Καυστικό άρθρο κατά του Ερντογάν, λίγες ώρες πριν την αιματηρότατη και συνάμα τρομερή έκρηξη στο γήπεδο της Μπεσίκτας στην Κων/πολη, δημοσιεύτηκε στην WSJ προκαλώντας πλήθος πολλών ερωτηματικών.
Ο τύπος των ΗΠΑ κατηγορεί ευθέως τον Ερντογάν ότι κινείται πρόσω ολοταχώς προς την απόλυτη και ολοκληρωτική απολυταρχία στο εσωτερικό της χώρας , αλλά και στο εξωτερικό.
Η σημερινή έκβαση των γεγονότων συνδέεται με το ξεκίνημα της πορεία της σημερινής Τουρκίας , σύμφωνα με τους Αμερικανούς, στο μακρινό 1910, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου εναντίον ανταρτών στην Υεμένη, όπου ένας νεαρός αξιωματικός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αρέσκονταν να διασκεδάζει τους στρατιώτες του με γαλλική και Ιταλική μουσική που έπαιζε κάθε βράδυ σε ένα γραμμόφωνο στην έρημο.
Οι νεανικές μουσικές προτιμήσεις του Ισμέτ Ινονού, μετέπειτα προέδρου της Τουρκίας περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα, δεν ήταν απλώς μια προσωπική ιδιορρυθμία.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, ο ίδιος ξεκίνησε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις επιβάλλοντας τις εκλογές, τα πολιτικά δικαιώματα και τα σύγχρονα κυβερνητικά όργανα κατά την περίοδο της αποσύνθεσης της κραταιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας, η άρχουσα τάξη της Τουρκίας «λοξοκοίταξε» προς τη Δύση ως το πρότυπο του διαφωτισμού και του πολιτισμού.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ένας κοσμικός αξιωματικός του στρατού ίδρυσε την σύγχρονη Τουρκία το 1923, προσπαθώντας να κόψει τον ¨ομφάλιο λώρο» με το παρελθόν της χώρας του .
Άλλαξε με δραστικό τρόπο άρδην την καθημερινή ζωή, εισήγαγε το λατινικό αλφάβητο και τον ελβετικό αστικό κώδικα για να αντικαταστήσει την αραβική γραφή και τον ισλαμικό νόμο της Σαρίας.
Αυτός ο μακροχρόνιος προσανατολισμός προς τη Δύση είχε μετατρέψει την Τουρκία σε ένα σπάνιο παράδειγμα μιας σύγχρονης μουσουλμανικής χώρας, που ήταν επίσης ευημερούσα, σε σταθερή δημοκρατία (και, από το 1952, μέλος του ΝΑΤΟ).
Σήμερα αυτή η χώρα και ο δυτικού τύπου τρόπος διακυβέρνησης της ευρίσκεται υπό επίθεση, όπως ποτέ πριν. Σχεδόν έναν αιώνα μετά την «δύση» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που έδωσε τη θέση της στη σημερινή τουρκική δημοκρατία, μια τεκτονική μετατόπιση είναι σε εξέλιξη.
Σύμφωνα με τον ισλαμικό κανόνα του πρόεδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία παρασύρεται μακριά από τους ιστορικούς δυτικούς συμμάχους της , σε μία από τις πιο σημαντικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις της εποχής μας.
Ο ίδιος έχει μετατρέψει ήδη την χώρα του σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη γωνιά της Μέσης Ανατολής. Με αυτόν τον τρόπο όμως, πολλοί Τούρκοι και δυτικοί φοβούνται, ότι η χώρα θα μολυνθεί από τον ίδιο με την αρρώστια της μισαλλοδοξίας, της απολυταρχίας, δηλητηριάζοντας την περιοχή της Α. Μεσογείου για δεκαετίες.
Αρχικά, ο Ερντογάν, ο οποίος έχει την εξουσία από το 2002, χαιρετίστηκε ως ένας ηθικός και δίκαιος δημοκράτης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχει αλλάξει χαρακτήρα και είναι «επιθετικά αντίθετος» σε όλους και σε όλα , ειδικά μετά τον απόηχο του αποτυχημένου πραξικοπήματος τον Ιούλιο, εξαπολύοντας πανταχόθεν μια άνευ προηγουμένου καταστολή.
Ο Σουλτάνος Ερντογάν απαιτεί συνταγματικές αλλαγές που θα του δώσουν σχεδόν την απόλυτη εξουσία και θα του επιτρέψουν να παραμείνει στο πηδάλιο μιας χώρας 80 εκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι το 2029.
«Πραγματικός στόχος του Ερντογάν είναι να αποκόψει την Τουρκία από το δυτικό μπλοκ, έξω από τον πολιτισμένο κόσμο, και να μετατρέψει την Τουρκία σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς εμπόδια», δήλωσε ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης , του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος (CHP).
«Θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει εκκοσμίκευση και όπου οι άνθρωποι θα διαχωρίζονται σύμφωνα με την εθνική τους ταυτότητα και φυσικά τις πεποιθήσεις τους. Καθίσταται ένα έθνος που αντιμετωπίζει εσωτερικές συγκρούσεις, ακριβώς όπως έγινε πρωτύτερα σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη», τονίζουν Αμερικανοί γεωπολιτικοί αναλυτές.
Τούρκοι αξιωματούχοι αντιτείνουν ότι, η Δύση εγκαταλείπει τη χώρα τους, και όχι το αντίστροφο. Ο κ Ερντογάν κατηγόρησε πρόσφατα την Ευρωπαϊκή Ένωση για «εχθρότητα με νόημα» , μετά τις αποτυχημένες συνομιλίες για την τουρκική ένταξη στο μπλοκ .
«Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε οι ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται στο χείλος του ρατσισμού μπορούν να αποκλείσουν την Τουρκία από την Ευρώπη», δήλωσε ο Ερντογάν. «Δεν είμαστε ένας φιλοξενούμενος λαός, αλλά ένα πλήθος στην Ευρώπη», αντέτεινε ο ίδιος.
Τα μέλη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του κόμματος , γνωστό και ως AKP, συχνά επισημαίνουν ότι όταν έγινε το πραξικόπημα του Ιουλίου , μόνο ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε κλήση έγκαιρα για να εκφράσει την υποστήριξή στον Ερντογάν, με τον Αμερικανό πρόεδρο να αργεί απελπιστικά να δώσει την δική του στήριξη στον ίδιο.
Εκείνο το βράδυ, πολλοί άλλοι δυτικοί ηγέτες παρέμειναν σιωπηλοί ή ακόμα επευφημούσαν τους πραξικοπηματίες.
«Δεν είναι η Τουρκία που αποστασιοποιείται από την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι που απομακρύνεται από τον άξονα της δημοκρατίας. Γι “αυτούς, δημοκρατία υπάρχει όταν δεν υπάρχει στην εξουσία ο Ερντογάν, και δικτατορία όταν αυτός κυβερνάει» , είπε ο Μεχμέτ Μετινέρ, ένας εξέχων βουλευτής του ΑΚΡ . «Η Τουρκική δημοκρατία είναι καλύτερη από τη δυτική δημοκρατία», κατέληξε ο ίδιος.
Τέτοιου είδους δηλώσεις προκαλούν πολλούς δυτικούς διπλωμάτες να κουνούν το κεφάλι τους με απόγνωση, δείχνοντας το όλο και περισσότερο αυταρχικό ξέσπασμα του Ερντογάν στην πολιτική σκηνή της χώρας του αλλά και στην Ευρώπη.
Περίπου 150 Τούρκοι δημοσιογράφοι ευρίσκονται σήμερα πίσω από τα κάγκελα στην Τουρκία, που έχει φυλακίσει περισσότερους δημοσιογράφους από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους.
Δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι πολίτες από τους δασκάλους και γραφειοκράτες και αστυνομικούς, μέχρι δικαστές και δημόσιους υπαλλήλους έχασαν τις δουλειές τους, στις μαζικές εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου.
Ενώ τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση Ερντογάν συνέλαβε τον αντιπρόεδρο ενός από τα τρία κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης της χώρας.
Αυτή η πορεία του Τούρκου προέδρου οδηγεί την χώρα αυτή με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο και την καταστροφή διαλύοντας τις σχέσεις με την ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, συνταράζοντας παράλληλα την περιοχή της Α. Μεσογείου, καταλήγει το άρθρο.
Το πολύνεκρο τρομοκρατικό κτύπημα ενδεχομένως να ήταν μία σαφή προειδοποίηση των «μεγάλων» δυνάμεων στην αυτοκρατορικού τύπου πολιτική του Τούρκου προέδρου, προκαλώντας εκατόμβη θυμάτων και σοβαρό πλήγμα στην χώρα.
Αυτό που παραμένει αίνιγμα όμως είναι η στάση που θα τηρήσει ο Ερντογάν από εδώ και στο εξής.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου