Ήταν Τρίτη 9 Μαΐου 1995 όταν ο εκλιπών διανοούμενος Μάριος Πλωρίτης, συνεργάτης τότε της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», δημοσίευε ένα εκπληκτικό κείμενο…
Η φωτογραφία που παραθέτουμε είναι αντίγραφο ενός άρθρου που αρχικά είχε δημοσιευτεί 66 χρόνια πριν, δηλαδή το 1945, αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όσο και να το διαβάζουμε μας φαίνεται τόσο πολύ επίκαιρο που θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο το οποίο έχει γραφτεί σήμερα…
Κι όμως! Ότι δεν κατάφερε η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ με τα όπλα, το έχει σχεδόν καταφέρει η σημερινή Μερκελική Γερμανία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο...
H παραπάνω προφητεία του ναζί που βγήκε αληθινή τόσο γρήγορα ή το ότι έγινε χωρίς να συναντήσει η Γερμανία καμία αντίσταση!
Όχι μόνο τους χαρίσαμε τις αποζημιώσεις που τόσα χρόνια μας χρωστάνε, αλλά τους εκχωρούμε απλόχερα την εθνική μας περιουσία και την εθνική μας κυριαρχία αναίμακτα!
Ο λαός που κάποτε του έπλεκαν το εγκώμιο όλοι για τη μαχητικότητά του, ο ίδιος λαός χλευάζεται καθημερινά και παρακολουθεί μοιρολατρικά τα γεγονότα...
Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι "χθες" δε σήκωναν κουβέντα για την ομάδα τους, για το κόμμα τους, για το αυτοκίνητό τους, κάνουν σήμερα τουμπεκί για τα δικαιώματά τους που χάνονται, για την κατάλυση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών, για τη χώρα τους, για τη ζωή τους...
Τι να πω; Ότι και να μας ποτίζουν, ότι και να μας ψεκάζουν που λένε μερικοί, αυτά τα πράγματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια δεν τα χωράει ο νους μου.
Το επόμενο βήμα ποιο είναι; Να βάλουμε μόνοι μας αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια μας; Δε φτάνει που μας πηδάνε, τους πληρώνουμε κιόλας. Δε φτάνει που μας πηδάνε, τους λέμε κι ευχαριστώ...
πηγή
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο...
H παραπάνω προφητεία του ναζί που βγήκε αληθινή τόσο γρήγορα ή το ότι έγινε χωρίς να συναντήσει η Γερμανία καμία αντίσταση!
Όχι μόνο τους χαρίσαμε τις αποζημιώσεις που τόσα χρόνια μας χρωστάνε, αλλά τους εκχωρούμε απλόχερα την εθνική μας περιουσία και την εθνική μας κυριαρχία αναίμακτα!
Ο λαός που κάποτε του έπλεκαν το εγκώμιο όλοι για τη μαχητικότητά του, ο ίδιος λαός χλευάζεται καθημερινά και παρακολουθεί μοιρολατρικά τα γεγονότα...
Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι "χθες" δε σήκωναν κουβέντα για την ομάδα τους, για το κόμμα τους, για το αυτοκίνητό τους, κάνουν σήμερα τουμπεκί για τα δικαιώματά τους που χάνονται, για την κατάλυση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών, για τη χώρα τους, για τη ζωή τους...
Τι να πω; Ότι και να μας ποτίζουν, ότι και να μας ψεκάζουν που λένε μερικοί, αυτά τα πράγματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια δεν τα χωράει ο νους μου.
Το επόμενο βήμα ποιο είναι; Να βάλουμε μόνοι μας αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια μας; Δε φτάνει που μας πηδάνε, τους πληρώνουμε κιόλας. Δε φτάνει που μας πηδάνε, τους λέμε κι ευχαριστώ...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου