Ο άνθρωπος, η ομάδα η κοινωνία τα έθνη έχουν το δικαίωμα της επιλογής. Ω; αναφαίρετο ορίζεται από πάντες, ακόμα και από δικτάτορες. Η δημοκρατία ένα πολίτευμα που ευθέως πάσχει (καθώς βασίζεται στην ωριμότητα των υπηκόων) διότι είναι εκτός από ανίκανη να περιφρουρήσει τον εαυτό της και επιληψίμως ελαστική.
Ελαστική, διότι η φύση της επιδέχεται μύριες παρεμβάσεις και προσαρμογές καθώς η δυνατότητά της να τις αφομοιώνει όλες, κρίνεται εκπληκτική. Βεβαίως και καταλήγει να είναι τύποις δημοκρατία, αλλά αυτό είναι ‘όπως είπαμε, κατάληξη, δεν είναι απότομη μεταβολή και άρα αποδεκτή ως τέτοια. Συνήθεια…
Ο συνηθέστερος τρόπος αλλοτρίωσης της φύσης της είναι η μεταστροφή της γνώμης των μονάδων της. Τι δημοκρατικότερο αυτής!
Υπάρχεις κανείς που να μην έχει δικαίωμα να αλλάξει γνώμη για το οτιδήποτε; Ουδείς μέσα σε μία δημοκρατία (ασχέτως εάν αυτή χειραγωγείται με –βλακωδώς- έξυπνο τρόπο). Ποιος θα μπορούσε να αποδείξει τη χειραγωγία –του όποιου λαού- όταν οι επιλογές του οποιοδήποτε έχουν τη δυνατότητα να είναι οι οποιεσδήποτε;
Θα χρειαζόταν το μέτρο των αξιών για να επιτευχθεί το ευκλεές αποτέλεσμα, κάτι τέτοιο όμως επιμελώς ελλείπει. Δεν διδάσκεται καν… Τυχαίο;
Πίσω λοιπόν από την ελεύθερη επιλογή συγκροτείται ένα μέτωπο το οποίο κινείται σύμφωνα με τις θελήσεις των εκάστοτε συμφερόντων. Είναι τόσο απλό! Προσφέρει την εύκολη λύση καθώς υπόσχεται καταδεικνύοντας τρόπο για το πώς θα την βγάλουμε …καθαρή την ώρα συνεχώς βρομιζόμαστε από φόρους και διαταγές…
Η δημοκρατία είναι εξελιγμένο πολίτευμα και ως τέτοιο χρειάζεται προσοχή στον χειρισμό της διότι στηρίζεται σε αξίες –όπως είπαμε-, τις οποίες και προϋποθέτει για να υπάρξει υγιής.
Οι αξίες σήμερα έχουν καταντήσει. Έχουν αποκτήσει την όψη του συμφέροντος και όχι της ιδέας του επιχειρήματος του προτεινόμενου στην αγορά. Έπαψαν να αγορεύουν οι πολιτικοί… τη θέση τους πήραν ευκαιριακοί τύποι που έρχονται και φεύγουν πλουσιότεροι. Οι αξίες άλλαξαν χρώμα. Ο κακός πολιτισμός η αιτία, η μεταστροφή του ιδεώδους.
Τα μεγάλα κέντρα των αποφάσεων κατευθύνουν και επιβάλλουν. Οι λαοί ελεύθεροι αποφασίζουν μονάχα μεταξύ των επιλογών που τους παρέχονται. Όλες οι επιλογές θεμιτές, προαποφασισμένες. Το προσωπείο της δημοκρατίας και της ελεύθερης βούλησης οφείλει να στέκει παρόν.
Και φτάνουμε σήμερα στο εξής παράδοξο. Να κατηγορείται ο Βαρουφάκης επειδή επέλεξε το προφανές για τον τόπο του. Να κρίνεται για την προφανή κίνησή του –έστω και παράδοξη- της επόμενης επιλογής.
Θα μπορούσε ίσως σε μία κοινωνία η οποία έσφυζε νομιμότητας και η όποια παρέκκλιση από τον νόμο προκαλούσε …αυτοκτονίες, να κατηγορηθεί για τυχόν ποινικές ευθύνες εάν αυτές προέκυπταν… αλλά όχι για επιλογές κρίσης. Όχι για τέτοιες διότι το περί ελεύθερης βούλησης και επιλογής αίσθημα καταπνίγεται. Τι λέμε την ώρα που το κράτος κατεσπαράχθη.
Τρελαθήκαμε. Βρήκαμε σκατό στ’ αλώνι…
Κατά τον ίδιο λόγο λοιπόν, οφείλει να κατηγορηθεί οποιοσδήποτε εξοπλίζει τη χώρα διότι μας προετοιμάζει και γιατί όχι προτρέπει σε πόλεμο! Ή εκείνα –τα όπλα- είναι για άμυνα, ενώ το plan B δεν ήταν; (Βεβαίως και δεν ήταν, διότι αντίβαινε συμφερόντων…)
Το παρόν άρθρο δεν προσπαθεί να αθωώσει κανέναν ούτε να ψέξει ή δικαιολογήσει το προφίλ του ανδρός, όμως το προφανές δεν μπορεί να μην λεχθεί διότι εστιάζουμε στο δέντρο και χάνουμε το σύμπαν ολόκληρο όχι το δάσος.
Το μέτωπο έχει μεταστραφεί. Μετά την πτώση Τσίπρα –με την ομολογία περί αναγκαιότητας μνημονιακής πολιτικής- άπαν το πολιτικό σύστημα λαμβάνει θέσεις έναντι του άλλου εχθρού. Του μοναδικού πραγματικού που υφίσταται. Του εθνικού νομίσματος.
Εθνικό νόμισμα σημαίνει πέραν εκείνου του προφανούς και μία ανεξαρτησία κινήσεων της χώρας μακριά από επιταγές και άρα συμφερόντων του διευθυντηρίου των ισχυρά κρατούντων. Ποίου κρατούντος των ισχυρών; Του χρήματος φυσικά. (Εδώ χάνεται πέραν του χρήματος και η επιρροή-εκμετάλλευση όλου του Νότου…)
Άπαν το πολιτικό σύστημα της χώρας βάλλει εκόν-άκον της συνειδήσεως των πολιτών. Της ελεύθερης επιλογής τους στο όνομα της δημοκρατίας.
Η γνώμη είναι κάτι που μεταβάλλεται κατά το δοκούν. Αλλάζει με τη γνώση ή με την επιβολή. Γνώση εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να επέλθει εξαιρουμένης της πείρας και άρα έρχεται(;) μετερχόμενη –η εμβόλιμη γνώση- επιφοιτήσεων των προφεσόρων της ενημέρωσης. Της πλύσης του εγκεφάλου…
Η μιντιακή σύγχρονη εξουσία έχει αποκτήσει το ρόλο του δασκάλου καθοδηγητή, δικαστή.
Η δημοκρατία καταντά με τον τρόπο που την αφήνουμε να λειτουργεί…
Δυστυχώς η θέσπιση αξιών προϋποθέτει ώριμο έθνος. Έθνος με κρίση με βούληση, με όραμα. Έθνος υγιές που δεν σκιάζεται.
Ο φόβος περιορίζει και τις αποφάσεις και μαγκώνει τις κινήσεις. Παγώνει.
Σκεφθείτε τον λόγο που τον μετέρχονται διαρκώς. Λαός φοβισμένος, λαός που εύκολα χειραγωγείται. Μας έδωσαν λαθεμένες αξίες, τις υπογράψαμε και τώρα τρέμουμε τον χαμό τους.
Πάρε ευζωία Έλληνα γεύσου το όνειρο και τρέμε την ώρα που θα στο ζητήσω πίσω. Καημένε…
Με ετούτο μας απειλούν, με ετούτο μας δένουν, σε ετούτο το επιχείρημα στηρίζονται και μας κουνάν το δάκτυλο στη μούρη και ενίοτε μας ζουλάνε και τη μύτη.
Στο χάσιμο της βόλεψης μας βαράνε. Στη μεγάλη μας αξία… και μας σέρνουν δούλους στις ορέξεις τους με τα λεφτά τους. Για τα λεφτά τους λοιπόν όλα τα οποία τα χρειαζόμαστε ώστε να διατηρήσουμε τον τρόπο της ζωής που μας δολίως μας έχουν επιβάλλει…
Στο πρόσωπο του Βαρουφάκη (που έκανε τα μύρια λάθη) δέρουν την απόταξη. Τη ρήξη της κέλευθου. Την ελευθερία.
Είμαστε ελεύθεροι σε κάθε περίπτωση. Ελεύθεροι να επιλέγουμε το δυνάστη μας, ή την διάθεση του εαυτού μας, μονάχα που μας παραθέτονται μονάχα τα μισά επιχειρήματα και καμία από αξίες που χρησιμοποιήσαμε ως έθνος τα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας μας…
Ο μεγάλος μας φόβος. Θα τη βγάλουμε ακόπως καθαρή.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου