Γράφει ο Μεχμέτ Αλτάν
Η απαγόρευση του τουίτερ μετέτρεψε τον πρωθυπουργό σε καρικατούρα δικτάτορα.
Λες και βλέπουμε την πολιτική κωμωδία του 1940 ¨Ο Μεγάλος Δικτάτορας¨ με τον Σαρλό…
Επιχειρεί να απαγορεύσει μια πλατφόρμα που δεν είναι δυνατόν να απαγορευτεί…
Η πλήρης άγνοια των πραγματικοτήτων της εποχής, οι κραυγαλέα μάταιες απαγορεύσεις με στόχο το φούσκωμα της ισχύος του και τα απελπισμένα σπαρταρίσματα, τον γελοιοποιούν.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ρεζιλεύει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και την χώρα που τον επέλεξε.
Όλος ο κόσμος από την μια ασκεί κριτική σε αυτή την απαγόρευση και από την άλλη ειρωνεύεται αυτή την ανοησία.
Έναντι ημών έχουμε μια καρικατούρα δικτάτορα, αλλά όταν το γελοίο της υπόθεσης και η απελπισία του ενώνονται με την δύναμη της κρατικής ισχύος, η κατάσταση ου σχηματίζεται είναι τρομακτική… Μπορεί να κάνει τα πάντα… Ούτε αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, ούτε νοιάζεται γι αυτά που θα γίνουν… Πανικόβλητος πως θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου, επιχειρεί να πυρπολήσει όλη τη χώρα.
Όταν μετά από το δικαστικό πραξικόπημα της 25/12 που το έκανε για να παρεμποδίσει την έρευνα γύρω από την διαφθορά και τα ρουσφέτια, βρέθηκε σε ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός άρχισε να βλέπει ως μόνη λύση να σύρει την χώρα σε έναν ακόμη μεγαλύτερο μπελά.
Ρητορική μίσους που αυξάνει την βία στις πλατείες, μια τρομακτική τρέλα που υπό την επωνυμία του ¨μουσουλμανισμού¨ έφτασε μέχρι του να βάλει να γιουχαΐσουν την μητέρα του Μπερκίν Ελβάν, ανόητες απαγορεύσεις, ανακήρυξη ως ¨εχθρών¨ αυτών που δεν τον ψηφίζουν και ατελείωτες απειλές και προκλήσεις…
Δημιουργία συνθηκών εμφυλίου μέσω του μίσους που πολώνει και διαιρεί τη χώρα και καθημερινή δημιουργία συγκρουσιακού περιβάλλοντος μέσω της αυξανόμενης δημαγωγίας.
Και τώρα σε αυτά προστέθηκε και η αναζήτηση εξωτερικού πολέμου.
Μα πως μπορεί ένας άνθρωπος να μισεί τόσο τους ανθρώπους του και την χώρα του;
Πως είναι δυνατόν να μπορεί να καταφεύγει σε κάτι τέτοιο σύροντας την χώρα του σε καταστροφή;
Πηγές που γνωρίζουν καλά τα ενδόμυχα του κράτους τόνιζαν πως την ώρα που ήταν φρέσκες οι ειδήσεις πως ¨Ο πρωθυπουργός αναζήτησε πόλεμο με την Συρία , αλλά αυτό δεν το είδε θετικά η στρατιωτική ιεραρχία¨, καταρρίφθηκε και το συριακό αεροσκάφος…
Μετά από την κατάρριψη του αεροσκάφους, η μεν Τουρκία τόνισε την ¨συνοριακή ασφάλεια¨, ενώ στρατιωτικές πηγές που μίλησαν στην συριακή κρατική τηλεόραση, ανέφεραν πως το αεροσκάφος παρακολουθούσε επαναστάτες στην περιοχή της Λαζικίγιε και κατηγόρησαν την Τουρκία για ¨ανοιχτή επιθετικότητα¨.
Ο εκπρόσωπος του CHP προειδοποίησε τον λαό και ιδιαίτερα το Γενικό Επιτελείο για πιθανή προβοκάτσια και υπενθύμισε λέγοντας : ¨Δυστυχώς οι τρομοκράτες που ταϊστήκαν από αυτή την κυβέρνηση σκότωσαν στην Νίγδη έναν αστυνομικό, έναν υπαξιωματικό και έναν πολίτη μας. Τώρα στα σύνορα και υπό αμφισβητούμενες συνθήκες σχετικά με τους κανόνες εμπλοκής, καταρρίφθηκε μέσα σε συριακό έδαφος ένα συριακό αεροσκάφος. Ένας παραζαλισμένος εσωτερικά δικτάτορας μπορεί ως τελευταία λύση να κάνει τέτοιες προπαρασκευαστικές κινήσεις που μπορεί να σύρουν τη χώρα σε περιπέτειες¨.
Και ο Κιλιτσντάρογλου νωρίτερα είχε προειδοποιήσει πως ενδεχομένως ο πρωθυπουργός να αναζητούσε έναν πόλεμο.
Όπως πολλοί άνθρωποι έτσι και εγώ, είμαστε φιλύποπτοι σχετικά με το αν ο πόλεμος με την Συρία που στριφογυρνά στην πόρτα μας είναι χάριν των συμφερόντων της Τουρκίας ή για την προστασία της καρέκλας του Ερντογάν.
Βιώνουμε αλλεπάλληλες τις εξελίξεις που σε κάνουν να σκεφτείς πως ο Ερντογάν δύναται να κάνει τα πάντα για να μην υπάρξει επιστροφή σε ¨δημοκρατία και νόμο¨. Για να μην καθίσεις στο εδώλιο του κατηγορουμένου που τον περιμένει, μπορεί να προκαλέσει πόλεμο και μπορεί να εισβάλει στην Συρία.
Αμφότερα θα είναι καταστροφή για την Τουρκία, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό της χώρας, σε αυτόν χρειάζεται μια χώρα στην οποία δεν θα λειτουργούν τα παγκόσμια κριτήρια του νόμου, για αυτό κάθε καταστροφή θα τον ωφελούσε.
Το μέλλον και τα συμφέροντα του πρωθυπουργού συγκρούονται με το μέλλον και τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Εάν κερδίσει ο πρωθυπουργός χάνει η Τουρκία και αν χάσει ο πρωθυπουργός, κερδίζει η Τουρκία.
Διότι σε ένα κράτος δικαίου δεν υπάρχει καμμία θέση για έναν πρωθυπουργό που έχει εμπλακεί σε διαφθορά και δολοφονίες… Αυτός είναι ο λόγος που ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας και η εξέλιξη της σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου αποτελεί για τον πρωθυπουργό έναν εφιάλτη.
Την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών. Θα έχουμε την απάντηση για το αν σε αυτή τη χώρα η κλεψιά αυξάνει ή όχι τις ψήφους.
Δημοσίευση σχολίου