Τρελαθήκαμε μήπως;

Έχεις σαγηνευτικές παραλίες που εκτείνονται από τη μια σου άκρη μέχρι την άλλη. Σε κανέναν από εμάς δεν φάνηκαν χρήσιμες. Ούτε στους Ελληνοκύπριους.

Του Σενέρ Λεβέντ
Χθες σε ατένισα από μια βουνοκορφή, αγαπημένη Κερύνεια. Αλανιάρα Κερύνεια. Έχεις σαγηνευτικές παραλίες που εκτείνονται από τη μια σου άκρη μέχρι την άλλη. Σε κανέναν από εμάς δεν φάνηκαν χρήσιμες. Ούτε στους Ελληνοκύπριους. Ούτε στους Τουρκοκύπριους. Όλες έγιναν όμηροι χρηματοκιβωτίων από την Τουρκία. Και πλέον δεν απέμεινε μέρος για να μπει κανείς στη θάλασσα δωρεάν. Γέμισε και η θάλασσα. Ήρθε η σειρά της Καρπασίας. Πάει και αυτή. Σε ατένισα από μια βουνοκορφή, αγαπημένη Κερύνεια. Και θυμήθηκα τον καημένο μου αδελφό, ο οποίος σκίζεται σε μια πλατεία στη Λευκωσία φωνάζοντας «αυτή η χώρα είναι δική μας». Και οι δημοσιογράφοι από την Τουρκία που επισκέφθηκαν τη χώρα μας. Τι είπαν; «Η 82η επαρχία, Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου της Τουρκίας». Και εγώ αυτό θα έλεγα αν ήμουν στη θέση τους. Και κοιτάζοντας αυτή τη θέα. Ούτως ή άλλως, ούτε εσείς έχετε αντιδράσει, κύριέ μου.

Εξοικειωθήκατε. Πλέον είστε μέρος της Τουρκίας και όχι της Κύπρου. Όλοι είστε υπάλληλοι της Τουρκίας. Κοιτάξτε την πρόεδρο της βουλής μας. Την κυρία Σιμπέλ Σιμπέρ. Την υποψήφια πρόεδρο της δημοκρατίας του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος για την οποία εργαστήκατε με όλη σας τη δύναμη να κερδίσει κατά τις τελευταίες εκλογές. Τη γυναίκα που θεωρήσατε κατάλληλη γι’ αυτό τον θώκο επειδή αποδίδετε μεγάλη αξία στην κοινωνική ισότητα των φύλων.

Ακούσατε τι είπε; Δεν εμπιστεύεται τους Ελληνοκύπριους, λέει. Κατά τα 14 χρόνια που πέρασαν από το άνοιγμα των πυλών δεν δημιουργήθηκε, λέει, εμπιστοσύνη ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους έναντι των Ελληνοκυπρίων. Και φέρνει ως παράδειγμα γι’ αυτό το σχίσιμο των ελαστικών των αυτοκινήτων στο Τρόοδος. Αχ, κυρία Σιμπέλ, αχ. Εσύ που μετά το άνοιγμα των πυλών έστειλες το παιδί σου σε σχολείο στον νότο τουλάχιστον μην το λες αυτό. Αν δεν εμπιστευόσουν τους Ελληνοκύπριους, θα έστελλες ποτέ το παιδί σου σε εκείνο το σχολείο; Τέλος πάντων, ας το προσπεράσουμε αυτό. Υπόδειξε μου ένα σοβαρό επεισόδιο που συνέβη μέσα σε 14 χρόνια. Ποιος σκότωσε κάποιον; Ποιος έβαλε βόμβα σε κάποιον; Καθημερινά περνούν στον νότο εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι. Οι αγορές είναι γεμάτες με Τουρκοκύπριους. Στην οδό Λήδρας συναντάτε φίλους σας τους οποίους δεν συναντάτε ακόμα και στον βορρά. Έχουμε πάρα πολλούς που εργάζονται στον νότο. Και εσείς, κυρία Σιμπέλ, αποδίδετε σε ολόκληρο τον λαό κάτι που έκανε μια ομάδα φανατικών νέων; Και από αυτό εξάγετε το συμπέρασμα ότι χρειάζονται εγγυητές;

 Αφού τείνουμε να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους γεγονότα για να δικαιολογήσουμε την απαίτησή μας για εγγυητές, αλίμονο στο χάλι μας! Αφού μας βολεύουν τόσο πολύ, γιατί να μην τα κάνουμε και οι ίδιοι στον εαυτό μας; Κάποτε η ΤΜΤ έβαζε βόμβες σε τζαμιά στον νότο και ύστερα έλεγε ότι οι Ελληνοκύπριοι τις έβαζαν. Έγραφε «ένωσις» στα ελληνικά με μπλε μπογιά στους τοίχους σε τουρκικούς μαχαλάδες και έλεγε ότι το έκαναν οι Ελληνοκύπριοι. Και τα ίδια πράγματα έκανε και η ΕΟΚΑ. Δολοφονούσε Ελληνοκύπριους και έλεγε ότι το έκαναν οι Τούρκοι. Αυτά ωφέλησαν πολύ για να οδηγήσουν τις δύο κοινότητες σε σύγκρουση. Τώρα, αφού αποκτάτε το δικαίωμα να απαιτείτε εγγυητές σε κάθε επίθεση κατά Τουρκοκυπρίων στον νότο, μήπως αντιλαμβάνεστε τι είδους ευκαιρία προσφέρετε στους σοβινιστές φανατικούς ανάμεσά μας; Να είναι πολύ προσεκτικοί πάνω σε αυτό το θέμα οι συμπολίτες μας. Όπως δεν μπορεί να αναζητούνται Ελληνοκύπριοι πίσω από κάθε συμβάν στον νότο, δεν μπορεί να αναζητούνται και Τούρκοι [πίσω από κάθε συμβάν] στον βορρά. Αν ο εχθρός καραδοκεί και θέλει να εμποδίσει μια πιθανή λύση, μπορεί να κάνει τα πάντα. Μπορεί να καταφύγει σε κάθε μέθοδο.

Επιπλέον υπάρχει και το εξής, κυρία Σιμπέλ. Λέτε ότι εσείς δεν εμπιστεύεστε τους Ελληνοκύπριους. Μήπως νομίζετε ότι οι Ελληνοκύπριοι σας εμπιστεύονται; Μέσα σε 14 χρόνια δεν δημιουργήθηκε αίσθημα εμπιστοσύνης ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους έναντι των Ελληνοκυπρίων και νομίζετε ότι δημιουργήθηκε αίσθημα εμπιστοσύνης ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους έναντι των Τούρκων; Κοιτάξτε, πέρασαν 14 χρόνια μετά το άνοιγμα των πυλών και το εβδομήντα τοις εκατό των Ελληνοκυπρίων δεν πάτησαν το πόδι τους στον βορρά ακόμα. Όμως, οι Τουρκοκύπριοι που δεν πέρασαν καθόλου στον νότο είναι πάρα πολύ λίγοι. Μετριούνται στα δάχτυλα. Τουλάχιστον να μιλάτε κοιτώντας τα αυτά. Ποιος εμπιστεύεται ποιον. Ποιος δεν εμπιστεύεται ποιον.
Εσείς. Όλοι σας. Δεν εμπιστεύεστε τους Ελληνοκύπριους, αλλά εμπιστεύεστε την Τουρκία που προχωρά με γοργά βήματα στον δρόμο του κράτους του ισλαμικού νόμου, κολυμπάει στα μαύρα σκοτάδια του ισλαμικού φασισμού και υπέβαλε τον λαό της στα πάνδεινα, έτσι δεν είναι; Πες, εσύ αγαπημένη Κερύνεια. Αλανιάρα Κερύνεια. Και εσύ, αγαπητέ μας Πινόκιο Καρπασία. Τι μας συνέβη. Τρελαθήκαμε μήπως;

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.