Karine Bechet-Golovko , Réseau International (France)
Η επιστροφή στον Ψυχρό Πόλεμο ανάγκασε τη Ρωσία για αναστολή της ρωσο-αμερικανικής συμφωνίας για την καταστροφή του πλεονάζοντος στρατιωτικού πλουτωνίου
Οι όροι που επιβάλλονται από τη Ρωσία για να γυρίσει στο statu quo ante είναι τέτοιες που καμία κυβέρνηση των ΗΠΑ θα ήταν σε θέση να τους τηρήσει. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία έχει αναγνωρίσει τελεσίδικα την αμερικανική συμπεριφορά και θα ενεργήσει αναλόγως από τούδε και στο εξής.
Το 2000, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία υπέγραψαν μια διμερή συμφωνία που τις υποχρεώνει να καταστρέψουν το πλεόνασμα του πλουτωνίου που προέρχεται από τον ψυχρό πόλεμο, δεδομένου ότι η ομαλοποίηση των σχέσεων Δύσης-Ανατολής οδηγεί στην αχρηστία ενός πυρηνικού δυναμικού αυτού του μεγέθους. Δεν πρόκειται να θαφτεί ή να τεθεί σε αναμονή, αλλά να καταστραφεί.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, πρόσθετα πρωτόκολλα και η επιθετική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, το πλαίσιο που αιτιολογεί αυτή τη συμφωνία έχει εξαφανιστεί. Η Ρωσία το σημείωσε, η εκτέλεση της συμφωνίας αναστάλθηκε, περιμένοντας ότι αυτός ο νέος πόλεμος, ας ελπίσουμε κρύος, θα λάβει τέλος με τη σειρά του. Απόφαση που έχει προκαλέσει την οργή των δομών των ΗΠΑ, οι οποίες ωστόσο δεν εφάρμοσαν ακόμη αυτή τη συμφωνία όπως διαπραγματεύτηκε και επισημοποιούν τη στρατηγική διάσταση της σύγκρουσης.
Με την προσέγγιση του χειμώνα, παγωμένος ψύχος καταλαμβάνει τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις.
Από προκλήσεις σε κυνισμό, οι Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν στο στόχο τους: η γνωστή θρυλική υπομονή της Ρωσίας έφτασε στα όρια του αποδεκτού για τη χώρα και απαντά ίσα με ίσον. Με την επισημοποίηση του λανθάνοντα ψυχρού πολέμου από το 2014, όταν η Ρωσία τόλμησε να διεκδικήσει τα εθνικά στρατηγικά συμφέροντα της ενώπιον της βραχυπρόθεσμος γεωπολιτικής των ΗΠΑ, ο διπολικός κόσμος επανεγκαταστάθηκε ανοιχτά. Αυτή είναι η πρώτη, και όχι η ελάχιστη, από τις παράπλευρες συνέπειες της παράλογής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια.
Την εποχή που η Ρωσία δεν διεκδικούσε ακόμα να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα στο εξωτερικό, υπογράφτηκε μια διμερή συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προέβλεψε την καταστροφή 34 τόνων εμπλουτισμένου πλουτωνίου, το οποίο αντιστοιχεί σε μερικές χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές, εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Εάν οι αρχικές συμφωνίες προέβλεπαν τη δυνατότητα ταφής ενός μικρού ποσοστού του πλουτωνίου, από το 2010 νέες διαπραγματεύσεις οδήγησαν στην απόφαση για την ολική καταστροφή των 34 τόνων και τη μετατροπή τους για μη στρατιωτικούς σκοπούς. Για το σκοπό αυτό, κάθε χώρα έπρεπε να κατασκευάσει ένα ειδικά εξοπλισμένο εργοστάσιο. Το έργο έλαβε χώρα στη Ρωσία, καθυστέρησε τόσο στις ΗΠΑ, που βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της συζήτησης και η Νότια Καρολίνα εξακολουθεί να μη βλέπει τίποτα να έρχεται.
Τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να αλλάξουν τον τρόπο της "καταστροφής", ήτοι να θάψουν το πλεόνασμα του πλουτωνίου τους. Αποτελεί μια άμεση παραβίαση της συμφωνίας. Όταν το σχέδιο υποβλήθηκε στην επιτροπή του Κογκρέσου, η τελευταία το ανακάλεσε και δεν βλέπει κανείς γιατί οι Ρώσοι έπρεπε να το δεχθούν. Πράγματι, δεν περνά. Δείτε το βίντεο:
Το να ταφείς κάτι που θέλει πάνω από χίλια χρόνια για να εξαφανιστεί, δεν είναι μια καταστροφική διαδικασία. Φτάνει στη κατάλληλη στιγμή, να το βγάλεις και να το χρησιμοποιήσεις. Με ουκάζιο, ο Ρώσος πρόεδρος ξεκίνησε καταρχάς την άμεση αναστολή της εφαρμογής της διμερούς συμφωνίας, διότι δεν έχει νόημα εάν εφαρμοστεί μονομερώς. Η Ρωσία θα έπρεπε να καταστρέψει, μόνο αυτή, το πλουτώνιο, μειώνοντας τις πυρηνικές δυνατότητες της και δημιουργώντας εθελοντικά μια ανισορροπία υπέρ των ΗΠΑ, οι οποίες θα το θάψει απλά και να το χρησιμοποιήσει ξανά αργότερα. Είναι μια αυτοκτονία για την οποία το ρωσικό κράτος δεν εξετάζει το ενδεχόμενο.
Για να κατανοήσουμε το μήνυμα, ο πρόεδρος Πούτιν υπέβαλε νομοσχέδιο στη Δούμα που εξηγεί τις συνθήκες υπό τις οποίες η Ρωσία θα συμφώνησει να επαναλάβει τις διαπραγματεύσεις. Το συνοδευτικό έγγραφο είναι πολύ σαφές σχετικά με αυτό, εδώ είναι ένα απόσπασμα:
" Κατά την περίοδο που ακολούθησε την έναρξη ισχύος της διμερούς συμφωνίας, οι ΗΠΑ έχουν λάβει μια σειρά από μέτρα αμφισβητώντας την κατάσταση από την άποψη της στρατηγικής σταθερότητας.
Με το πρόσχημα της κρίσης στην Ουκρανία, βλέπουμε την ανάπτυξη της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη, ιδιαίτερα σε χώρες που έχουν αποδεχθεί τις βάσεις του ΝΑΤΟ μετά το 2000, ημερομηνία έναρξης ισχύος της συμφωνίας. Το 2015, υπάρχουν 6 νέες προηγμένες μονάδες διοίκησης των στρατιωτικών δυνάμεων που εδρεύουν στη Βουλγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Εσθονία. Ο κύριος σκοπός τους - να εξασφαλίσουν την φιλοξενία επιπλέον δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις παρούσες στις χώρες της Βαλτικής έχουν επίσης ενισχυθεί από την αεροπορία στα αεροδρόμια του ΝΑΤΟ. Στην Ουκρανία, εκπαιδευτές από τις Ηνωμένες Πολιτείες εκπαιδεύουν τα μέλη της οργάνωσης του Δεξίου Τομέα η οποία απαγορεύεται στη Ρωσία.
Παράλληλα με τα μέτρα που πάρθηκαν για την αλλαγή της ισορροπίας των στρατηγικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν λάβει μέτρα για να υπονομεύσουν τη ρωσική οικονομία και τα δικαιώματα των Ρώσων πολιτών. Μεταξύ άλλων, το 2012, οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν το λεγόμενο νόμο Magnitsky, σύμφωνα με τον οποίον οι ΗΠΑ πήραν ανοιχτά το μέρος της οικονομικής εγκληματικότητας στη Ρωσία και το 2014 του νόμου σχετικά με τη στήριξη της ελευθερίας στην Ουκρανία, ο οποίος προβλέπει την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας. Επιπλέον, το 2014, οι ΗΠΑ υιοθέτησαν κυρώσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μερικών από τα εδάφη της, ορισμένων νομικών και φυσικών πρόσωπων».
Σύμφωνα με το κείμενο του νομοσχεδίου, αυτές οι δράσεις που έχουν αναληφθεί από τις ΗΠΑ έχουν αλλάξει εντελώς την κατάσταση και δικαιολογούν την de jure αναστολή της διμερούς συμφωνίας.
Η ασύμμετρη απάντηση που προωθήθηκε από τη Ρωσία έπεσε εξαιρετικά σωστή, αποφεύγοντας να πέσει στην παγίδα της κούρσας των εξοπλισμών για να ισοσκελίσει μια τεχνητά δημιουργούμενη ανισορροπία. Επιπλέον, εάν η Ρωσία σταματήσει το πρόγραμμα της καταστροφής του στρατιωτικού πλουτωνίου, απαγορεύει τη χρήση του για στρατιωτικούς σκοπούς. Θα αποθηκευτεί μέχρι καλύτερες μέρες ... ή την φοβερή ημέρα κατά την οποία ενδέχεται να χρειαστεί.
Ο Υπουργός Εξωτερικών S. Lavrov , συμπλήρωσε τέλεια την εξήγηση του κείμενου: να μιλήστε με τη Ρωσία με τόνο απειλής και να συνεργαστείτε με αυτήν μόνο όταν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι αποδεκτό.
Ως εκ τούτου, αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν στρατιωτικά από την Ανατολική Ευρώπη στο επίπεδο που υπήρχε το 2000, ακυρώνουν τους νόμους Magnitsky και την υποστήριξη της Ουκρανίας, ακυρώνουν τις κυρώσεις χωρίς να ξεχάσουν να καταβάλουν αποζημίωση για τη ζημία που προκλήθηκε, σε αυτή την περίπτωση, η Ρωσία είναι έτοιμη να επαναλάβει τις διαπραγματεύσεις για την καταστροφή του πλουτωνίου, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εκπληρώνουν όντως τις υποχρεώσεις τους.
Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ότι είναι σοκαρισμένες, διότι εκπληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους και γνωρίζουν πολύ καλά τον κίνδυνο των πυρηνικών όπλων. Είναι αλήθεια ότι είναι οι μόνοι που έχουν πρακτική εμπειρία. Εκτός από την Ιαπωνία, αλλά τα θύματα δεν φαίνεται να μετράνε, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν πάντα να υποβάλουν επίσημη απολογία - ή ακόμη και ανεπίσημα. Σε αντίποινα, αποσύρθηκαν από τη συμφωνία συνεργασίας σχετικά με τη Συρία, συμφωνία την οποία έτσι και αλλιώς δεν εφάρμοζαν και από την οποία, σε κάθε περίπτωση, ήθελαν να εξέλθουν. Και για να συνεχίσουν, κατηγορούν τη Ρωσία να αυτοεπαινιέται για αξίες που δεν έχει στη πάλη κατά της τρομοκρατίας, διότι δεν έχει επιτύχει κανένα από τους στόχους της. Ο πρέσβης της Ρωσίας στον ΟΗΕ αποκαλεί αυτή την έξοδο ως "έλλειψη τακτ". Είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε.
Πώς να αναλυθεί η αντίδραση του ενός και του άλλου;
Η Ρωσία, εκφράζοντας τόσο ισχυρούς όρους, κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, αλλάζει τη διπλωματική στρατηγική της. Αναγνωρίζει μια βαθιά γεωπολιτική στροφή που δεν έχει τίποτα το συμπτωματικό. Για αυτό οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν θα αλλάξουν εκ των προτέρων το παιγνίδι ή μια πολλοστή συνομιλία μεταξύ των Λαβρόφ και Κέρι δεν θα επιλύσει τη διαφορά. Για αυτό, θα πρέπει να επιστρέψουν σε ένα είδος μη-συγκρουσιακών σχέσεων. Οι οποίες συμπεριλαμβάνουν την αναστολή των μέτρων αντίποινων που πάρθηκαν κατά της Ρωσίας και τη στρατιωτική απόσυρση στο επίπεδο που ήταν τη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας. Χωρίς γεωπολιτική αλλαγή, αυτή η συμφωνία δεν έχει κανένα νόημα.
Όσο για τις ΗΠΑ, με την απόσυρση από τη συμφωνία συνεργασίας για τη Συρία σε απάντηση, επιβεβαιώνουν την κατάσταση των διεθνών σχέσεων. Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών μεταφέρεται επίσημα σε στρατηγικό επίπεδο και όχι συμπτωματικό. Δεν μπορεί να επιλυθεί παρά μόνο με τη νίκη ή τη παραίτηση ενός από τα μέρη. Επομένως, τα παίγνια συνεχίζονται.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου