ΓΡΑΦΕΙ Ο «ΕΥΡΑΣΙΑΤΗΣ»
Ο ρόλος της Ρωσίας μοιάζει να αναβαθμίζεται όπως έδειξαν η πρόσφατη αποτελεσματική της παρέμβαση στη Συρία και αυτήν την περίοδο η παρέμβασή της στην Ουκρανία, που οδήγησε και στην απόσχιση της Κριμαίας από την τελευταία και στην ένταξή της στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Βέβαια, η Ουκρανική κρίση δεν έχει τελειώσει και ίσως η εξέλιξη στην Κριμαία να είναι μόνο η πρώτη φάση της.
Το βέβαιον, πάντως, είναι ότι οι Δυτικοί επεμβατικοί σχεδιασμοί στην Ουκρανία, θα είναι πολύ δύσκολο να μετατρέψουν την τελευταία σε ακροδεξιό αντιρωσικό προγεφύρωμα.
Η Ανατολική Ουκρανία βαδίζει, ίσως, σε μια παραλλαγή του δρόμου της Κριμαίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αφορμή για την Ουκρανική κρίση υπήρξε το δίλημμα για το αν η Ουκρανία θα ακολουθήσει την επιλογή της σύνδεσης με την Ε.Ε. ή της ένταξης στη νεότευκτη και φιλόδοξη Ευρασιατική Τελωνιακή Ένωση.
Η άρνηση του Γιανουκόβιτς να προχωρήσει στη σύνδεση της Ουκρανίας με την ΕΕ, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου!
Η Ευρασιατική Τελωνιακή Ένωση είναι το νέο όχημα και η απάντηση της Ρωσίας στην ΕΕ και τις ΗΠΑ στον οικονομικό τομέα.
Η Ρωσία αμφισβητεί το «αυτοκρατορικό» ιμπεριαλιστικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ και το ρόλο της «καταρρέουσας» ευρωζώνης και της ΕΕ, οι οποίες χωρίς την αμερικανική στήριξη θα βρίσκονταν, σχεδόν, στο περιθώριο και υπό διάλυση.
Και η ρωσική αμφισβήτηση των ΗΠΑ και της ΕΕ φιλοδοξεί να επεκταθεί, σε συνεργασία με Κίνα, Ινδία και Βραζιλία, και στο νομισματικό και χρηματοοικονομικό πεδίο.
Ίσως στην περιοχή μας αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο να διαμορφώνεται σταθερά ένα νέο πιο πολυπολικό τοπίο, στο οποίο η Ρωσία φαίνεται να αποκτά ένα όλο και μεγαλύτερο ειδικό βάρος.
Όσο και αν η τελευταία διαπίστωση μοιάζει αβέβαιη, δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί.
Η ΕΙΔΙΚΗ ΣΧΕΣΗ
Αν όλα αυτά έχουν κάποια βάση, τότε αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα και μάλιστα την Ελλάδα που συνεχίζει να γνωρίζει βαθιά οικονομική κρίση, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των κατεστημένων και των «παπαγάλων» τους, ενώ βρίσκεται σε μια περιοχή με μεγάλη ρευστότητα και κινδύνους.
Η Ελλάδα έχει απόλυτο συμφέρον να εγκαταλείψει την εθελοντική οικονομική ομηρία στη Γερμανία και την πολιτικο-στρατιωτική υποταγή στον αμερικανοϊσραηλινό άξονα.
Αυτό σημαίνει ότι η χώρα πρέπει να ακολουθήσει νέες πολύπλευρες οικονομικές και πολιτικές σχέσεις, οι οποίες δεν θα περιορίζονται σε ένα μυωπικό ευρωκεντρισμό και σε ένα υποτελή αμερικανοατλαντισμό.
Για μια τέτοια κατεύθυνση, η αναζήτηση μια ειδικής σχέσης με τη Ρωσία είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία και θα έλεγα επείγουσα.
Η Ελλάδα πρέπει να βάλει στην άκρη μια πολιτική αντιρωσικής ευθυγράμμισης με τη Δύση, η οποία, μάλιστα, έλαβε ιδιαίτερα επιδεικτικές μορφές σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η χώρα μας, αντίθετα, έχει κάθε λόγο να αναλάβει πρωτοβουλίες για την προώθηση της ελληνο-ρωσικής συνεργασίας σε όλους τους τομείς και πρώτα απ’ όλα στον οικονομικό, ενεργειακό, διπλωματικό τομέα ακόμα και σε ένα τομέα που θεωρείται άβατο: τον αμυντικό με όλες τις πτυχές του.
Η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει μια νέα πολιτική απέναντι στη Ρωσία, ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία, όπου η Ρωσία είναι αντιμέτωπη με το πρόβλημα της Ουκρανίας και τις απαράδεκτες αμερικανο-ΕΕ πιέσεις και κυρώσεις.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Ιδιαίτερα, θα έλεγα, μια σοβαρή προσπάθεια για ειδική αναβαθμισμένη σχέση με την Ρωσία είναι απαραίτητο να προετοιμασθεί και να σχεδιασθεί από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, στη χώρα μας, η οποία θα θέλει να ακολουθήσει με συνέπεια και σταθερότητα μια εναλλακτική ριζοσπαστική προοδευτική πορεία, που θα έχει ως πιθανότερο επακόλουθο να τη φέρει σε σύγκρουση με το ευρωζωνικό και «ευρωενωσιακό» κατεστημένο και σε διάσταση με τις αμερικανοϊσραηλινές τριγωνικές προτεραιότητες στην περιοχή (Ελλάδα – Κύπρος – Τουρκία).
Για τη χώρα μας αλλά και για την Κύπρο, οι οικονομικές δυσκολίες δεν έχουν περάσει. Ίσως να μην έχουν περάσει ακόμα και τα χειρότερα, ενώ καιροφυλακτούν μεγάλοι κίνδυνοι από τη ρευστότητα, τις απειλές και τις ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή μας.
Πολύ ανησυχητικά είναι τα δεδομένα στις Βαλκανικές χώρες, όπου τα οικονομικά αδιέξοδα εκτρέφουν επικίνδυνους εθνικισμούς, ενώ ακόμα πιο ανησυχητικές είναι οι εξελίξεις στην Τουρκία, στην οποία κλονίζεται, μετά από αμερικανο-ΕΕ παρεμβάσεις, ο Ερντογάν, ενώ γίνονται πιο ισχυρές οι πιθανότητες να ενταθούν διαλυτικές και αποσχιστικές τάσεις στο εσωτερικό της.
Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια νέα προοδευτική οικονομική πολιτική διεξόδου, μακριά από κηδεμονίες και ένα νέο αυθεντικά ανεξάρτητο ρόλο στην περιοχή και την Ευρώπη.
Η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σχεδιάσει, να χαράξει και να ακολουθήσει αυτές τις επιλογές.
Όσοι μας λένε ότι το δίλημμα για τη χώρα είναι «Γερμανία και ΗΠΑ ή Θάνατος», δεν θέλουν να ξεκολλήσουν από τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και να αντιληφθούν τις νέες τάσεις.
Η δυναμική επανεμφάνιση της Ρωσίας στο προσκήνιο είναι μόνο η ορατή κορυφή ενός κόσμου που γίνεται όλο και λιγότερο μονοδιάστατος και όλο και περισσότερο πολυπολικός.
Η Ελλάδα της Αριστεράς μπορεί να αξιοποιήσει δυνατότητες, ευκαιρίες και νέες δυναμικές για να προωθήσει την ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση της χώρας.
Η Ελλάδα είναι σε μεταίχμιο. Μπορεί από πειραματόζωο να γίνει πείραμα για νέες εξωτερικές σχέσεις και αφετηρία για ένα ντόμινο μεγάλων προοδευτικών και πολιτικών ανακατατάξεων.
Οι ελληνορωσικές σχέσεις και η ανάπτυξή τους μπορεί να είναι μια θετική πρόκληση.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου