Η απόφαση της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων που απέρριψε τον ιταμό εκβιασμό των «εταίρων» της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απέδειξε για άλλη μία φορά ότι ο κυπριακός ελληνισμός παρά τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες και τους αρνητικούς συσχετισμούς, γνωρίζει πότε πρέπει να πει όχι, ενώ έχει και το ψυχικό σθένος να το εκφράσει.
Η «μπάλα» πλέον βρίσκεται στο ελλαδικό «γήπεδο» με την Αθήνα που ακολούθησε μέχρι σήμερα μια εντελώς διαφορετική στρατηγική, η οποία τελικά ερμηνεύθηκε ως αδυναμία και οδήγησε σε συνεχείς και αυξανόμενες πιέσεις, με τους δανειστές να επιδεικνύουν απίστευτη κυνικότητα στην επιβολή των μέτρων του «οικονομικού πειράματος».
Η κυπριακή αντίδραση και οι εξελίξεις που δρομολογούνται δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στρατηγικής για την ελλαδική κυβέρνηση, καθώς η πίεση είναι απλώς θέμα ημερών να μεγιστοποιηθεί. Το ερώτημα – διαπίστωση που ήδη τίθεται από την αντιπολίτευση, ότι οι Κύπριοι τόλμησαν και πλέον απειλούν τη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε με την πρώτη τους ενδοευρωπαϊκή στρατηγική ήττα, τη στιγμή που η Αθήνα ανέχεται να πεινάει ο κόσμος στους δρόμους, σε συνθήκες που για τους σφοδρότερα πληττόμενους αποτελούν μια νέα εκδοχή κατοχής…
Η πίεση θα είναι ασφυκτική και θα μεγιστοποιηθεί αποσταθεροποιώντας την κυβέρνηση, όταν θα έρθουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις και διαπιστώσει το Μέγαρο Μαξίμου, ότι ασχέτως των επιχειρημάτων που θα αντιτάξει, η προδιάθεση του κόσμου είναι υπέρ της στάσης των Κυπρίων, όχι των Ελλαδιτών. Κατά συνέπεια κι επειδή όλα αυτά πιθανότατα τα έχουν ήδη σκεφτεί, πριν αρχίσει η εσωτερική φαγωμάρα ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους και οι σκέψεις για… «σάλτο μορτάλε» από τον κυβερνητικό συνασπισμό, είναι δεδομένο ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη σκλήρυνσης της ελλαδικής στάσης.
Το ζητούμενο είναι εάν αντιλαμβάνονται παράλληλα, ότι μια τέτοια στρατηγική δεν θα έχει πάντοτες τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας. Δηλαδή, εάν επιχειρηθεί να εφαρμοστεί σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο έχοντας ως δεδομένη κάποια κυπριακή επιτυχία, το πιθανότερο είναι ότι θα φάει μεγαλοπρεπώς τα μούτρα της! Πόσο πιθανό είναι να επιτρέψει η Γερμανία στον εαυτό της και δεύτερο στραπάτσο με τις εκλογές να έχουν πλησιάσει επικίνδυνα;
Κατά συνέπεια, εάν η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να αλλάξει τη στρατηγική σκληρύνοντας τη στάση της βάζοντας ταφόπλακα στους εκβιασμούς των εταίρων, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου, τότε θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα και να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία.
Ίσως μάλιστα να έπρεπε να εξεταστεί ακόμα και το «ακραίο» ενδεχόμενο να καλέσουν άμεσα την τρόικα και να την… αποχαιρετίσουν. «Άντε γεια»… είναι το μόνο πλέον που μπορεί να ειπωθεί, με τη διευκρίνιση ότι θα τα ξαναπούμε μόλις η οικονομία της χώρας μπει σε ανάπτυξη. Ταυτόχρονα να ανακοινώσει στους εταίρους τη στάση πληρωμών και το πάγωμα του δημοσίου χρέους και της αποπληρωμής του μέχρι νεοτέρας. Η 25η Μαρτίου είναι μια εξαιρετική και άκρως συμβολική ημερομηνία…
Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα μεγιστοποιήσει τις συνέπειες της κυπριακής άρνησης αλλά και θα την εκμεταλλευτεί (το γράφουμε ανερυθρίαστα, εναλλακτικά χρησιμοποιήστε το… «αξιοποιήσει»), ώστε να αποσπάσει τη χώρα από τις τιμωρητικές και στο όριο της εκδίκησης διαθέσεις των «εταίρων». Και το δώρο της Ελλάδας προς αυτούς που επί τρία χρόνια συστηματικά προκαλούσαν θα είναι η τέλεια νομισματική και πολιτική κρίση. Είχαμε γράψει στο παρελθόν για την περίφημη «επιλογή του Σαμψών». Ας πάρουν όλοι τις ευθύνες τους.
Αν οι Κεντροευρωπαίοι νομίζουν ότι μπορούν να εξοντώσουν οικονομικά και γεωπολιτικά την Ελλάδα και την Κύπρο, τότε ας αποδείξουν πόσο καλοί διαχειριστές είναι αντιμετωπίζοντας την κατάρρευση του ευρώ. Τώρα δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι έτσι θα γίνει, στο παρελθόν υπήρχαν… Βέβαια, ο αντίλογος είναι, ότι πριν οι ισχυροί λάβουν μέτρα ασφαλείας έναντι του «ελλαδικού κινδύνου», η στρατηγική θα ήταν πολύ πιο αποδοτική. Πάνε να σου επιβάλλουν, διαφωνείς, το κοινοποιείς, συνεννοούνται οι πολιτικοί αρχηγοί και στη συνέχεια αποφασίζεις και πυροδοτείς τη «βόμβα». Και είσαι έτοιμος για όλα. Όταν έχεις αμφιβολίες δεν πείθεις, όλοι αντιλαμβάνονται ότι μπλοφάρεις και στο τέλος βρίσκεσαι χειροπόδαρα δεμένος.
Ας μην έχει κανένας τη ψευδαίσθηση ότι από τη στιγμή που λήφθηκε η απόφαση για το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο, και εφαρμοστεί, ο κίνδυνος επέκτασης σε όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση είναι υπαρκτός. Είναι δε απορίας άξιον πως η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξεί να καταστήσει το ευρώ παγκόσμιο νόμισμα εφαρμόζοντας πρακτικές που εδώ και δεκαετίες αποτελούν παγκόσμιο άβατο.
Άραγε περιμένουν ότι μετά την απόπειρα εφαρμογής τέτοιας απόφασης τα κεφάλαια από τρίτες χώρες θα παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Χαιρετίσματα λοιπόν στην «Ευρώπη» που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τα οράματα των μεγάλων Ευρωπαίων ηγετών που την οικοδόμησαν και την παρέδωσαν στους σημερινούς ανεπαρκείς.
Χαιρετίσματα λοιπόν από τους πελάτες που τόσα χρόνια στήριζαν την κεντροευρωπαϊκή βιομηχανία αγοράζοντας τα πάντα και στο μεσοδιάστημα ξήλωσαν την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή γινόμενοι ο τέλειος αφελής καταναλωτής.
Μπορεί για κάποιο διάστημα όλοι να μισήσουν Ελλάδα και Κύπρο. Σύντομα όμως θα τις ευχαριστούν γιατί θα σκοτώσουν ένα έκτρωμα που δεν υπακούει πλέον ούτε στις στοιχειώδεις αρχές της οικονομικής επιστήμης.
Βέβαια, τέτοιες επιλογές καλό είναι να μην προκαλέσουν τεράστια προβλήματα σε αυτούς που την επαύριον θα χρειαστεί η χώρα για να στηθεί ξανά στα πόδια της να «περπατήσει». Όσα γράφτηκαν δεν αποτελούν παρά μια περιγραφή του τι θα μπορούσε να γίνει. Η Ελλάδα έχει περιθώριο να πει όχι. Και να επιμείνει μέχρι τέλους. Αν το κάνει όμως αναζητώντας μια νίκη «στα σημεία» για εσωτερική κατανάλωση, θα καταλήξει να εκτεθεί. Ότι είναι να γίνει τώρα και μάλιστα προτού «καθαρίσει» με τις εκλογές η Μέρκελ, η οποία θα πρέπει να πληρώσει το κόστος των επιλογών και των παραλήψεών της.
Και μόνο να υπονοούσε η χώρα ότι αναθεωρεί τη στρατηγική της θα αρκούσε στην τρέχουσα συγκυρία να παράξει αποτελέσματα που θα εκτιμηθούν κιόλας δεόντως από αυτούς που έχουν ενοχληθεί από την ανικανότητα να παίξει ηγετικό ρόλο η Γερμανία, ανάλογο του ειδικού της βάρους στη Γηραιά Ήπειρο. Μερικές δηλώσεις και κάποιες κινήσεις θα αρκούσαν. Μέχρι να αλλάξει η εικόνα του πειθήνιου που ταλαιπωρεί τη χώρα μας και αναιρεί στην πράξη όσα χτίζονται με κόπο βαδίζοντας προς την εξυγίανση της οικονομίας, χωρίς όμως να έχει διασφαλιστεί ότι όταν ο στόχος επιτευχθεί τα υποψήφια θύματα θα έχουν επιβιώσει…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου