Το παιχνίδι των καθυστερήσεων μέχρι τις αμερικανικές εκλογές συνεχίζεται. Όπως συνεχίζεται και η τακτική των υπαλλήλων της Τρόικα να παρουσιάζουν παραλογισμούς σε ότι αφορά στα μέτρα, προκειμένου να θεωρηθούν συμβιβασμός οι αρχικοί στόχοι των αφεντικών τους. Έτσι θα υπάρξουν υποτίθεται «αμοιβαίες» υποχωρήσεις. Είναι σαν μια εταιρεία π.χ. να θέλει να κάνει περικοπές 5% σε μισθούς, αλλά να ανακοινώνει ότι θα περικοπούν δήθεν στο 10%. Οι εργαζόμενοι θα ξεσηκωθούν και τότε μετά από διαπραγματεύσεις θα συμφωνήσουν όλοι στο 5%, στην αρχική δηλαδή τιμή των εργοδοτών.
Όπως και να χουν τα πράγματα τα μέτρα συνεχίζουν να ισοπεδώνουν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων αργά και σταθερά. Ο δρόμος είναι κατηφορικός, αλλά όχι ολισθηρός και απότομος. Η εξαθλίωση προωθείται με αργούς ρυθμούς, ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι να μην μπορούν να την αντιληφθούν και να αντιδράσουν καθολικά και αυθόρμητα, κάτι που δεν συμφέρει την παγκόσμια διαπλοκή.
Έτσι λαμβάνουν χώρα διαμαρτυρίες, οι οποίες είναι πλήρως ελεγχόμενες από κράτος και παρακράτος.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, μιας και η αξιωματική αντιπολίτευση αφήνει να εννοηθεί ότι θα εκμεταλλευτεί την διαμαρτυρία των πολιτών για να θέσει θέμα βιωσιμότητας της τρικομματικής συνεργασίας.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού περιμένουν τις εκλογές για να αποφασίσουν τι ακριβώς θα γίνει με το Ελληνικό Ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψη την μέχρι στιγμής άρνηση της Γερμανίας να αποδεχτεί κούρεμα με την συμμετοχή της Ε.Κ.Τ. και κρατικών χαρτοφυλακίων.
Το θερμόμετρο ανεβαίνει πάντως στην Ευρωζώνη με την αναζωπύρωση των σεναρίων που θέλουν την Μαδρίτη να υποβάλλει επίσημα αίτημα διάσωσης της οικονομίας της καθώς και με τις διαμαρτυρίες των πολιτών στην Πορτογαλία λόγω των μέτρων εκεί. Η παγκόσμια κρίση σε οικονομικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό επίπεδο θα θέλει μία ικανή παγκόσμια κυβέρνηση και ένα δυνατό ηγέτη να την κατευθύνει. Αυτό δεν επιθυμεί η παγκόσμια διαπλοκή; Αυτό δεν ζήτησε επιτακτικά και ο Αχμαντινετζάν από τον Ο.Η.Ε.;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου