Ο νέος μεσαίωνας: Σε όλη την Ευρώπη, η ελεύθερη έκφραση και η δημοκρατία αντιμετωπίζουν την μεγαλύτερη απειλή από την δεκαετία του Tριάντα. (Απόσπασμα)
Με τον τρόπο της,η δοκιμασία του κ. Βαξεβάνη, εκδότη ενός περιοδικού στην Αθήνα, ο οποίος γλίτωσε την φυλακή για τη δημοσίευση των ονομάτων των υπόπτων φοροφυγάδων, είναι η μεγαλύτερη ιστορία από όλες.
Τα θέματά της – η ελευθερία του Τύπου, η διαφθορά του κατεστημένου, η αλαζονεία των ελίτ και η τρομακτική καταιγίδα που περιβάλλει τις οικονομίες της Ευρώπης – πηγαίνουν στην καρδιά μιας κρίσης που απειλεί να διαλύσει την ήπειρο.
Mε την Ευρώπη στα πρόθυρα μιας νέας σκοτεινή εποχή λιτότητας, διαφθοράς και λογοκρισίας, αρχίζω να αναρωτιέμαι αν είμαστα καθολικά λάθος.
Όταν, σε πολλά χρόνια από τώρα, οι ιστορικοί έρθουν για να εξηγήσουν πώς συνέβη, μπορούν να αρχίσουν με την ιστορία του Κώστα Βαξεβάνη.
Μέχρι εκείνη την εβδομάδα, λίγοι άνθρωποι έξω από την Ελλάδα είχαν ακούσει ποτέ γι “αυτόν. Το περιοδικό του, το Hot Doc, ήταν με τα βίας ένα από τα πιο έγκυρα έντυπα της Ευρωπαικής Ηπείρου.
“Ομως, είδε τον εαυτό του να εκτινάσεται στα πρωτοσέλιδα μετά την δημοσίευση της λίστας που διέρρευσε, με γύρω στους 2.059 πλούσιους Έλληνες, που έχουν κρύψει περισσότερα από 1 δις € σε μυστικούς ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
Δεδομένου ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια είναι μια διαβρωτική κουλτούρα φοροδιαφυγής,(σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις,η ελληνική κυβέρνηση χάνει ένα συγκλονιστικό ποσό € 15 δισεκατομμυρίων τον χρόνο από διαφυγόντες φόρους), δεν αποτέλεσε έκπληξη ότι ο κατάλογος προκάλεσε μια τεράστια καταιγίδα.
Άλλωστε, εκατομμύρια Ελλήνων υποφέρουν κάτω από το πιο οδυνηρό καθεστώς λιτότητας που παρατηρήθηκε στην Ευρώπη,εδώ και πολλές γενιές, με την οικονομία να συρρικνώνεται κατά περίπου 5 τοις εκατό το χρόνο, το βιοτικό επίπεδο σε ελεύθερη πτώση και την ανεργία να βρίσκεται στο συγκλονιστικό 25 τοις εκατό.
Είναι αποκαλυπτικό, ότι ο κατάλογος της φοροδιαφυγής, έκανε γύρους στα υπουργεία οικονομικών της Ευρώπης για χρόνια.
Οι Γάλλοι, οι οποίοι την πήραν στα χέρια τους πρώτοι πρώτη φορά,την είχαν περάσει ήδη στην ελληνική κυβέρνηση,που πιστοί στην φήμη τους για ανικανότητα και διαφθορά,σε παγκόσμια κλίμακα, δεν έκαναν απολύτως τίποτα γι “αυτό.
Αλλά όταν ο κ. Βαξεβάνης διέρρευσε τη λίστα στο περιοδικό του, οι Έλληνες πήραν μια γεύση από τις πραγματικές προτεραιότητες των αρχόντων τους. Αντί να υπόσχεθούν ότι θα ακολουθήσουν τα στοιχεία της λίστας, ο κυβερνών συνασπισμός τον συνέλαβε αμέσως και τον κατηγόρησε ότι εισέβαλε στην ιδιωτική ζωή των πλούσιων πλουτοκρατών.
Δόξα τω Θεώ, αθωώθηκε. Αλλά ακόμα και έτσι, η δοκιμασία του θυμίζει κάτι από το «1984» του Τζορτζ Όργουελ, ή ίσως από βιβλίο του Φραντς Κάφκα «Η Δίκη», στο οποίο ένας αθώος άνθρωπος συλλαμβάνεται και διώκεται από τις κατασταλτικές αρχές, χωρίς ποτέ να του πούν, τι έχει κάνει λάθος. Αλλά αυτό που το κάνει όλο αυτό ακόμα πιο επικίνδυνο, είναι ότι όλο αυτό,έρχεται μαζί με την ακροδεξιά,η οποία προελάυνει,όλο και πιο ξεδιάντροπα στους δρόμους της Αθήνας – μια τρομακτική υπενθύμιση ότι όταν το πολιτικό κατεστημένο χάνει το στήριγμά του, οι απλοί άνθρωποι στρέφονται προς τα άκρα.
Με σκηνές, που έχει να δει η Ευρώπη από τη μακρά νύχτα της δεκαετίας του Τριάντα, σχεδόν καθημερινά έρχονται νέα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι, επάνω στα ερείπια του Ελληνικού ονείρου, συγκεντρώνουν δύναμη,οι δυνάμεις της ξενοφοβίας.
Ακούγεται σαν κάτι από τη Γερμανία του Χίτλερ – αλλά αυτό συμβαίνει στην καρδιά της Ευρώπης το 2012.
Στις εκλογές του Ιουνίου, το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής,κέρδισε 18 έδρες. Και νωρίτερα αυτόν το μήνα, ένστολοι τραμπούκοι του κόμματος επιτέθηκαν σε θέατρο στην Αθήνα, το οποίο ανέβαζε μια παράσταση στην οποία παρουσιάζόταν ο Ιησούς και οι Απόστολο,ως ομοφυλόφιλοι στο Τέξας.
Πριν από ένα χρόνο, είχα προειδοποιήσει από αυτές τις σελίδες, ότι οι επιθανάτιοι πόνοι της Ευρωζώνης θα μπορούσαν να δώσουν στην ήπειρο τις σκοτεινότερες στιγμές της, από την δεκαετία του Τριάντα. Δεν μου δίνει καμία ικανοποίηση, να βλέπω τις προβλέψεις μου να πραγματοποιούνται.
Ωστόσο, όπως η περίπτωση του εκδότη του περιοδικού δείχνει ότι η απειλή για τη δημοκρατία μπορεί να είναι δυσδιάκριτη και, ως εκ τούτου, περισσότερο ύπουλη, από ό,τι είχα φανταστεί.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η πρόβλεψή μου είναι ότι η ιστορία του εκδότη του ελληνικού περιοδικού, Κώστα Βαξεβάνη, θα γίνει ανησυχητικά οικεία.
Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν κάποιοι σταυροφόροι δημοσιογράφοι, προσπάθησουν να εκθέσουν κοινοβουλευτικές ατασθαλίες, σε λίγα χρόνια; Μήπως και αυτοί, επίσης, θα απειλούνται στα γρήγορα με φυλακή;
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι, όσο η Ευρωζώνη θα συνεχίζει να να εκρήγνυται,όσο το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς θα χάσκει ακόμη μεγαλύτερο και η Βρετανία θα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ιστορική απόφαση σχετικά με το μέλλον της στην Ευρώπη, τόσο θα χρειαζόμαστε έναν ελεύθερο Τύπο, περισσότερο από ποτέ. Τα συνθηματικά θα πρέπει να είναι θάρρος και ειλικρίνεια και όχι, δειλία και συμμόρφωση.
Σε γενικές γραμμές, χρειαζόμαστε περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη εντιμότητα και ηθική αυτο-διαχείριση, όχι λιγότερη. Ωστόσο, με τόσες πολλές κρίσιμες αποφάσεις να λαμβάνονται στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, η αρχή της ίδιας της δημοκρατίας αισθάνεται τώρα εμπόλεμη.
Όλο και περισσότερο, οι σκηνές στους δρόμους της Αθήνας μου θυμίζουν τα φοβερά γεγονότα των αρχών της δεκαετίας του Τριάντα, όταν η οικονομική κατάρρευση, το πολιτικό χάος και μια φοβερή αίσθηση δυσαρέσκειας. άνοιξε το δρόμο για τη μεγαλύτερη τυραννία,που γνώρισε ποτέ, η Ευρωπαική μας Ήπειρος.
Ωστόσο, ακόμη και εν μέσω της οικονομικής χιονοθύελλας, θα πρέπει να κρατήσουμε πιο σφιχτά από ποτέ, με τις δύο μεγάλες αρχές, της ελευθερίας του λόγου και της εθνικής αυτοδιάθεσης. Γιατί, όπως ο Κώστας Βαξεβάνης θα σας έλεγε, η εναλλακτική λύση,δηλαδή, μια νέα σκοτεινή εποχή καταστολής, είναι πολύ τρομερή για να την συλλογιστούμε.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου