GuidePedia

0
Ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει και το ακροατήριο χειροκροτεί. Πριν σβήσουν τα φώτα της γιορτής, στη Νέα Δημοκρατία όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά. Και μετά, έρχονται οι εκλογές.

ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ

Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν όλες οι σαραντάρες: μετά τα δεύτερα «άντα», καμία δεν θέλει να βλέπει κεράκια. Και έτσι, για να φωτίσουν τα γενέθλιά τους, επιλέγουν ως εορταστική αναλαμπή τις παλιές, καλές ιστορίες. Οπως και στα γενέθλια της Ν.Δ. Το περασμένο Σάββατο, οι παλαιοί της νεοδημοκρατικής στρατιάς βρήκαν ευκαιρία ν’ ανοίξουν το «γαλάζιο» χρονοντούλαπο. Οχι μόνο γιατί νοστάλγησαν την αίθουσα «Θεοδώρα» του Αθως Palace με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο πρώτο συνέδριο της Ν.Δ., αλλά και γιατί αποθύμησαν το θρυλικό υπόγειο του ξενοδοχείου που την ίδια εποχή είχε μια ντισκομπάλα κι από κάτω της μαζεύονταν οι Σουηδέζες όπως οι πεταλούδες στο φως. Στην τωρινή γιορτή, βέβαια, τον ρόλο της ντισκομπάλας ανέλαβε ο Κώστας Καραμανλής. Λίγο μετά το μέσον της εκδήλωσης σηκώθηκε από την καρέκλα του, και με την επετειακή κονκάρδα στο πέτο να γυαλίζει, τράβηξε το μισό ξενοδοχείο μαζί του στον δρόμο προς την έξοδο.

Νωρίτερα, βέβαια, ο Ανδρέας Παπαμιμίκος πρόλαβε και κήρυξε την «πανστρατιά» με το γνωστό «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα», που από στίχος του Σεφέρη κοντεύει να καταστεί μότο της Ν.Δ. Πλην, το κάλεσμα δεν απευθυνόταν σε όλους. Βλέπετε, στο Αθως Palace, ανάμεσα στους Ρώσους τουρίστες (που ξεχώριζαν από τους νεοδημοκράτες τουρίστες γιατί δεν είχαν καρφίτσα «40 χρόνια Ν.Δ.» στο σακάκι), η «πανστρατιά» παρουσίαζε σαφείς ομοιότητες με τη Λεγεώνα των Ξένων. Η Φωτεινή Πιπιλή κήρυξε εμπάργκο στα «σούργελα που ετοιμάζονται να επιστρέψουν, στους ψεκασμένους και στους ακροδεξιούς» και πράγματι: στο ξεσκαρτάρισμα που έγινε στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, όσοι δεν κρίθηκαν αξιόμαχοι, πήραν πόδι.

Μέσα την αναμπουμπούλα, έμειναν χωρίς πρόσκληση ο Γ. Καρατζαφέρης που εδώ και ένα μήνα περιέφερε στα πέριξ του «γαλάζιου» μαντριού το 2,7% που πήρε στις ευρωεκλογές, και ο Γιάννης Μανώλης, που είπε όλο πίκρα πως «εγώ γιορτάζω 37 χρόνια Ν.Δ. Τα άλλα τρία δεν τα αναγνωρίζω!». Ο Βύρων Πολύδωρας ανακοίνωσε με το ύφος από την «κομμένη γράνα» πως «εμένα ο νεοδημοκρατικός μου βίος με Σαμαρά έχει τελειώσει» και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, μεταμφιεσμένος σε Ιαβέρη της Δεξιάς, έβγαλε ανακοίνωση για την «ιδεολογική χρεοκοπία» του «κόμματος που έγινε γενόσημο». Καθώς το «γαλάζιο» Δελφινάριο φάνηκε πως τελικά δεν θα περιοδεύσει στη Χαλκιδική, οι υπεύθυνοι για τη διοργάνωση της εκδήλωσης δέχτηκαν ένα ακόμη ανέλπιστο δώρο γενεθλίων: η είδηση πως ο Τάκης Μπαλτάκος δεν θα εμφανιστεί στη γιορτή πανηγυρίστηκε περίπου όπως η επιστροφή του Καραμανλή από το Παρίσι 40 χρόνια πριν. Και το κέφι άναψε.

Καθώς το Αθως Palace προνόησε και κατέβασε τα δίκλινα στα 60 ευρώ για να μην κακοπάθουν οι ήδη ταλαιπωρημένες από τον ΕΝΦΙΑ «γαλάζιες» τσέπες, η μόνη σκιά που εμφανίστηκε ήταν στο δείπνο των βουλευτών με τον πρωθυπουργό. Επρόκειτο, συγκεκριμένα, για ένα δύστυχο κομματικό στέλεχος που μόλις μάζεψαν τα γκαρσόνια ό,τι απέμεινε από τα κοτόπουλα και τις σαλάτες, ξεκίνησε να κάνει τον γύρο των τραπεζιών σαν άστεγος δεξιάς κοπής, ζητώντας«20 ευρώ, παιδιά, γιατί το γεύμα είναι ρεφενέ»! Οσο για την κεντρική εκδήλωση... εκεί για το σκιώδες της υπόθεσης φρόντισε η ΝΕΡΙΤ, της οποίας οι προβολείς κάηκαν στη μέση του πρωθυπουργικού λόγου, και στιγμιαία βύθισαν την αίθουσα στο σκότος.

Αλλά επειδή τίποτε, ούτε το απόστημα στο δόντι του πρωθυπουργού, ούτε ο Κώστας Μητσοτάκης που ολόψυχα εύχεται στο κόμμα «χρόνια πολλά!», ούτε καν ο Νίκος Μαζιώτης και το μπουρλότο που ετοίμαζε για τα γενέθλια της Ν.Δ. δεν μπορεί να χαλάσει τη διάθεση της «γαλάζιας» στρατιάς, σήμερα το απόγευμα, θα στηθεί δεύτερη εορταστική εκδήλωση στην Αθήνα. Αυτή τη φορά, οι επίτιμοι μουσαφιραίοι της «πανστρατιάς» θα είναι κάποιοι πρώην ψεκασμένοι και νυν «καμμένοι» προελεύσεως ΑΝΕΛ, μερικοί ανανήψαντες αντιμνημονιακοί σαν τον Ν. Κακλαμάνη, και κάτι μαύρα πρόβατα που γυρνούν τώρα τρέχοντας στο μαντρί, μετά τη συνάντησή τους με τον λύκο της πολιτικής ανυπαρξίας. Κάπως έτσι, το κέφι στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών αναμένεται να κορυφωθεί. Αλλωστε, στην πολιτική, αυτό γίνεται πάντα: τα φώτα της γιορτής δεν σβήνουν ποτέ – εκτός από τη μέρα που ανοίγουν οι κάλπες.

πηγή

Δημοσίευση σχολίου

 
Top