Ένα σφίξιμο στο στομάχι και μια πικρή γεύση είναι αυτό που ένοιωσα με ευθύνη των ταγών της πολιτείας .
Εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και εβδομήντα δύο από το βροντερό ΟΧΙ οι κρατούντες αποφάσισαν η παρέλαση να είναι κατώτερη της ιστορικής αξίας των γεγονότων και βέβαια να είναι μία παρέλαση μόνο για τους κατ΄ όνομα κρατούντες και χωρίς την συμμετοχή του λαού .
Η απόφαση που πήραν , από τον φόβο της όποιας αντίδρασης του λαού , να απομονώσουν τον λαό από την συμμετοχή στις εορταστικές εκδηλώσεις δηλώνει ότι υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της κυβερνώσας τρικομματικής αρχής και της λαϊκής βούλησης .
Η χρησιμοποίηση του στρατού σε αστυνομικά καθήκοντα , αδιάψευστος μάρτυρας οι εικόνες που όλοι είδαμε , κάνει το ατόπημα μεγαλύτερο και η ανειλικρινής ανακοίνωση / διάψευση του ΓΕΣ το μεγιστοποιεί και θέτει από μόνη της ηθικό θέμα , ακόμα ίσως και θέμα παραμονής του κ. Α/ΓΕΕΘΑ στην ηγεσία ή και γιατί όχι και αυτού του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στην θέση του . ( Ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω ότι ούτε το δικτατορικό καθεστώς δεν είχε προβεί σε τέτοια ενέργεια και την μοναδική φορά που διατυπώθηκαν σκέψεις για χρήση του στρατού δηλαδή των Ναυτικών Δοκίμων σε αστυνομικά καθήκοντα την ημέρα επανόδου στην χώρα του αειμνήστου Κ. Καραμανλή η τότε ηγεσία πολύ ορθά τις απέρριψε . )
Οι σημερινοί κρατούντες θα πρέπει να μάθουν ότι ο χειρότερος σύμβουλος είναι ο φόβος και ότι η άσκηση χρηστής διοίκησης προϋποθέτει ειλικρίνεια του διοικούντος .
Οδυσσέας
( Σε αναζήτηση χαμένων Δημοκρατικών Ευαισθησιών )
πηγή
Δημοσίευση σχολίου