Η δύση αντιμέτωπη με τις ίδιες της τις απειλές

Γράφει ο Φιόντορ Λουκιάνοφ

Πολιτικός επιστήμων

Η Ρωσία δεν προτίθεται να κάνει πίσω στο θέμα τα Κριμαίας και η δύση καταλαβαίνει ότι δεν είναι δυνατή η απομόνωση μιας τεράστιας, σημαντικής χώρας, με πυρηνικά όπλα και γιγαντιαία δεξαμενή πόρων. Πόσο μάλλον, όταν υπάρχει το ενδεχόμενο η πίεση να φέρει μια ρωσο-κινεζική συμμαχία που θα αλλάξει τις παγκόσμιες ισορροπίες.

Η ομάδα των επτά ισχυρότερων βιομηχανικών χωρών του κόσμου (G-7) προτίθενται να συναντώνται στο εξής χωρίς τη Ρωσία. Οι ηγέτες τους δεσμεύονται για μια σκληρή αντίδραση στην ενσωμάτωση της Κριμαίας, που μπορεί να φτάσει και στην πλήρη διεθνή απομόνωση της Ρωσίας. Κατά πόσο, όμως, αυτό είναι εφικτό;

Η ελπίδα της δύσης ότι η ψηφοφορία στην Κριμαία είναι μια κίνηση τακτικής για να αυξηθούν τα διαπραγματευτικά ατού, αποδείχθηκε μάταιη. Οι απειλές τώρα πρέπει να εφαρμοστούν. Όμως, εμπειρία αποτελεσματικών κυρώσεων κατά μιας πυρηνικής υπερδύναμης, η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρασίας, διατηρεί επιρροή σε όλο τον κόσμο και αποτελεί μια γιγαντιαία δεξαμενή πόρων, απλά δεν υπάρχει.

Τα περί απομόνωσης

Είναι δυνατή η απομόνωση της Ρωσίας, για την οποία προειδοποιούν; Φυσικά, για πλήρη απομόνωση δεν μπορεί ούτε λόγος να γίνει. Πρώτον, να αγνοηθεί μια τέτοια τεράστια και σημαντική χώρα, είναι αδύνατο. Δεύτερον, ακόμη κι αν η δύση επιβάλλει τις σκληρότερες δυνατές κυρώσεις, βλάπτοντας έτσι και αυτή την ίδια, κάτι τέτοιο δεν ισούται με παγκόσμιο αποκλεισμό. Ένα τεράστιο τμήμα της ανθρωπότητας, στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική, κρατώντας την ανάσα του παρακολουθεί, πώς για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990 κάποιος αμφισβητεί την αμερικανική κυριαρχία. 

Οι ισορροπίες

Η Μόσχα δεν αναμένει την τυπική στήριξη κανενός στην ενσωμάτωση της Κριμαίας. Όποια και αν είναι η στάση της Κίνας, της Βραζιλίας, ή ακόμη και του Ιράν, απέναντι στην Ουκρανία, το προηγούμενο προσάρτησης τμήματος του εδάφους κράτους αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ, δεν το επιθυμεί κανείς. Ωστόσο, το γεγονός ότι η Ρωσία μπορεί να ξεκινήσει να παίζει έναν αληθινά ανεξάρτητο ρόλο στη διεθνή σκηνή χωρίς να δίνει προσοχή στην αντίδραση της δύσης, είναι ενδιαφέρον για πολλούς. Είναι ικανό να αλλάξει την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Στο Πεκίνο, για παράδειγμα, διανοίγονται μεγάλες προοπτικές.

Το συμφέρον της δύσης

Η αντιρωσική κινητοποίηση είναι πιθανή, ιδιαίτερα εφόσον η δύση αντιμετωπίζει για πρώτη φορά τα τελευταία 25 χρόνια μια ξεκάθαρη άρνηση να παιχτεί το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες που καθιερώθηκαν μετά τη λήξη του Ψυχρού πολέμου. Οι κυρώσεις θα έχουν στόχο την υπονόμευση της ρωσικής οικονομίας και εδώ οι επιλογές είναι αρκετές. Υπάρχει όμως και ένα άλλο σενάριο. Η πρώτη αντίδραση θα είναι φυσικά δριμεία. Αν όμως η Ρωσία προβεί σοβαρά σε έναν επαναπροσανατολισμό προς την ανατολή, οι ρεαλιστές «στρατηγοί» θα θέσουν το ζήτημα σε διαφορετική βάση. Τι είναι πιο σημαντικό; Ο έλεγχος της Ουκρανίας, η οποία βρίσκεται μακριά από τις πρώτες θέσεις στο σύστημα των αμερικανικών προτεραιοτήτων, είτε η αποσόβηση μια ρωσο-κινεζικής συμμαχίας η οποία θα απειλήσει σοβαρά τις θέσεις των ΗΠΑ. Και τότε μπορεί ξαφνικά να αποδειχθεί ότι η ελεύθερη Ουκρανία, δεν πια και τόσο απόλυτη αξία για τη δύση.

*Ο Φιόντορ Λουκιάνοφ είναι πρόεδρος του Προεδρείου του Συμβουλίου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. 

πηγή