Εδώ και αρκετούς μήνες σύσσωμος ο Ελληνισμός αναμένει την πολυπόθητη ανακύρηξη της Ελληνικής ΑΟΖ. Το θέμα της ανακύρηξης αποτελούσε προεκλογική δέσμευση όλων σχεδόν των Ελληνικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, πράγμα που αποδεικνύει ουσιαστικά τον υπέρ εθνικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Σήμερα, έξι μήνες μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012 το θέμα της ΑΟΖ φαίνεται ότι παίρνει μια ενδιαφέρουσα δυναμική η οποία ενισχύεται ποικιλοτρόπως και σύντομα αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις. Πως όμως συνδέεται το ζήτημα της Ελληνικής ΑΟΖ με τις επερχόμενες Αμερικάνικες εκλογές και σε ποιο βαθμό θα επηρεάσουν τις επόμενες κινήσεις της Ελλάδας είναι το θέμα που θα εξετάσουμε στην παρούσα ανάλυση.
Καταρχάς για να αντιληφθεί κάποιος την σημασία που έχει η ΑΟΖ και πως αυτή επηρεάζει άμεσα τις διακρατικές σχέσεις σε παγκόσμια κλίμακα δεν αρκεί να έχει μόνο γνώσεις σε θέματα γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής. Αυτό που χρειάζεται επιπλέον είναι κάποιες βασικές πληροφορίες που μας δίνει η επιστήμη της γεωλογίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με επίσημες μελέτες και έρευνες της Υπηρεσίας Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (U.S. Energy Information Administration) τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου του πλανήτη βρίσκονται στην περιοχή της Αρκτικής και υπολογίζονται σε 99 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 44 δις βαρέλια φυσικού αερίου.Το γεγονός ότι στην περιοχή μεταξύ 2005-2010 έχουν καταγραφεί οι υψηλότερες θερμοκρασίες, δίνει το στίγμα ότι κατά πάσα πιθανότητα στα επόμενα 40-50 χρόνια, κατά τους καλοκαιρινούς τουλάχιστο μήνες, η Αρκτική δεν θα καλύπτεται ολοκληρωτικά από πάγους, συνεπώς η πρόσβαση σε αυτούς τους φυσικούς πόρους θα είναι πιο εφικτή.
Τα θέματα ανάπτυξης αλλά και προστασίας του περιβάλλοντος στην συγκεκριμένη περιοχή ρυθμίζονται από το Αρκτικό Συμβούλιο το οποίο είναι το κατεξοχήν αρμόδιο διακρατικό forum γι’ αυτά τα ζητήματα. Τα άμεσα εμπλεκόμενα κράτη που αξιώνουν διεκδικήσεις για εκμετάλλευση του αμύθητου αυτού ενεργειακού πλούτου είναι η Ρωσία, ο Καναδάς , η Δανία, η Ισλανδία, η Νορβηγία και οι ΗΠΑ. Το πρόβλημα τώρα που προκύπτει όσον αφορά τα εμπλεκόμενα κράτη, έγκειται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής δεν έχουν υπογράψει το Δίκαιο της Σύμβασης της Θάλασσας που εμπεριέχει την έννοια της ΑΟΖ, πράγμα που δίνει συγκριτικό προβάδισμα κατά κύριο λόγο στην Ρωσία που το έχει ήδη υπογράψει, να διεισδύσει στην περιοχή κάνοντας την παρουσίας της εκεί εντονότερη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ε.Ε υπέβαλε αίτηση στο Συμβούλιο Αρκτικής για να αποκτήσει καθεστώς παρατηρητή πράγμα που αναμένεται να επικυρωθεί κατά την υπουργική σύνοδο του Αρκτικού Συμβουλίου, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Κίρουνα τον Μάιο του 2013[4]. Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα μπορούμε να κάνουμε κάποιες εκτιμήσεις για το πως ενδεχομένως θα κινηθούν οι ΗΠΑ τους επόμενους μήνες στο συγκεκριμένο θέμα και πως αυτό θα επηρεάσει έμμεσα την Ελληνική περίπτωση στο θέμα ΑΟΖ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου