Του Αναστάσιου Λαυρέντζου
Στις επόμενες μέρες θα γίνει ελληνοτουρκικό συμβούλιο κορυφής στην Αθήνα. Το κατά πόσο αυτό είναι σκόπιμο ή χρήσιμο την ώρα που το Μπαρμπαρός «κόβει βόλτες» στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι συζητήσιμο... Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε όριο και είναι ενδεικτικό του πώς αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι τις σχέσεις καλής γειτονίας, είναι το εξωφρενικό αίτημα που τέθηκε από τουρκικής πλευράς για περιοδεία του Τούρκου πρωθυπουργού στην ελληνική Θράκη μαζί με τους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες που τον συνοδεύουν. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Νταβούτογλου μας ζήτησε να κάνει και ένα υπουργικό συμβούλιο στη Θράκη! Πρόκειται για μια ιταμή πρόκληση που σκοπό έχει να προσβάλει την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος και βεβαίως να δώσει μια παράσταση κακώς εννοούμενης πατρωνίας προς τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής.
Θα πρέπει λοιπόν γενικά να ειπωθεί στον κ. Νταβούτογλου ότι δεν χρειάζεται να δίνει τέτοιες παραστάσεις στη Θράκη. Η Θράκη αποτελεί τμήμα της ελληνικής επικράτειας και κατοικείται από Έλληνες πολίτες. Όσον αφορά δε τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, μπορεί στο παρελθόν να είχε παράπονα από την ελληνική πολιτεία, σήμερα όμως απολαμβάνει όλων των δικαιωμάτων της, όσο καμία άλλη μειονότητα στην Ευρώπη! Συγκεκριμένα:
1. Για τη μειονοτική εκπαίδευση την τελευταία 20ετία και μόνο για το ελληνόφωνο σκέλος της έχει δαπανηθεί το τεράστιο ποσό των 27 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, ενώ από τη Συνθήκη της Λωζάνης η Ελλάδα δεσμεύεται μόνο για τη λειτουργία μειονοτικών δημοτικών σχολείων (πρωτοβάθμια εκπαίδευση), με πρωτοβουλία της ελληνικής πολιτείας λειτουργούν (ήδη από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60) επί πλέον δύο μειονοτικά Γυμνάσια-Λύκεια και δύο μειονοτικά ιεροσπουδαστήρια.
2. Στη Θράκη υπάρχει αναλογικά προς τον πληθυσμό διπλάσιος αριθμός τζαμιών από ό,τι στην Τουρκία!
3. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες απολαμβάνουν πλήρως των δικαιωμάτων του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειονοτικοί βουλευτές να εκλέγονται ανελλειπώς στο ελληνικό κοινοβούλιο και μουσουλμάνοι πολίτες να εκλέγονται σε όλες τις βαθμίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
4. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες της Θράκης μπορούν να αγοράζουν και να κατέχουν ιδιοκτησίες χωρίς περιορισμούς. Να σημειωθεί μάλιστα ότι κάποιοι φροντίζουν να γίνει καταχραστική εκμετάλλευση αυτού του δικαιώματος, αφού από δεκαετίες είναι γνωστό ότι μουσουλμάνοι στη Θράκη αγοράζουν περιουσίες χριστιανών, συχνά έναντι οποιοδήποτε τιμήματος. Το φαινόμενο αυτό έχει λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, με τη λειτουργία της τουρκικής τράπεζας Ziraat Bank, η οποία χρηματοδοτεί αφειδώς και με χαμηλά επιτόκια μουσουλμάνους της Θράκης για τέτοιου είδους αγορές.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα πολιτικά, θρησκευτικά, μορφωτικά και αστικά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης είναι απολύτως σεβαστά στην Ελλάδα. Κάθε λοιπόν ισχυρισμός περί του αντιθέτου είναι τουλάχιστον υποκριτικός και υστερόβουλος. Και η Τουρκία είναι ίσως η τελευταία που μπορεί να μιλήσει για ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, όταν είναι γνωστό πόσο συστηματικά παραβίασε τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης από τη Συνθήκη της Λωζάνης ελληνικής ομογένειας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, φτάνοντας τελικά στην πλήρη εξάλειψή της. Θα υπενθυμίσουμε ενδεικτικά τα εξής:
1. Απαγόρευση άσκησης συγκριμένων επαγγελμάτων (1932) στους Έλληνες μη ανταλλάξιμους υπηκόους που έμειναν στην Τουρκία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.
2. Φόρος περιουσίας (varlık vergisi) που αφορούσε κυρίως τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Τουρκίας και ειδικά τους χριστιανούς. Μέσω αυτού οι περισσότεροι Έλληνες της Τουρκίας έχασαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, ενώ όσοι αδυνατούσαν να πληρώσουν οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας (1942).
3. Κλείσιμο ελληνικών σχολείων και περιορισμοί στην ομιλία της ελληνικής γλώσσας. Δημεύσεις περιουσιών και απαγόρευση λειτουργίας όλων των ομογενειακών συλλόγων στην Κωνσταντινούπολη.
4. Διωγμός των Ελληνορθόξων της Κωνσταντινούπολης από στίφη «αγανακτισμένων» Τούρκων το 1955, ο οποίος κατέληξε σε πολυάριθμους φόνους, βιασμούς και προκάλεσε τεράστιες υλικές καταστροφές (Σεπτεμβριανά).
5. Αθρόες απελάσεις Ελλήνων μειονοτικών μετά το 1964 με μονομερή καταγγελία της ελληνοτουρκικής σύμβασης εγκατάστασης πληθυσμών.
6. Κατάφωρη παραβίαση του Αρ. 14 της Συνθήκης της Λωζάνης που προέβλεπε αυτονομία των νήσων Ίμβρου και Τενέδου και βίαιος εκτουρκισμός τους με σειρά μέτρων: εφαρμογή προγράμματος εποικισμού, ίδρυση ανοικτών αγροτικών φυλακών, απαλλοτριώσεις περιουσιών έναντι εξευτελιστικών αποζημιώσεων και πολλά άλλα.
7. Κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης στη δεκαετία του ’70.
Αυτά είναι μόνο λίγα από αυτά που πρέπει να θυμόμαστε. Είναι όμως αρκετά ώστε οι Τούρκοι πολιτικοί να έχουν την απαραίτητη συστολή και να μην μας ομιλούν για δήθεν παραβιάσεις μειονοτικών δικαιωμάτων. Ας ασχοληθούν καλύτερα με τα αιτήματα των Κούρδων στην Τουρκία. Στο μεταξύ να μην χρησιμοποιούν τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας για να προωθούν τους πολιτικούς τους στόχους. Και αυτό πρέπει να το σκεφτούν και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που δεν πρέπει να δεχτούν να γίνουν υποχείριο μιας ξένης πολιτικής. Αυτό το έμαθαν και το κατάλαβαν πολύ αργά δυστυχώς οι Τουρκοκύπριοι μετά το 1974...
Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος έχει γράψει το βιβλίο «Η Θράκη στο μεταίχμιο».
Δημοσίευση σχολίου