Οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν το αντιπυραυλικό τους σύστημα Arrow, στις 17 Μαρτίου, για να καταρρίψουν συριακό πύραυλο. Το περιστατικό αυτό υποχρέωσε το Ισραήλ να παραδεχτεί αεροσκάφη του είχαν επιτεθεί σε στρατηγικούς στόχους βαθιά στο συριακό έδαφος, όπου φυλάσσονταν όπλα προοριζόμενα για τη Χεζμπολάχ.
Του Μπεν Κάσπιτ
Στις 19 Μαρτίου ισραηλινά αεροσκάφη έπληξαν όχημα στο συριακό τμήμα των υψωμάτων του Γκολάν στο οποίο επέβαινε ο Γιασέρ αλ Σαγιέντ, μέλος πολιτοφυλακής που στηρίζει το καθεστώς και πρόσωπο κοντινό στο περιβάλλον Άσαντ. Είναι προφανές, πως το Ισραήλ προσπαθεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στα βόρεια σύνορά του. Ίσως ορισμένοι να επιδιώκουν τελικά να ανάψει η φωτιά.
Το πρώτο συμβάν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε όλους τους δρώντες στην περιοχή – Συρία, Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολάχ – φέρνοντας σε αντιπαράθεση το Ισραήλ με τη Ρωσία. Ακόμα και η βολή συριακών αντιαεροπορικών πυραύλων κατά των ισραηλινών μαχητικών είναι ασυνήθιστη κίνηση. Το Ισραήλ κατέρριψε τον συριακό πύραυλο και η Μόσχα κάλεσε σε απολογία τον Ισραηλινό πρέσβη.
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας όμως δήλωσε πως αν η Συρία βάλλει ξανά με πύραυλο το Ισραήλ θα καταστρέψει και το αντιαεροπορικό σύστημα που τον εξαπέλυσε. Ο Λίμπερμαν πρόσθεσε πως στις 17 Μαρτίου το Ισραήλ απέτρεψε με τις επιδρομές του τη μεταφορά ισχυρών οπλικών συστημάτων από την Συρία στην Χεζμπολάχ, παραλείποντας να αναφερθεί στη ρωσική αντίδραση.
Ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος ασφαλείας δήλωσε, ανωνύμως, πως δεν υπήρξε πραγματική κρίση, αλλά η Ρωσία ήθελε απλώς να δείξει χαρακτήρα στους συμμάχους της, την Συρία, το Ιράν και την Χεζμπολάχ, που χαρακτηρίζουν ως απαράδεκτες τις ισραηλινές ενέργειες.
Οι ενδείξεις φανερώνουν πως οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν μια φάλαγγα οχημάτων που μετέφεραν πυραύλους εδάφους – εδάφους Scud ικανούς να πλήξουν στόχους σε απόσταση 750 χλμ. φέροντας πολεμική κεφαλή 500 περίπου κιλών. Το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι δεν θα επιτρέψει την παράδοση τέτοιων και παρόμοιων όπλων στην Χεζμπολάχ, όπως και αντιαεροπορικών πυραύλων ή χημικών όπλων.
Κάθε φορά που οι ισραηλινές υπηρεσίες έχουν πληροφορίες για παράδοση τέτοιων όπλων από την Συρία η Αεροπορία τους χτυπά. Ωστόσο, αυτή τη φορά, αντίθετα με τα συνηθισμένα, η συριακή αεράμυνα απάντησε εξαπολύοντας πυραύλους S-200. Τα αεροσκάφη δεν κινδύνευσαν καν, αλλά ένας από τους συριακούς πυραύλους πήρε τροχιά προς το ισραηλινό έδαφος και καταρρίφθηκε από το ισραηλινό Arrow.
Αν και το περιστατικό απέδειξε την αποτελεσματικότητα του Arrow, εντούτοις αποκάλυψε τη διενέργεια της ισραηλινής επιδρομής, υποχρεώνοντας τη Μόσχα να αναλάβει διπλωματική δράση καλώντας σε απολογία τον πρέσβη του Ισραήλ. Το περιστατικό όμως δείχνει επίσης ότι οι πιθανότητες ανάφλεξης στο βόρειο μέτωπο του Ισραήλ είναι μεγάλες.
Ένα μεμονωμένο περιστατικό μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση με αποτέλεσμα ένα επικίνδυνο περιφερειακό ντόμινο ανάφλεξης. «Η αυτοπεποίθηση του Άσαντ έχει αυξηθεί. Δεν μάχεται πλέον για να επιβιώσει. Το καθεστώς του είναι πιο σταθερό τώρα και είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται εκεί για να μείνει.
»Υπ’ αυτό το πρίσμα θέλει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού που τέθηκαν τα τελευταία χρόνια απαγορεύοντας τις ισραηλινές επιδρομές στο συριακό έδαφος. Αυτός είναι ο προφανής λόγος για τον οποίο εβλήθη ο αντιαεροπορικός πύραυλος. Το γεγονός που επίσης διαφοροποιεί το εν λόγω περιστατικό, είναι η ρωσική παρέμβαση», ανέφερε Ισραηλινός στρατιωτικός αξιωματούχος.
Στο δεύτερο περιστατικό, της 19ης Μαρτίου, σκοτώθηκε ένας άνδρας του περιβάλλοντος Άσαντ, ύποπτος για προετοιμασία τρομοκρατικών επιθέσεων στο Ισραήλ. Ωστόσο, ο άνδρας αυτός δεν αποτελούσε στρατηγική απειλή για το Ισραήλ.
Ίσως η επίθεση εναντίον του να έγινε για να δείξει σε κάθε ενδιαφερόμενο πως το Ισραήλ κατέστη λιγότερο προσεκτικό και διστακτικό όσον αφορά τις επιχειρήσεις σε βάθος εντός της Συρίας. Ίσως το Ισραήλ να ήθελε να δείξει ότι είναι πρόθυμο να αναλάβει κινδύνους και να μπει στον χορό αν χρειαστεί.
Αν και η Ιερουσαλήμ δεν ανέλαβε την ευθύνη για τον θάνατο του αλ Σαγιέντ. Ωστόσο υπήρξαν δηλώσεις από την στρατιωτική ηγεσία, ότι το Ισραήλ θα συνεχίσει να πολεμά τους τρομοκρατικούς πυρήνες και να εμποδίζει τη μεταφορά στρατηγικών όπλων στην Χεζμπολάχ.
Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί το Ισραήλ έδρασε τόσο ριψοκίνδυνα και με ποιανού ενθάρρυνση παραδέχτηκε τις επιδρομές της 17ης Μαρτίου; Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Νετανιάχου, ή η διεξαγόμενη για τον ίδιο έρευνα. Μια ανάφλεξη στον Βορρά θα μπορούσε να επισκιάσει τα εν λόγω γεγονότα. Ο Λίμπερμαν ίσως παίζει επικίνδυνα παιχνίδια από τη θέση του υπουργού Άμυνας, θέλοντας να παρατείνει τον βίο της κυβέρνησης.
Τα νεύρα όλων των δρώντων είναι τεντωμένα. Κάθε κλιμάκωση μπορεί ταχύτατα να ξεφύγει από τον έλεγχο και να φέρει την κόλαση. Ίσως για αυτό ο αρχηγός των ισραηλινών ΕΔ Γκαντί Άιζενκοτ δήλωσε στις 19 Μαρτίου πως σε μελλοντικό πόλεμο το πεδίο μάχης θα είναι ο Λίβανος, καθώς Χεζμπολάχ και κράτος του Λιβάνου δεν είναι πλέον ξεχωριστές πολιτικές οντότητες.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου