των Francois Godement,
Dragon Pavlisevic,
Agatha Kratz,
Abigael Vasselier,
Moritz Rudolf,
Jerome Doyon
Η συνεργασία με την Κίνα αναφορικά με την πρωτοβουλία της "Ένας δρόμος, μία ζώνη”, επίσης γνωστή ως BRI, μοιάζει συχνά σα να κοιτάμε τον ουρανό από τον πάτο ενός πηγαδιού (μια κινεζική παροιμία, "ο βάτραχος στον πάτο του πηγαδιού”. Κάθε χώρα αντιμετωπίζεται με βάση την θαυμάσια ευκαιρία που παρουσιάζει η Κίνα με τη μορφή επενδύσεων, δανεισμού ή μιας βελτίωσης της σχέσης τους γενικότερα, σε ενα ουσιαστικά διμερές σιλό. Αλλά, όπως ο ουρανός είναι μεγάλος, η BRI στην πράξη καλύπτει μια σειρά από χώρες που τώρα ξεπερνούν τις αρχικές 65, του 2015. Κάθε μία από αυτές βρίσκονται στον πυθμένα του δικού τους πηγαδιού, κοιτάζοντας προς τα πάνω. Είναι στην πραγματικότητα πολύ δύσκολο να διαχωρίσεις τη BRI από την γενική πολιτική της "εξόδου” -της κίνησης στο εξωτερικό από την οικονομία της Κίνας. Η BRI εξαπλώνεται στην πραγματικότητα σε ολόκληρο τον κόσμο, εκτός από τις ΗΠΑ, κάτι που αντιπροσωπεύει έναν από τους πραγματικούς γεωγραφικούς περιορισμούς της BRI.
Αυτή η έκδοση της Ανάλυσης της Κίνας, στην οποία παρουσιάζονται Κινέζοι think-tankers που μοιράζονται τις απόψεις τους για την BRI στην Ευρώπη και στην περιοχή ΜΕΝΑ, μας βγάζει έξω από το πηγάδι της παροιμίας. Σε αυτή την έκδοση, οι μελετητές σταθμίζουν τα ρίσκα και τις ευκαιρίες για την BRI, αναφέροντας ελάχιστα για το μελάγο σχέδιο των πραγμάτων ή για την παγκόσμια τάξη. Πιο συγκεκριμένα, οι αναλυτέ αναρωτιούνται εάν αυτό είναι καλές businesss για την Κίνα, και περιγράφουν κάποια από τα εμπόδια. Η λίστα με τα λιμάνια στα οποία έχει επενδύσει η Κίνα ή σχεδιάζει να επενδύσει, ίσως είναι μία από τις απαντήσεις: υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία, μεταξύ του Πειραιά, της νέας πρωτοβουλίας των "τριών θαλασσών”, των συνεργασιών σε Ιταλία και Ισπανία (τα άρθρα δεν αναφέρουν ότι η Σλοβενία απέρριψε αρκετά κινεζικά projects), και ένα μεγάλο αλλά με μικρή διαφήμιση project στις αλγερινές ακτές.
Πέρα από τις λεπτομέρειες των projects, είναι το τι σκέφτονται για αυτά οι κινεζικές επιχειρήσεις. Ο σκεπτικισμός κρύβεται κάτω από την επιφάνεια εξαιτίας αυτών των σκληρών κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της φερόμενης "πολιτιστικής” απόστασης (ένας άλλος ευφημισμός για τους κανόνες). Οι Κινέζοι αναλυτές επικαλούνται το εμπόδιο της εργασίας: πραγματικά, οι κινεζικές επιχειρήσεις είναι περισσότερο επιτυχημένες όταν απασχολούν τους δικούς τους εργαζόμενους με τους δικούς τους όρους. Το ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό στην ΕΕ, είναι μεγάλη ανησυχία για αυτούς. Επίσης εμφανίζεται ένα δίλημμα: επειδή ήταν πιο εύκολο πολιτικά σε λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες, η Κίνα έχει σχεδιάσει πολλά projects (δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί απαραιτήτως) στην κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Αλλά είναι οι τοπικές αγορές αρκετά μεγάλες για να το δικαιολογούν αυτό; Οι κινεζικές επιχειρήσεις επικαλούνται επίσης τον "προστατευτισμό”.Αυτή η φράση ορισμένες φορές σημαίνει ότι οι κανόνες της ΕΕ ευνοούν τους insiders, αλλά επίσης ότι υπάρχουν εγχώριες ανησυχίες για τις κινεζικές επενδύσεις. Πολύ σοφά, ορισμένοι από αυτούς τους αναλυτές προτείνουν μια προσέγγιση από τη βάση προς την κορυφή -από επιτυχημένες περιπτώσεις κινεζικών και τοπικών εταιριών που εργάζονται μαζί σε αμοιβαία βάση, συχνά μέσω κοινοπραξιών.
Οι φόβοι για την ευρωπαϊκή γεωπολιτική φαίνεται να είναι σε δεύτερη μοίρα και παραμένουν μάλλον απροσδιόριστοι: "πρόσφυγες”, "λαϊκισμός” και πιθανώς περισσότερο στο επίκεντρο, οι συχνές αλλαγές των κυβερνήσεων (η Ιταλία είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα) έχουν σημασία για την Κίνα της οποίας η ίδια προσέγγιση είναι πολύ από πάνω έως κάτω. Η προοπτική μιας πιθανής επενδυτικής συνθήκης μεταξύ ΕΕ και Κίνας -ένα ζήτημα ανεπίλυτο μετά από 13 γύρους διαπραγματεύσεων- δεν έχει αγγιχθεί ποτέ από τους μελετητές, σαν να είναι μια περιοχή όπου δεν επιτρέπεται η είσοδος. Στην περίπτωση της Ιταλίας, η ανάλυση εστιάζει στις εξαγορές υψηλής τεχνολογίας και brand name μετά την ιταλική οικονομική ύφεση. Οι αναλυτές αρνούνται τις κατηγορίες του οπορτουνισμού, αλλά οι Κινέζοι επενδυτές δεν αποφεύγουν μια καλή επενδυτική ευκαιρία. Η μόνη πραγματική μνεία της ΕΕ είναι εκείνοι οι εσωτερικοί κανόνες..
Αντιθέτως, όσον αφορά τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, η εστίαση είναι πολύ περισσότερο σε θέματα διακυβέρνησης και γεωπολιτικά, αν και η περιοχή έχει προφανές δυναμικό ως προμηθευτής υποδομών, και αν και οι ενεργειακές εξαγορές αντιπροσωπεύουν ένα από τα κύρια οικονομικά συμφέροντα της Κίνας εκεί. Η Αλγερία και το Μαρόκο περισσότερο, είναι αρκετά κοντά στους κανόνες της ΕΕ και στην ευρωπαϊκή επιρροή. Η Αίγυπτος είναι μία χώρα με τη δική της γραφειοκρατία, διαφθορά αλλά όχι πραγματική ώθηση από επάνω. Στην πραγματικότητα, ενώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον focus στο να δοθεί ώθηση στη συνεργασία Αιγύπτου-Κίνας, αρκετά άλλοι αναλυτές δίνουν αντιθέτως προτεραιότητα στα πλούσια κράτη του Κόλπου. Πολιτικά, η αναφορά της υποστήριξης της Κίνας για το Ιράν είναι περιορισμένη, ενώ ο ρόλος της Σαουδικής Αραβίας και άλλων στον περιορισμό του εξτρεμισμού, είναι εξέχων. Θα μπορούσε κανείς να σημειώσει ότι το πρακτικό πρόβλημα της Κίνας είναι το σουνιτικό, όχι το σιιτικό Ισλάμ: η χώρα θα τα πήγαινε πολύ καλά εάν ερχόταν σε μια κατανόηση με τους Σουνίτες ηγέτες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της Τουρκίας.
Εν ολίγοις, ο κινεζικός Τύπος και οι αναλυτές είναι μια χρήσιμη πηγή για την διερεύνηση των ανησυχιών που υπάρχουν στην Κίνα για την μεγάλη BRI που έχει συγκεντρώσει τόση μεγάλη προσοχή στο εξωτερικό, και που αποτελεί μια πραγματική επιτυχία για την κινεζική διπλωματία και ήπια δύναμη της Κίνας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου