Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Η Ιταλία υπήρξε επί μακρόν χώρα η οποία έχει υποστηρίξει ή σωστότερα έχει συστρατευτεί με την Γερμανία σε πολλά σοβαρά ζητήματα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η χώρα οδεύει προς ένα ευρύ πρόγραμμα λιτότητας. Άλλοι, μιλάνε για Γερμανική επίθεση στην οικονομία της. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Η Ιταλία αποτελεί όχι απλά την Τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, μετά την Γερμανία και Γαλλία, αλλά και μία υπερδύναμη από πολλές απόψεις. Η χώρα έχει όχι μόνο σημαντικότατες εταιρίες στον χώρο της ένδυσης-υπόδησης αλλά και την δική της αυτοκινητοβιομηχανία, αμυντική βιομηχανία αλλά και μεγάλες Τράπεζες με παγκόσμιο ρόλο. Παράλληλα, όμως, δέχεται και αυτή, μαζί με την Ελλάδα σημαντικές πιέσεις με εισερχόμενους μετανάστες, και διαθέτει υψηλό, σε σχέση με το ΑΕΠ δημόσιο χρέος κοντά στο 135%, υψηλότερα από εκεί που βρίσκονταν η Ελλάς στην αρχή της κρίσης. Η χώρα έχει τράπεζες, όμως, με σημαντικά κόκκινα (360 δις ΕΥΡΩ τουλάχιστον), ενώ επίσης οι μικρομεσαίες εταιρίες της είναι κατεστραμμένες από την κρίση που οι πολιτικές Σόιμπλε έκαναν χειρότερη για την μη Γερμανική Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός Ρέντσι σχεδιάζει δημοψήφισμα ώστε να… κουμαντάρει την χώρα και να επιβάλλει εύκολα μια λιτότητα Γερμανικού Τύπου. Οι Γερμανοί από την πλευρά τους, όπως έχει ξεκαθαριστεί από τον κύριο Σόιμπλε δεν σκοπεύουν να βοηθήσουν την οικονομία της σε αυτή τη φάση, δεν θα κρατήσουν ‘ειδικό καθεστώς’ για την Ιταλία και τις τράπεζές της.
Τι ακριβώς σημαίνει η Γερμανική στάση είναι κάτι που θα το αντιληφθούμε αν δούμε τους χειρισμούς της Γερμανίας στο Ελληνικό πρόβλημα που ενώ τυπικά ενδιαφέρθηκαν για μεταρρυθμίσεις, η μόνη "μεταρρύθμιση" που τελικά έγινε επί 6 χρόνια τρόικας ήταν η μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα και η αύξηση των φόρων! Στα χρόνια των μνημονίων στην Ελλάδα ο εταιρικός φόρος αυξήθηκε 50%, και οι μισθοί μειώθηκαν 40% και ουσιαστικά δημιουργήθηκαν συνθήκες οικονομικής ασφυξίας για εργαζόμενους, εταιρίες και την ίδια την Οικονομία, ενώ οποιαδήποτε εξέλιξη αμφισβητούσε την παντοκρατορία του γερμανικού γκαγκστερισμού, όπως το "δημοψήφισμα" του ΓΑΠ ή η έξοδος στις αγορές του Σαμαρά, ή η διαπραγμάτευση σε Γιουρογκρουπ (επί Βαρουφάκη) τιμωρήθηκε με άμεση τρικλοποδιά. Στην περίπτωση του ΓΑΠ βρίσκοντας "εθελοντές" από την ίδια την παράταξη του για επιβολή της Γερμανικής ατζέντας, ενώ ανέτρεψαν την κυβέρνηση Σαμαρά μη δίνοντας της χρηματοδότηση στο τελευταίο εξάμηνο που άρχισε η οικονομία να παίρνει λίγο πάνω και ανέτρεψαν την κυβέρνηση "Βαρουφάκη" κλείνοντας τις τράπεζες με capital controls.
Ακόμη και οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα δεν εκτιμήθηκαν δεόντως διότι σκοπός της Γερμανικής ηγεσίας δεν φαίνεται να είναι ο φιλελευθερισμός, αλλά η δημιουργία μέτρων φτωχοποίησης για όλο τον Ευρωπαϊκό νότο. Αυτό πλέον επιβεβαιώνεται και σε συνεντεύξεις. Όπως αποκαλυπτικά το ξεκαθάρισε ο David Folkerts-Landau, ο διευθυντής του τμήματος οικονομικών αναλύσεων της Γερμανικής υπερτράπεζας Deutsche Bank πριν 5 μέρες σε συνέντευξη του, η Ιταλία πρέπει να προχωρήσει σε ραγδαία μείωση μισθών, και να το κάνει κάθε χρόνο, για χάρη του ΕΥΡΩ.
Είναι ξεκάθαρο ότι με πολιορκητικό κριό το "νόμισμα", το πολύτιμο ΕΥΡΩ, και με αφορμή τα κριτήρια "σταθερότητας", η Γερμανική ηγεσία του κυρίου Σόιμπλε θα πετύχει εκείνο που δεν κατάφερε η Γερμανική πολεμική μηχανή στον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Θα πετύχει όχι μόνο την φτωχοποίηση του Νότου, αλλά και την εξάλειψη του ενδο-ευρωπαϊκού ανταγωνισμού καθώς σε μια φτωχοποιημένη Ιταλία (και μετά Γαλλία), το σύνολο του Τραπεζικού τομέα και των μεγάλων Βιομηχανιών της Νότιας Ευρώπης θα "αλλάξουν χέρια". Γι αυτό τον λόγο, και καθώς αυτό έχει πλέον γίνει αντιληπτό εδώ και καιρό όχι μόνο μεταξύ τμημάτων της Ιταλικής πολιτικής ηγεσίας, αλλά και στον ίδιο τον ιταλικό λαό, το αποτέλεσμα από το επερχόμενο ιταλικό δημοψήφισμα που μειώνει τα δημοκρατικά δικαιώματα των ιταλών και κάνει εύκολη την εκχώρηση αρμοδιοτήτων στους Γερμανούς, όποιο και να είναι αυτό, ίσως αποτελέσει και αφορμή για την ευθεία πλέον ρήξη της Ιταλίας με την Γερμανία του κυρίου Σόιμπλε!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου