα, σοβαρά και να πούμε πως αυτό είναι το καλό για τον τόπο;
Απεύχομαι να φτάσουμε στο μη περαιτέρω για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της αγάπης για την εξουσία. Μου είναι αδιάφορο εάν ο ένας ή ο άλλος είχε δίκιο χθες και κάθε μέρα που οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου τρώγονται , ενώ οι γύρω μας σχεδόν ενωμένοι κοιτάνε τα όμορφα τμήματα της χώρας που θα ήθελαν διακαώς.
Νομίζω πως σε κάθε πολίτη είναι αδιάφορο το ποιος έχει το δίκιο. Τον πολίτη τον ενδιαφέρει να τους δει κάποτε να μιλούν την ίδια γλώσσα και να το εννοούν. Να στέλνουν το ίδιο σκληρό και αυστηρό μήνυμα, χωρίς αστερίσκους ανάλογα τη συμμαχία.
Ελπίζω ειλικρινά οι χθεσινές αποχωρήσεις να ήταν μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση και στο υπουργείο Εξωτερικών να ελήφθησαν σοβαρές σωστές και εθνικά ωφέλιμες αποφάσεις
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου