Η τυχόν προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία δημιουργεί έναν καινούργιο πονοκέφαλο στον Βλαντιμίρ Πούτιν, που έχει ωστόσο τη δική του προϊστορία. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, εδώ και καιρό, επιδιώκει να ανακηρυχθεί σε αυτοκέφαλη, γεγονός που έχει προκαλέσει την αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, αλλά και του Πατριαρχείου Μόσχας, το οποίο θεωρεί, ότι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία ανήκει στη δικαιοδοσία του.
Του Παντελή Καρύκα
Όπως, παλαιότερα έχει αναφερθεί στο «defence-point.gr», η σύγκρουση Οικουμενικού Πατριαρχείου και Πατριαρχείου Μόσχας έχει κλιμακωθεί τελευταία, με αφορμή την αξίωση της Μόσχας να επεκτείνει, αυθαίρετα, τα όρια της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας.
Αυτό όμως τώρα μπορεί να αποδειχτεί μπούμερανγκ στην «αυτοκρατορική» πολιτική Πούτιν, καθώς η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, πως ευθυγραμμιζόμενη με τη νέα ηγεσία της χώρας, θα ανακηρύξει το αυτοκέφαλό της, στερώντας από το Πατριαρχείο Μόσχας την παραδοσιακή πηγή ισχύος του, ως η κοιτίδα του ρωσικού χριστιανισμού.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χριστιανισμό στη Ρωσία διαδόθηκε μέσω των ηγεμόνων του Κιέβου και πως μερικά από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της των Σλάβων ορθοδόξων βρίσκονται στην Ουκρανία – όπως η περίφημη Λαύρα των Σπηλαίων, για παράδειγμα.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Μόσχας, αρχιμανδρίτη Βλαντιμίρ Βιτζιγιάνσκι, τα εκκλησιαστικά – κανονικά όρια δεν πρέπει μεταβληθούν, ανεξάρτητα με τις τυχόν αλλαγές συνόρων. Μια τέτοια παραδοχή όμως αντιφάσκει με την εκκλησιαστική πολιτική της Μόσχας, όπως εκφράστηκε και πρόσφατα στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης και όπως, επίσημα, εκφράστηκε από τον «κρυφό άσο» του Πούτιν στη Ρωσική Εκκλησία, τον επίσκοπο Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, ο οποίος έχει αναλάβει, μαζί με κληρικούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου την προετοιμασία «διά την σύγκληση της εν Κωνσταντινουπόλει το έτος 2016 Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Και δεν μπορεί οι Ρώσοι να φοβούνται την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τη μια και να πολεμούν ανοικτά το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε ζητήματα εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας, διεκδικώντας μέχρι και την Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Το ζήτημα που γεννάται τώρα με την Κριμαία, δε, απειλεί να ανατρέψει την εκκλησιαστική ρωσική πολιτική χρόνων, βάσει της οποίας επιχειρήθηκε ακόμα και η εκ των έσω «άλωση» του Αγίου Όρους, όπου και εκεί υπήρχε και υπάρχει διαμάχη Ρωσίας – Ουκρανίας σχετικά με τον έλεγχο της Ιεράς Μονής Παντελεήμονα, τον οποίο οι Ρώσοι έχασαν από τους Ουκρανούς.
Από την άλλη αν η Ρωσική Εκκλησία δεν επεκτείνει τον εκκλησιαστικό της έλεγχο στη νέα ρωσική επαρχία της Κριμαίας, τότε θα υπάρξει μεγάλη απογοήτευση των ρωσόφωνων ορθοδόξων πληθυσμών, τόσο στη χερσόνησο, όσο και στην ανατολική Ουκρανία.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι η Ρωσική Εκκλησία θα χάσει μέρος της επιρροής της ως εργαλείο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία από την πλευρά της δηλώνει ήδη κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να μεταφέρει τη έδρα της από το Κίεβο στην Κριμαία, επικρίνοντας, παράλληλα τη Μόσχα για την ανάμιξή της στα ουκρανικά πράγματα. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία ξεκαθάρισε επίσης ότι είναι αντίθετη στην προσάρτηση της Κριμαίας ή οποιασδήποτε άλλης περιοχής της Ουκρανίας στη Ρωσία.
Μια λύση για τη Ρωσία θα ήταν να συγκροτήσει αυτοκέφαλη εκκλησία της Κριμαίας, υπαγόμενη στο Πατριαρχείο Μόσχας. Μια τέτοια κίνηση όμως θα προκαλούσε εξ ορισμού, σοβαρές αντιδράσεις από το σύνολο των πρεσβυγενών και όχι μόνο, λοιπών ορθόδοξων πατριαρχείων, αφού θα θεωρείτο εκκλησιαστικό πραξικόπημα της Μόσχας.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου