Ενώπιον ραγδαίων εξελίξεων σε επίπεδο παγκόσμιων και όχι μόνο περιφερειακών ισορροπιών, βρισκόμαστε, μετά την ανακοίνωση του Βλαντιμίρ Κοζίν, συμβούλου του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για θέματα στρατιωτικής και τεχνικής συνεργασίας, ότι οι διαπραγματεύσεις για το συμβόλαιο προμήθειας του συστήματος αντιβαλλιστικής και αντιαεροπορικής άμυνας S-400 Triumf (κωδικός κατά NATO: SA-21 Growler) από την Τουρκία ολοκληρώθηκαν και πλέον μένει να διευθετηθεί το ζήτημα του δανείου που έχει ζητήσει η Άγκυρα για τη χρηματοδότηση της προμήθειας, ώστε να υπογράψει!
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Επίσης ο Βίκτορ Κλαδόφ, επικεφαλής διεθνούς συνεργασίας και περιφερειακής πολιτικής της Rostec που συνενώνει και επιβλέπει τον τομέα υψηλής τεχνολογίας της Ρωσίας και την εξαγωγική του δραστηριότητα, είχε αναφέρει ότι επήλθε συμφωνία στα τεχνικά ζητήματα με την Τουρκία.
Με απλά λόγια, θεωρητικά, η Μόσχα κρατά το κλειδί των εξελίξεων και διαμηνύει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι είναι στο χέρι της να επιτρέψει μια εξέλιξη ανεπιθύμητη στο ΝΑΤΟ, άρα και στις ΗΠΑ, το να αποδεσμεύσει το εν λόγω σύστημα για αγορά στην Τουρκία.
Οπότε και είναι διατεθειμένη να το ανταλλάξει, εάν η Ουάσιγκτον εγκαταλείψει τη στάση της απέναντι στη Μόσχα και συμφωνήσει στην από κοινού αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα, με προεξάρχων όχι αυτό της Συρίας και της Ουκρανίας, αλλά τις οικονομικές κυρώσεις που στραγγαλίζουν τη ρωσική οικονομία!
Ωστόσο, τα πράγματα ως συνήθως στη διεθνή πολιτική είναι περισσότερο πολύπλοκα από όσο σε μια πρώτη «ανάγνωση» δείχνουν. Οι Ρώσοι καλά κάνουν και εξαντλούν κάθε δυνατότητα να επιτύχουν τους αντικειμενικούς τους σκοπούς, τους εθνικούς τους στόχους. Από την άλλη όμως, υπάρχουν και ρίσκα σε αυτή τη στρατηγική, τα οποία είναι αναγκασμένοι να αναλάβουν, καθώς δεν υπάρχουν συνήθως επιλογές στις οποίες να συνυπάρχει ταυτοχρόνως το θετικό και το αρνητικό στοιχείο.
Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί είναι πεπεισμένοι ότι οι Ρώσοι πέραν του οικονομικού οφέλους δεν έχουν κανέναν άλλον λόγο που να συνηγορεί υπέρ της αποδέσμευσης του συστήματος στην Τουρκία, αφού πέραν του ότι είναι μια χώρα με την οποία υπάρχουν ανοικτά ζητήματα και οι ίδιοι οι Ρώσοι καταλαβαίνουν ότι η «συμμαχία» είναι ευκαιριακή και τακτικού χαρακτήρα.
Υπάρχει τρόπος να διασφαλιστούν, ότι η χωρίς αρχές, στυγνή και κυνική τουρκική ηγεσία, δεν θα χρησιμοποιήσει το σύστημα ώστε να ανακαλύψει τα τρωτά του στοιχεία που θα οδηγήσουν στην παραγωγή ηλεκτρονικών αντιμέτρων που θα τα «τυφλώνουν», ώστε να το χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό «χαρτί» με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και την Ατλαντική Συμμαχία; Εάν αυτό ισχύει, είναι προφανές ότι η ρωσική πλευρά το απεύχεται.
Επίσης, πώς είναι βέβαιοι οι Ρώσοι, ότι οι Αμερικανοί, παρότι εξαντλούν -ως συνήθως- όλα τα περιθώρια αποτροπής σοβαρής κλιμάκωσης με τη Συρία, αυτή τη φορά δεν έχουν πραγματικά θέσει ως «κόκκινη γραμμή» την απόκτηση του συστήματος, ή πώς γνωρίζουν ότι ενώ έχει ουσιαστικά προαναγγελθεί τουρκική επίθεση εναντίον των Κούρδων της Συρίας στην περιοχή του καντονιού Αφρίν – τουλάχιστον… – δεν θα επιλέξουν να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την υπόθεση, κάτι το οποίο είναι περισσότερο πιθανό από ποτέ, εάν συνυπολογιστεί ο χαρακτήρας του νέου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ;
Εν ολίγοις, η ανακοίνωση που έγινε με την ευκαιρία της όγδοης ναυτικής έκθεσης που διεξάγεται στην Αγία Πετρούπολη και εν όψει της συνάντησης Τραμπ και Πούτιν με την ευκαιρία της συνόδου των G20 που αναμένεται να διαπιστωθεί εάν θα γίνει και κατ’ ιδίαν, δείχνει να αποτελεί διαπραγματευτική στρατηγική των Ρώσων απέναντι στους Αμερικανούς, με τους S-400 για την Τουρκία, να παίζουν πανομοιότυπο ρόλο με αυτόν που έπαιξε το σίριαλ της παράδοσης των S-300 στους Ιρανούς, οι οποίοι μάλιστα είχαν υπογράψει και σύμβαση.
Αυτό βέβαια προσθέτει ένα ακόμα επιχείρημα για τη ρωσική πλευρά: Ότι άπαξ και υπογραφτεί σύμβαση, η λογική λέει, ότι ανεξαρτήτως κωλυσιεργιών και προσχηματικών καθυστερήσεων, το σύστημα θα παραδοθεί στον πελάτη και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, αφού η αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων συνεπάγεται κυρώσεις στα διεθνή δικαστήρια…
Ο δε αξιωματούχος της Rostec που αναφέρθηκε στην αρχή, σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS που μετέδωσε την είδηση, ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός για όσους διαβάζουν προσεκτικά, κάνοντας λόγο για «εμπορικά, νομισματικά, οικονομικά και πολιτικά ζητήματα» τα οποία εκκρεμούν στη διαπραγμάτευση με τους Τούρκους.
Με την αναφορά αυτή… τα είπε όλα! Μέσα στις κατηγορίες των εκκρεμοτήτων που προδιέγραψε, μπορούν να ενταχθούν πολλά ζητήματα, αν και αυτό των «πολιτικών» ζητημάτων, είναι αποκαλυπτικό. Οι Ρώσοι δεν θα ήθελαν ένα κορυφαίο ρωσικό σύστημα να στραφεί εναντίον τους στο μέλλον και αυτό αφορά όλο το εύρος των τουρκικών συνόρων, ενώ θα μπορούσε να συναρτάται και από τις αποφάσεις που θα ληφθούν από κοινού για τρέχοντα μέτωπα, από ατό της Συρίας, έως αυτό της Κριμαίας!
Ας μην ξεχνάμε τέλος, ότι πάγιος – και απόλυτα λογικός – στόχος της Ρωσίας είναι η διαίρεση του ΝΑΤΟ, καθότι η Ατλαντική Συμμαχία θεωρείται στη Μόσχα και το Κρεμλίνο, νούμερο ένα απειλή για την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οπότε οποιαδήποτε συμφωνία, ανεξαρτήτως του πόσο χρυσοφόρα μπορεί να είναι, δεν προχωράει αν σε συμμορφώνεται με τις «γενικές αρχές» της ρωσικής υψηλής στρατηγικής (grand strategy).
Κατά συνέπεια, η περίεργη αυτή σχέση που έχει αναπτυχθεί με την Τουρκία, τυγχάνει χειρισμού από την πολύπειρη ρωσική διπλωματία, στο πλαίσιο της «μεγάλης εικόνας» που αφορά την ασφάλεια της χώρας και του ρωσικού έθνους, όπου συναισθηματισμοί και λάθη δεν συγχωρούνται. Το γνωρίζουν εξάλλου από την Ιστορία τους…
Δημοσίευση σχολίου