του Σάββα Ιακωβίδη*
Πριν από μερικά χρόνια είχα πάρει συνέντευξη από έναν επιφανή Γάλλο γερουσιαστή, μεγάλο φίλο της Κύπρου. Μεταξύ άλλων του ζήτησα την άποψή του για την παρουσία βρετανικών «κυρίαρχων βάσεων» στο νησί. Ο Γάλλος πολιτικός εξεπλάγη όχι μόνο για τη παρουσία των βάσεων, αλλά, πολύ περισσότερο, για την ανεκδιήγητη ανοχή που ως Κύπριοι επιδεικνύαμε έναντι των Βρετανών. «Είναι πρωτοφανές και αδιανόητο», μου είπε, «ένα κράτος-μέλος της ΕΕ, η Βρετανία, να επιμένει να διατηρεί ''κυρίαρχες βάσεις'' σε ένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ, στην Κύπρο. Πώς ανέχεστε μιαν τέτοια κατάσταση»;
Τι να του απαντούσε κανείς; Ότι καμία σχεδόν κυβέρνηση, πλην του Τάσσου Παπαδόπουλου, δεν είχε συγκροτημένη και αποφασιστική πολιτική για το θέμα των βάσεων; Ανέκαθεν, όλες οι κυβερνήσεις και κόμματα κανοναρχούν την ίδια ηλίθια και κωμική θέση: «Όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο, δεν χρειάζεται να ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο με τη Βρετανία».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και εκείνη η ανεπίτρεπτη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια, μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, με τον τότε Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, ότι: Τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα ασχοληθούν με το θέμα των βάσεων. Καθ’ ομολογίαν όλων και πρώτου του Δ. Χριστόφια, η Βρετανία θεωρείται ο κακός δαίμονας της Κύπρου. Άσκησε και εδώ την αδίστακτη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Δεν χώνεψε ποτέ ότι μία δράκα αμούστακων αλλ’ ωραίων Ελλήνων νέων αντιπαρατάχθηκαν προς 40.000 πάνοπλους στρατιώτες της ΑΕ της βασίλισσας Ελισάβετ, κατά τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ. Και, φυσικά, η Βρετανία συνέβαλε μεγάλως στην επιβολή του δοτού Συντάγματος της Ζυρίχης, που Βρετανοί νομικοί και συνταγματολόγοι χαρακτήρισαν ως «τραγέλαφο» και «έκτρωμα». Η Βρετανία δεν αποχώρησε ποτέ από την Κύπρο αλλά παραμένει στερρώς, στο έδαφος διά των βάσεων και, δυστυχέστατα, στα μυαλά αρκετών Κυπρίων.
Οι βάσεις θεωρούνται από το Λονδίνο κρίσιμης στρατιωτικής σημασίας επειδή βρίσκονται σε μια ύψιστης προτεραιότητας γεωπολιτική περιοχή του κόσμου. Πρόσφατα, για πολλοστή φορά, οι Βρετανοί φρόντισαν να μας το θυμίσουν, με δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Φίλιπ Χάμοντ και του Διοικητή των βάσεων. Ο Χάμοντ είπε (15/12/2011) στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι οι βάσεις προσφέρουν στη χώρα του δύο πλεονεκτήματα: Προσαρμοστικότητα και την προκεχωρημένη θέση τους, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη η «αραβική άνοιξη», που μετατρέπεται σε «αραβικό χειμώνα» και η ανακάλυψη κολοσσιαίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή μας. Εξάλλου, ο Διοικητής των βάσεων, σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ (20/12/2011), ήταν ξεκάθαρος: Η Βρετανία δεν προτίθεται, ούτε σύντομα ούτε στο μέλλον, να εγκαταλείψει τις βάσεις της στην Κύπρο. Γιατί; Διότι, λέγει ο Βρετανός υπουργός Άμυνας, συμβάλλουν σημαντικά «στην εθνική ασφάλεια του Ην. Βασιλείου και θα εξακολουθήσουν να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον».
Όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις εκδηλώνουν έναντι της Βρετανίας έναν απερίγραπτο πολιτικό ψοφοδεϊσμό. Ακόμα και το δήθεν αντιιμπεριαλιστικό και αντιαποικιοκρατικό ΑΚΕΛ. Ενώ όλοι συμφωνούν ότι οι βάσεις είναι αποικιοκρατικό κατάλοιπο, επιβληθέν διά της βίας, που αντιμάχεται τα συμφέροντα της Κύπρου, αποφεύγουν μια μεθοδική αντιμετώπιση του ζητήματος. Ακόμα και μετά την ένταξή μας στην ΕΕ, αυτός ο πρωτοφανής και εξωφρενικός αναχρονισμός γίνεται ανεκτός. Και με περισσή ανευθυνότητα εξαποστέλλεται προς λύση και αντιμετώπιση «στα παιδιά και στα εγγόνια μας», κατά τον Πρόεδρο Χριστόφια. Αφού, λοιπόν, οι Βρετανοί δεν ενοχλούνται καν, γιατί να εγκαταλείψουν τις δήθεν «κυρίαρχες βάσεις» τους;
''ΣΗΜΕΡΙΝΗ''
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου