Ωφέλησε πολύ εκείνη η σημαία που βάψατε στο βουνό και τη βλέπουν όλοι οι Ελληνοκύπριοι. Τώρα μαζεύετε τους καρπούς αυτού του μίσους.
Σας συγχαίρω, κύριοι. Καταφέρατε να μεγαλώσετε μιαν ελληνοκυπριακή γενιά που μισεί τους Τούρκους. Ωφέλησε πολύ εκείνη η σημαία που βάψατε στο βουνό και τη βλέπουν όλοι οι Ελληνοκύπριοι. Τώρα μαζεύετε τους καρπούς αυτού του μίσους. Σπάνε τα τουρκικά αυτοκίνητα στον νότο. Σχίζουν τα λάστιχά τους. Σπάνε τα τζάμια τους. Έκαναν και χειρότερα. Μια μέρα επιτέθηκαν με λοστούς στους επιβαίνοντες στα οχήματα. Οι συμπολίτες μας γλύτωσαν δύσκολα από το λιντσάρισμα. Μην θυμώνεις, κύριέ μου. Αυτά είναι δικό σου έργο. Τα παράσημα της δημιουργίας μίσους. Βάλε τα στο στήθος σου. Πέρασε με περηφάνια από αυτή τη λεωφόρο. Απόλαυσε το γεγονός ότι χτύπησες με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Από τη μια πέτυχες το μίσος. Και από την άλλη έκανες όλους να πούνε ξανά ότι «δεν γίνεται ποτέ λύση με τους Ελληνοκύπριους».
Δεν κατάφερες να μεγαλώσεις τα Τουρκόπουλα στον βορρά ως εχθρούς των Ελλήνων, αλλά κατάφερες να μεγαλώσεις τα Ελληνόπουλα στον νότο ως εχθρούς των Τούρκων! Επιπλέον, τι παράξενο, τι θλιβερό. Δεν είσαι εσύ που δέχεσαι εκείνες τις επιθέσεις στον νότο. Αδέλφια μας ειρηνόφιλοι τις δέχονται. Εκείνοι δεν θεωρούν εχθρούς τους Ελληνοκύπριους, όπως εσύ, τους βλέπουν ως φίλους. Θέλουν να ζήσουν μαζί με αυτούς σε μια μη διαμελισμένη Κύπρο. Έχουν πάρα πολλούς Ελληνοκύπριους φίλους. Μαθαίνουν ο ένας στον άλλον ελληνικά και τουρκικά. Τραγουδούν όλοι μαζί στα πάρτι τους με ζιβανία. Πηγαίνουν ο ένας στους γάμους και στις κηδείες του άλλου. Θυμούνται μαζί τον πόνο και τα θύματα του παρελθόντος. Παρ’ όλα αυτά, πόσο θλιβερό είναι να δέχονται την επίθεση μερικών φανατικών εθνικιστών νεαρών στα χιόνια του Τροόδους. Φίλε που έβαψες εκείνη τη σημαία στα βουνά. Δεν είσαι εσύ που καίγεσαι σε αυτό το καζάνι του μίσους που άναψες. Αθώοι καίγονται εκεί μέσα. Το μόνο τους φταίξιμο είναι ότι δεν απαιτούν την απομάκρυνση εκείνης της σημαίας που δεν ωφελεί σε τίποτε άλλο εκτός από τη δημιουργία μίσους. Ότι αγνοούν τους σπόρους μίσους που σπέρνονται πάνω σε αυτά τα βουνά που πάρθηκαν από την απέναντι πλευρά με τη βία των όπλων.
Είναι μόνο η σημαία; Υπάρχουν και άλλα πολλά πράγματα στο μανιφέστο του μίσους σας. Επί 29 χρόνια κρατήσατε κλειστό το άλλο μισό της πατρίδας τους για τους ανθρώπους. Τους απαγορεύσατε ακόμα και να έρχονται να βλέπουν τους χώρους που γεννήθηκαν. Έτσι έφτασαν στην ηλικία των 29 τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1974. Ακούγοντας ιστορίες θηριωδίας από τους γονείς τους. Και κοιτάζοντας τα συρματοπλέγματα στο άλλο μισό της πατρίδας τους. Ιδού, μετά από 29 χρόνια δεήσατε και ανοίξατε εκείνες τις πύλες. Και δεν ήρθαν καν σε εσάς. Πώς περιμένατε να βρείτε τα παιδιά την καρδιά των οποίων γεμίζατε με μίσος επί 29 χρόνια; Να σας αγκαλιάσουν με αγάπη και να σας πουν «τι καλά που κάνατε και μας διώξατε από τα χώματά μας»; Πετύχατε πολύ σε αυτό το μίσος που μεγαλώσατε για 29 χρόνια…
Ενώ στέκεται εκεί το Βαρώσι που το κρατάτε επί 43 χρόνια και το ταΐζετε στα φίδια, γιατί εκπλήττεστε που οι Ελληνοκύπριοι νέοι νιώθουν για εσάς μίσος και έχθρα; Εσείς εκπλήττεστε με αυτό, αλλά εγώ εκπλήττομαι με εσάς. Ούτε εγώ σας αγαπώ επειδή προσφέρατε το Βαρώσι στα φίδια. Βρίσκω πολύ απεχθή όλα όσα κάνατε για να προκαλέσετε πόνο στην απέναντι πλευρά χώνοντας στο μάτι της τα εδάφη που πήρατε ως λάφυρο πολέμου. Γι’ αυτό δεν σας αγαπώ. Σκοτώσατε με τον πιο άγριο τρόπο τους Τάσο και Σολωμού και δεν μετανιώσατε καθόλου γι’ αυτό. Αντί να μετανιώσετε και να απολογηθείτε, επιβραβεύσατε και όσους τους σκότωσαν. Πώς να μην σας μισούν. Δεν είστε μόνο εσείς που δεν μετανιώσατε. Κανείς στην κοινότητά μας δεν το καταδίκασε αυτό. Μέχρι τώρα δεν διάβασα έστω και ένα ανακοινωθέν που να καταδικάζει αυτά τα εγκλήματα. Τότε γιατί εκπλήττεστε με όσους σας μισούν τόσο πολύ τώρα;
Σας συγχαίρω, κύριοι. Πετύχατε πολύ στο μίσος και όχι στην αγάπη. Πετύχατε τον στόχο σας. Κοιτάξτε, ακόμα και οι πλέον ειρηνόφιλοί μας δεν εμπιστεύονται τους Ελληνοκύπριους. Ακόμα και οι πλέον ειρηνόφιλοί μας λένε «δεν γίνεται λύση χωρίς την Τουρκία». Συγχαίρω και την κυβέρνηση στην Τουρκία. Κατάφερε να μετατρέψει την Κύπρο σε Τουρκία. Δεν έμειναν και πολλά λόγια να λεχθούν. Ούτως ή άλλως δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω όσα έγραψα εδώ. Αν αυτή η πένα ήταν πένα με φτερό όπως του Πούσκιν, δεν θα έμενε μελάνι να τη βουτήξω…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου