Η ανάλυση έχει προκύψει από την δική μας ομάδα στο IISCA και μπορεί να είναι μεν λιτή αλλά είναι αρκούντως περιεκτική και έχει σαφώς μια σημασία πράξης κλειδί που θα ανέτρεπε ριζικά και ολοκληρωτικά το σκηνικό σε όλη την περιοχή της Μ.Ανατολής και όχι μόνο.
Θέμα:
Μια πιθανή συμμαχία της Ρωσίας με το Ισραήλ.
Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε δει μια απομόνωση των κύκλων των Σημιτικών πράξεων στις ΗΠΑ και μια πολύ έντονη άρνηση και αντίδραση από το Ισραήλ σε πάρα πολλά θέματα που δεν βρήκε στήριξη από ΗΠΑ.
Το θέμα του Ιράν, το θέμα της Τουρκίας, στο θέμα της Συρίας κτλ.. είναι μόνο μερικά από τα σημεία ανίχνευσης προβλημάτων με το Ισραήλ και την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του Ομπάμα στις ΗΠΑ.
Φυσικά , υπήρξε μια μεγάλη επιδότηση από πλευράς ΗΠΑ για να αναπτυχθεί το rocket DOME που προστατεύει το Τελ Αβίβ και έχει περάσει σε μια καλή κατάσταση όσον αφορά το εξοπλιστικό αλλά παραμένει το γεγονός πως το Ισραήλ είναι σε προβληματισμό σχετικά με τις προθέσεις του Ομπάμα.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα-θεωρία.
Αν πούμε πως το διπλωματικό σώμα της Ρωσίας είναι τόσο ικανό όσο δείχνει και αν ως αντίδραση στα μέτρα που θα επιβληθούν θελήσει να βρει οικονομικό άνοιγμα προς τα Νότια.. προς την Μ.Ανατολή (όπου και ήδη αναλυτές σε ΗΠΑ ανησυχούν για την στάση της Ρωσίας σε Ιράν), θα μπορούσε να συνάψει συμφωνία οικονομική και στρατιωτική φύσεως με το Ισραήλ;
Τα σημεία κλειδιά θα ήταν πως:
1. Ο υπολογισμός από το Ισραήλ στο παρόν χρονικό διάστημα στο πόσο συμφέρει μια συμμαχία συμφερόντων με Ρωσία (όχι εξάρτησης όπως αυτή με ΗΠΑ) όπου θα έχει και την αντίστοιχη συμμαχία θέσεων σε διπλωματικό επίπεδο σε Συρία, Ιράν κτλ. Τι κέρδος θα είχε αυτό από την κατάσταση αλλά και πως θα λειτουργούσε πλέον ως μοχλός πίεσης προς τις ΗΠΑ.
2. Η Ρωσία θα είχε ένα πρόσκαιρο μεν, αλλά μεγάλο κέρδος που θα στρίμωχνε πολύ άσχημα την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή και συνάμα θα είχε ένα τεράστιο σημείο πρόσβασης στην Μεσόγειο , ενώ ταυτόχρονα θα συνοδευόταν και μια ιδιαίτερη πολιτική αποδεικνύοντας πως έχει ανοχή σε πολυπολικότητες και ανεξιθρησκεία όπως ευαγγελίζεται ο Πούτιν και η διπλωματική του ομάδα. Είναι γνωστό άλλωστε πως η Ορθόδοξη εκκλησία σήμερα είναι σε καλό σημείο επαφών με τους Ραβίνους του Ισραήλ. Πρόσκαιρα και εκεί.
Δεύτερο μέρος εδώ και η ολοκληρωτική παρέμβαση σε ενεργειακά πεδία, σκεπτόμενος πως το Ισραήλ έχει λόγο στα αέρια της Κύπρου.
Για την δε Ευρώπη κάτι τέτοιο θα ήταν απίστευτα ενοχλητικό που θα έβλεπε πλέον να αποκόπτεται και από περιοχές με πετρελαϊκή παροχή , έχοντας την Ρωσία να στηρίζει Ισραήλ (Κύπρος , Αέριο)... την Αίγυπτο, την Συρία, το Ιράν.
Για την Τουρκία το να έχει μια συμμαχία αντιπάλων από Βορά και Νότο με τεράστια διπλωματική και στρατιωτική ισχύ , θα ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Ενώ για εμάς θα ήταν το υπέρτατο πλεονέκτημα δεδομένου πως έχουμε συμμαχία με Ισραήλ και θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε πολύ γρήγορα την Ρωσία.
Ποία τα μειονεκτήματα.
Το πρόσκαιρο μιας τέτοιας πράξης. Δεδομένου πως το κλειδί μιας τέτοιας στάσης θα είναι το Ισραήλ και τα θέλω του, η ημερομηνία λήξης μια τέτοιας κατάστασης θα ήταν άγνωστη αλλά σίγουρα όχι μακροπρόθεσμη. Κυρίως διότι η σχέση εξάρτησης που έχει η χώρα αυτή με τις ΗΠΑ είναι μακροπρόθεσμη και έχει διαταραχθεί λόγω της κυβέρνησης Ομπάμα και της στάσης γενικότερα των Δημοκρατικών εκεί. Παρόλα αυτά το Ισραήλ φαίνεται θετικά προσκείμενο σε μια τέτοια κατάσταση ( δηλώσεις Lieberman , δηλώσεις Νετανάχιου)
Εκτός αυτού, η Ρωσία έχει διατυπωμένες αντίθετες απόψεις με κάποιες θέσεις του Ισραήλ και αυτό θα έντεινε σημεία τριβής.
Το δεύτερο σημείο είναι η πόλωση που θα υπήρχε με τον Ισλαμικό κόσμο. Με τους Τζιχαντιστές δηλαδή που έτσι και αλλιώς έχουν στήριξη από την κυβέρνηση Ομπάμα (έστω και μερικώς) και σε μια τέτοια συμμαχία (κυρίως στο θρησκευτικό κομμάτι) θα έδινε τροφή στο σενάριο της "σύγκρουσης πολιτισμών", με αναφλέξεις τόσο σε Μ.Ανατολή, όσο και στον Καύκασο. Το πόσο αυτό θα ήταν επικίνδυνο έχει να κάνει με το πόσο θα έχει χτυπηθεί και εξασθενίσει από τις πράξεις της Ρωσίας εντός χώρας και στο εγγύς εξωτερικό της.. αλλά και στο πόσο το Ισραήλ θα μπορεί να συνεργαστεί περισσότερο με Σ.Αραβία και Αίγυπτο που έχουν αποκηρύξει την Μουσουλμανική αδελφότητα.
Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό , υπενθυμίζω πως είναι μια ανάλυση που στηρίζεται σε υποθετικά σημεία διπλωματίας και δεδομένα δράσης-αντίδρασης που πάντα επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες. Παρόλα αυτά όμως, είναι ένα σενάριο που έχει δοθεί και επίσημα από το IISCA σε μια αναλυτική θέση , τόσο για τα παραπάνω όσο και για το τι σημαίνει για την Ελλάδα αν συμβεί κάτι τέτοιο.
Τα δεδομένα στον πλανήτη αλλάζουν και τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί εφόσον έχει έστω και μερική λογική βάση και μπορεί να έχει μια φυσική εξέλιξη με τα θετικά και τα αρνητικά του.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
πηγή
Δημοσίευση σχολίου