Σε μια εξαιρετικά ορθή επισήμανση προέβη σε επικοινωνία του με το «defence-point.gr» ο γνωστός καθηγητής διεθνών σχέσεων, Μάριος Ευρυβιάδης, άρθρα και αναλύσεις του οποίου συχνά φιλοξενούμε στον παρόντα ιστοχώρο.
Η «διαμαρτυρία» αφορά τη σιωπή όλων μας, πολιτικών (Μαξίμου και ΥΠΕΞ κυρίως…) και δημοσιογράφων απέναντι στις απίθανες δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, κατά την πρόσφατη παρουσία του στην Αθήνα και όχι μόνο. Η αιτία της οργής του Ευρυβιάδη όμως επικεντρώθηκε στο ακόλουθο…
Ο Νταβούτογλου (γνωστός και ως «κύριος μηδενικά προβλήματα», έστω κι αν… ατύχησε, καθότι έθετε ως προϋπόθεση την απόλυτη υιοθέτηση των τουρκικών θέσεων και την προσαρμογή των πάντων στην τουρκική σκανδαλωδώς βολική ερμηνεία της πραγματικότητας) στις δηλώσεις του ανέφερε το απίθανο «η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην αν. Μεσόγειο και κατά συνέπεια δικαιούται περισσότερα από τους υπόλοιπους» στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων της περιοχής.
Ο καθηγητής μας έστειλε απλά κάποια στοιχεία τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Το γνωστό CIA Factbook αναφέρει ότι η ελληνική ακτογραμμή είναι 11η στον κόσμο υπολογίζοντάς την σε 13.676 χιλιόμετρα, ενώ η Τουρκία είναι 17η με 7.200 χιλιόμετρα. Πρώτος είναι ο Καναδάς και η Ινδονησία δεύτερη. Δεν είναι όμως η μοναδική πηγή. Σύμφωνα με το World Resource Institute, η Ελλάδα κατατάσσεται 19η με 15.147 χιλιόμετρα ακτογραμμής, ενώ η Τουρκία 31η με 8.140 χιλιόμετρα.
Αποδεχόμαστε πλήρως την κριτική που μας ασκεί – και σε εμάς, ουδείς πρέπει να εξαιρεθεί – ο Μάριος Ευρυβιάδης και ερωτούμε: Για πόσο καιρό θα είμαστε όλοι να παρακολουθούμε με τέτοια απάθεια την «τουρκική λογική» του αρπακτικού, ακόμα και όταν η επιχειρηματολογία της είναι τόσο αυταπόδεικτα αίολη;
Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι καμία πρεσβεία στον κόσμο, κανένας διπλωμάτης, ούτε το υπουργείο Εξωτερικών εδώ, δεν έκαναν τον κόπο να εφοδιάσουν τον πρωθυπουργό της χώρας με αυτά τα στοιχεία, ώστε να υπάρξει η δέουσα απάντηση μόλις επιχειρηθεί η διαστρέβλωση της αλήθειας.
Εάν τα στοιχεία έχουν δοθεί αλλά για τους γνωστούς λόγους της κακώς νοούμενης… γαλατικής ευγένειας και του κομπλεξικού κοσμοπολιτισμού που συνήθως αποπνέουμε δεν έχουν αξιοποιηθεί, απολογούμαστε και θα επανορθώναμε άμεσα εάν το πληροφορηθούμε, στρέφοντας τα δημοσιογραφικά μας «πυρά» προς αυτούς που δεν τα αξιοποίησαν.
Τι ζητάμε όμως όταν μας ήρθε ο πολύς Αχμέτ στην Αθήνα, γεμάτος χαμόγελα και δεν βρέθηκε ένας να του υπενθυμίσει είτε δημοσίως (το καλύτερο, καθώς το ακροατήριο είναι πολύ μεγαλύτερο) είτε ιδιωτικώς, το casus belli;
Αντιθέτως, αδειάζουμε ως Αθήνα τη Λευκωσία που αποχώρησε εξαιτίας του «σουλάτσου» του «Barbaros» στην ΑΟΖ, αναφέροντας όχι ότι θα προταθεί η όποια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι για επανέναρξη του διαλόγου για τη διευθέτηση του Κυπριακού, αλλά προκαταλαμβάνουμε επί της ουσίας την επιστροφή της, φέρνοντας τους Κύπριους Έλληνες σε δύσκολη θέση!
Για να μην αναφερθούμε στα διόλου κολακευτικά σχόλια που θα έχουν νομοτελειακά αποσπάσει τέτοιες διπλωματικές συμπεριφορές σε Κάιρο και Τελ Αβίβ. Αυτό είναι η δεύτερη νίκη του Νταβούτογλου, αφού με τη συμπεριφορά μας στον ελιγμό του, κατόρθωσε να αποστείλει έμμεσο μήνυμα στις δυο προαναφερθείσες πρωτεύουσες, αναφορικά με την αξιοπιστία και τα «κότσια» του συμμάχου τους…
Πότε θα αποκτήσουμε επιτέλους εξωτερική πολιτική; Πότε θα ξεπεράσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας τα φοβικά του σύνδρομα; Έχουμε μήπως φιλανδοποιηθεί και δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου