«Ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι ΝΑΤΟ-Τουρκίας» γράφει σε άρθρο του στην Washinghton Post ο διεθνούς φήμης αναλυτής του American Enterprise Institute, Michael Rubin. Αναφορές στο άρθρο γίνονται και στα ενεργειακά της Κύπρου ενώ προειδοποιεί ότι η Τουρκία του Έρντογάν μπορεί να λειτουργήσει ως Δούρειος Ίππος σε περίπτωση που ξεσπάσει κρίση έκτακτης ανάγκης και θα πρέπει να ανταποκριθεί στις ΝΑΤΟϊκές της υποχρεώσεις αφού στρέφει το βλέμμα προς τη Μόσχα.
Συγκεκριμένα σημειώνεται πως μετά την έναρξη της γεώτρησης σε ύδατα της Κύπρου το Σεπτέμβριο του 2011, ο Τούρκος υπουργός Ε.Ε Εγκεμεν Μπαγίς προειδοποίησε, «Γι’ αυτό έχουμε το ναυτικό. Έχουμε εκπαιδεύσει τους πεζοναύτες μας και εξοπλίσαμε το Ναυτικό. Όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι».
Ακολουθεί μετάφραση του άρθρου με τα κυριότερα σημεία: Πρόσφατα ο Ερντογάν απείλησε τις δυνάμεις των Η.Π.Α. στη Συρία με ένα «οθωμανικό χαστούκι» και ο Ντογού Περιντσέκ, πνευματικός πατέρας του τουρκικού στρατού, και ο στρατιωτικός σύμβουλος του Ερντογάν, Αντνάν Τανριβερντί, είναι τόσο έντονα αντι-ΝΑΤΟϊκοί.
«Ούτε η τουρκική εχθρότητα περιορίζεται στα λόγια: οι Τούρκοι εθνικιστές έχουν επιτεθεί εναντίον Αμερικανών ναυτικών όταν τα πλοία των ΗΠΑ αγκυροβολούν στα τουρκικά λιμάνια. Και τα στελέχη του ΑΚΡ απαίτησαν τη σύλληψη του προσωπικού των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Αρκετοί Αμερικανοί πολίτες, συμπεριλαμβανομένου του Πάστορα Μπράνσον, βρίσκονται ήδη στη φυλακή για αμφισβητούμενες κατηγορίες που σχετίζονται με την εθνικής ασφάλειας.
Δεν ήταν πάντα έτσι. Χιλιάδες Τούρκοι πολέμησαν μαζί με τις αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Κορεατικού πολέμου. Η Τουρκία άσκησε έντονη πίεση για ένταξή της στη δυτική αμυντική συμμαχία.
Ήταν «επιτακτική ανάγκη να λειτουργούν οι δημοκρατίες σε πλήρη αρμονία, χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ τους ή διαφορές στους στόχους πολιτικής», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μεχμέτ Φουάτ Κοπρούλου στον Τζορτζ Κ. ΜακΓκεε, πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Τουρκία, τον Ιανουάριο του 1952, λίγο πριν την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Και η συμβολή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ήταν πολύτιμη. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η σπονδυλική στήλη της συμμαχίας, η Τουρκία ήταν το μυαλό της: ακόμη και σήμερα, έχει περισσότερους άνδρες από τη Γαλλία και τη Γερμανία σε συνδυασμό.
Και όχι μόνο είναι μία από τις δύο μόνο χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύει με τη Σοβιετική Ένωση, αλλά χρησιμεύει και ως προπύργιο κατά του ριζοσπαστισμού και της τρομοκρατίας που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή.
Αλλά όλα αυτά ήταν πριν από τον Ερντογάν. Η Τουρκία, σήμερα, εξακολουθεί να ανήκει στο ΝΑΤΟ; Ο Μάθιου Μπράιζα πρώην αξιωματούχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και αναπληρωτής βοηθός γραμματέας του κράτους, υποστηρίζει ότι ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να απομακρυνθεί από την Τουρκία:
«Η εγκατάλειψη της Τουρκίας θα εξασθενίσει τώρα το ΝΑΤΟ, θα χάσει την αμερικανική επιρροή στη Μέση Ανατολή και θα απειλήσει τον Συνασπισμό του οποίου ο αγώνας εναντίον του ISIS απέχει πολύ από την ολοκλήρωση».
Ομοίως, ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία Τζέιμς Φ. Τζέφρεϊ και ο συνάδελφός του Μάκλ Σινγκ επιμένουν ότι «η απομάκρυνση της Τουρκίας θα αποτελούσε αυτοτραυματική πληγή. Η Τουρκία δεν είναι απλώς ο Πρόεδρος Ερντογάν, αλλά ένας περιφερειακός γεωγραφικός και οικονομικός γίγαντας που αποτελεί ένα ρυθμιστικό στοιχείο μεταξύ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας».
Όλα αυτά ακούγονται καλά θεωρητικά. Αυτό που αγνοούν οι Μπράϊζα, Τζέφρεϊ και Σινγκ, όμως, είναι ακριβώς αυτό που έχει κάνει ο Ερντογάν για 15 χρόνια στον πρώην σύμμαχο, τις ΗΠΑ. Εν ολίγοις, μπερδεύουν την Τουρκία του σήμερα με την Τουρκία του τότε.
Εξετάστε το στρατό της Τουρκίας: Ενώ ο τουρκικός στρατός κάποτε ήταν ένα κοσμικό προπύργιο κατά του ισλαμισμού, ο Ερντογάν άλλαξε τον χαρακτήρα του. Σχεδόν όλοι οι αξιωματικοί, από τον υπολοχαγό μέχρι τον συνταγματάρχη, έχουν περάσει ολόκληρες τις σταδιοδρομίες τους κάτω από την ηγεσία του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε επίσης μια σειρά από φανταστικά σενάρια πραξικοπήματος για να εκτροχιάσει την προαγωγή επαγγελματικών και κοσμικών αξιωματικών, ώστε να μπορέσει να διορίσει πολιτικούς συμμάχους του στη θέση τους. Καθάρισε σχεδόν όλους όσους έχουν σημαντική υπηρεσία στο ΝΑΤΟ: Ακόμα και πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ο Ερντογάν είχε φυλακίσει έναν στους πέντε στρατηγούς.
Το ερώτημα του τι μπορεί να κάνει η Τουρκία εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες διακόψει τις σχέσεις είναι εύλογο. Αλλά όταν οι υποστηρικτές της Τουρκίας αναφέρουν τη σημασία της στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, παραμελούν να αναφέρουν ότι το Ισλαμικό Κράτος απλώς αναπτύχθηκε επειδή η Τουρκία επέτρεψε ξένους μαχητές να εξοπλιστούν και να διασχίσουν τα σύνορά της.
Γράφοντας στους New York Times, ο ίδιος ο Ερντογάν προειδοποίησε ότι η συνεχιζόμενη «έλλειψη σεβασμού θα απαιτήσει από εμάς να αρχίσουμε να αναζητούμε νέους φίλους και συμμάχους», μια απειλή που υπονοεί τη Ρωσία. Αλλά, με πολλούς τρόπους, έχει ήδη.
Ο Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι σκοπεύει να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους S-400, οι οποίοι, αν ενταχθούν στα τουρκικά συστήματα αεροπορικής άμυνας, ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τα μυστικά αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ στους ρωσικούς μηχανικούς.
Εκείνοι που συμβουλεύουν μια πιο ήπια γραμμή επισημαίνουν ότι η στρατηγική του Ερντογάν είναι, εν μέρει, συναλλακτική. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αυτό είναι ακόμα ένας λόγος για να υποθέσουμε να σκεφτούμε διπλά το ρόλο της Τουρκίας στη συλλογική άμυνα.
Εξάλλου, όταν ξέσπασε μια κρίση, τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να συσπειρωθούν μαζί, να μην συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα για το ποιος αξίζει την εμπιστοσύνη του.
Πράγματι, ο πραγματικός κίνδυνος για το ΝΑΤΟ δεν είναι ότι η Τουρκία θα αποσύρει ή θα στραφεί στη Ρωσία, αλλά το ότι θα παραμείνει στο εσωτερικό της. Επειδή οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ είναι συναινετικές, η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει τον παροιμιώδη Δούρειο Ίππο για να καταστρέψει κάθε δράση όταν ξεσπάσει η κρίση.
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει σαφής μηχανισμός για την απομάκρυνση των μελών του ΝΑΤΟ – αλλά η επιβίωση του ΝΑΤΟ απαιτεί ωστόσο την εκκαθάριση της Τουρκίας. Η Δύση θα πρέπει να καλέσει το μπλόφα του Ερντογάν.
SIGMALIVE
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου