Χρήστος Λουτράδης*
Δυο χρόνια πέρασαν από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία, το οποίο κατάφερε κάτι που ελάχιστα αποτυχημένα πραξικοπήματα έχουν καταφέρει. Να επιφέρει, και σε μεγάλο βαθμό να ορίσει τις τεκτονικές αλλαγές στο πεδίο της πολιτικής και της κοινωνίας που λαμβάνουν χώρα ακόμη και στις ημέρες μας και θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό-κοινωνικό DNA γειτονικής μας χώρας.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Ιουλίου, είναι ότι δεν έχουν απαντηθεί βασικά ερωτήματα και απορίες γύρω από τους ενορχηστρωτές της εξέγερσης, τους βασικούς σκοπούς αλλά κυρίως και την χρηματοδότηση και την οργάνωση αυτού του πραξικοπήματος. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν έτι περαιτέρω δύσκολη την διαχείριση του αποτυχημένου πραξικοπήματος από τον Ταγίπ Ερντογάν είναι η ιδεολογική συνάφεια των ενορχηστρωτών με το σύστημα που βοήθησε τον Τούρκο Πρόεδρο να εδραιώσει την εξουσία του. Είναι φανερό ότι αν οι εγκέφαλοι του πραξικοπήματος ήταν θιασώτες του κοσμικού κράτους, κεμαλιστές, η διαχείριση της επόμενης ημέρας από τον Ερντογάν θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Η διασύνδεση όμως των Γκιουλενιστών με την οργάνωση του πραξικοπήματος είναι αυτή που οδήγησε και τον Τούρκο Πρόεδρο στην απόφαση να εξαπολύσει ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ, που οδήγησε στην έξοδο αλλά και στην φυλακή χιλιάδες στελέχη του δημοσίου τομέα τα οποία είχαν στελεχώσει τα τελευταία χρόνια το βαθύ κράτος της γειτονικής μας χώρας, με προφανή, αρχικό στόχο, να δημιουργήσουν ένα δίκτυο επιρροής και προστασίας γύρω από τον Τούρκο Προέδρο απέναντι στους Κεμαλιστές. Σημειώνεται ότι οι Κεμαλιστές ήταν επί πολλά συναπτά έτη οι βασικοί ιδιοκτήτες του δημοσίου μηχανισμού στην Τουρκία. Για αυτό ακριβώς τον λόγο το πραξικόπημα του Ιουλίου αποκτά και έναν ακόμη καινοφανή χαρακτηριστικό αφού οργανώθηκε και εκτελέστηκε από ομάδες που αρχικά είχαν στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό έχοντας στόχευση την αποτροπή πραξικοπήματος εναντίον του Ταγιπ Ερντογάν από θύλακες των Κεμαλιστών ή στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την απόπειρα πραξικοπήματος στην γειτονική μας χώρα, ορισμένα ερωτήματα αναζητούν ακόμη απαντήσεις με βασικότερο όλων πως δεν κατάφερε ο Τούρκος Πρόεδρος και το σύστημα εξουσίας του να αποτρέψουν το πραξικόπημα πριν ακόμη ξεσπάσει και κυρίως πως δεν αντιλήφθηκε κανείς ότι οι Γκιουλενιστές είχαν στήσει παρακράτος που ήταν έτοιμο να στραφεί ενάντια σε αυτόν που φαινομενικά ήθελε να προστατέψει.
Η μέχρι στιγμής στάση του Ερντογάν, ολίσθηση σε ένα μη - δημοκρατικό καθεστώς και εκκαθάριση στο δημόσιο τομέα και ειδικά στους τομείς του βαθέως κράτους, δικαιοσύνη και στρατό, δείχνει ότι οι μέχρι τώρα απαντήσεις δεν είναι ικανοποιητικές. Και αυτή θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας.
*Αρθρογράφος/ πρώην συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου